Home from the Hill (1960)

Ελληνικός τίτλος: Ο καρπός του παράνομου έρωτα

Δραματική ταινία της MGM σε σκηνοθεσία Βιντσέντε Μινέλλι, με τους Ρόμπερτ Μήτσαμ, Έλενορ Πάρκερ, Τζωρτζ Πέπαρντ, Τζωρτζ Χάμιλτον, Έβερετ Σλόαν, Λουάνα Πάτεν, Ανν Σέυμουρ.

Ο πιο πλούσιος και ισχυρός άντρας στην πόλη του στο ανατολικό Τέξας, ο Λοχαγός Γουέηντ Χάνικατ, χαίρει του σεβασμού των συμπολιτών του αλλά και του θαυμασμού των γυναικών, τις οποίες πάντοτε φρόντιζε να έχει στο πλευρό του. Οι ερωτικές του περιπέτειες έχουν απομακρύνει εδώ και χρόνια τη σύζυγό του που με τη σειρά της έχει πάρει υπό την προστασία της τον μονάκριβο γιο της, τον Θέρον, μεγαλώνοντάς τον με τρόπο τέτοιο ώστε να μην μοιάσει στον πατέρα του, αλλά την ίδια στιγμή δημιουργώντας μια σχέση απόλυτης εξάρτησης. Όμως, καθώς τα χρόνια περνούν και ο Θέρον μεγαλώνει, ο πατέρας του αναλαμβάνει να του δείξει πώς συμπεριφέρονται οι άντρες, έχοντας στο πλευρό του τον Ρέηφ, τον πιο πιστό του υπάλληλο. Κι όταν ο Θέρον ερωτεύεται μια κοπέλα που γνωρίζει, τα πάντα απειλούνται από οικογενειακά μυστικά που υπήρξαν για χρόνια πολύ καλά κρυμμένα. 

Επικό χολυγουντιανό μελόδραμα στα όρια της υπερπαραγωγής που μόνο η MGM μπορούσε να υλοποιήσει, ο "Καρπός του παράνομου έρωτα" (τίγκα στο σπόιλερ ο ελληνικός τίτλος) χαίρει μεγαλείου και δραματικών κορυφώσεων, στερείται όμως σημείου αναφοράς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως δυσκολεύτηκα να συνοψίσω την υπόθεση, όπως δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει την ταινία σε κάποιον τρίτο, αφού η ιστορία της αλλάζει ύφος και θεματική καθώς κυλούν τα χρόνια, με το σενάριο να αγχώνεται να καλύψει τα έργα και τις ημέρες της πανίσχυρης οικογένειας των Χάνικατ, χωρίς να εστιάζει στο βασικό της θέμα, γύρω από το οποίο θα έπρεπε να αναπτύσσεται. Βασισμένοι στο πολυσέλιδο μυθιστόρημα του Γουίλλιαμ Χάμφρεϋ, οι σεναριογράφοι Χάριετ Φρανκ Τζούνιορ και Ίρβινγκ Ράβετς από τη μία αποφάσισαν να εικονογραφήσουν (αποτελεσματικά είναι η αλήθεια) το βιβλίο, μένοντας πιστοί στη χρονολογική του αφήγηση, προσθέτοντας όμως αργότερα και δικά τους στοιχεία. Οι παρεμβάσεις αυτές μπορεί να ενισχύουν μεν το δράμα, δεν παύουν όμως να δημιουργούν μια αμηχανία ως προς την κατεύθυνση και την ουσία της ταινίας, η οποία αλλιώς ξεκινάει και αλλιώς εξελίσσεται, αργώντας χαρακτηριστικά να φτάσει στο ζουμί της. Χωρίς εκπλήξεις είναι και η σκηνοθεσία του Βιντσέντε Μινέλλι, ο οποίος επενδύει στα μεγέθη της ταινίας, αφήνοντας όμως σε δεύτερη μοίρα την εσωτερικότητα των ηρώων της και καθοδηγώντας τους ηθοποιούς του σε ερμηνείες ακαδημαϊκής εξωστρέφειας από τις οποίες ενδεχομένως να λείπει το συναίσθημα και το πάθος. Σαφέστατα βέβαια η ίντριγκα ανταποδίδει τα δέοντα καθώς η δραματική κλιμάκωση του φινάλε δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ιδανικός πατέρας-αφέντης ο Ρόμπερτ Μήτσαμ, μεγάλη έκπληξη η ερμηνεία και το νεύρο του Τζωρτζ Χάρισον, γοητευτική και δυναμική η Έλενορ Πάρκερ.

Η ταινία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό των Καννών, ενώ ο Τζωρτζ Πέπαρντ ήταν υποψήφιος για BAFTA του πλέον υποσχόμενου πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.