La vie de château (1966) (Α/Μ)
Ελληνικός τίτλος: Το σκάνδαλο του πράσινου πύργου
Κομεντί της Compagnie Française de Distribution Cinématographique, σε σκηνοθεσία Ζαν-Πωλ Ραπενώ, με τους Κατρίν Ντενέβ, Φιλίπ Νουαρέ, Πιερ Μπρασέρ, Ανρί Γκαρσέν, Μαιρύ Μαρκέ, Κάρλος Τόμπσον.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε έναν πύργο της Νορμανδίας, η Μαρί που ζει εκεί με τον σύζυγό της και την πεθερά της, πλήττει αφόρητα και πιέζει τον Ζερόμ να την πάει στο διαμέρισμά τους στο Παρίσι, την πόλη που ονειρεύεται να γνωρίσει. Καθώς εκείνος αρνείται, θέλοντας να έχει το κεφάλι του ήσυχο, δεδομένων των συνθηκών της γερμανικής κατοχής, αλλά και της ζήλειας του για την όμορφη γυναίκα του, η Μαρί υποκύπτει στο φλερτ του Ζυλιέν, αγωνιστή αλεξιπτωτιστή της αντίστασης που ήρθε από την Αγγλία για να διερευνήσει την τοποθεσία όπου επρόκειτο να λάβει χώρα η απόβαση των Συμμάχων. Στο μεταξύ, ο πύργος της οικογένειας επιτάσσεται από τους Γερμανούς, με τον Ταγματάρχη Κλόπστοκ να ερωτεύεται και αυτός κεραυνοβόλα την αφελή πυργοδέσποινα.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς πώς τα ιστορικά γεγονότα έχουν επηρεάσει διαχρονικά την κινηματογραφία μιας χώρας. Η ντροπιαστική εισβολή των Γερμανών που κατέκτησαν τη Γαλλία σχεδόν κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου, έχει στερήσει από το σινεμά της χώρας τη δυνατότητα για επικές και ηρωικές πολεμικές ταινίες. Την ίδια στιγμή όμως, η εξίσου ντροπιαστική ανακωχή με την επακόλουθη κυβέρνηση του Βισύ, δημιούργησε την ισχυρή γαλλική αντίσταση που με τη σειρά της έγινε θέμα ιδιαίτερα αγαπητό για το σινεμά, που κουβαλούσε στις ιστορίες του την ενοχή μιας ολόκληρης χώρας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η Ανακωχή και η Αλγερία που ακολούθησε υπήρξαν το γαλλικό (ενοχικό) κινηματογραφικό ισοδύναμο με αυτό του Βιετνάμ για τις ΗΠΑ. Στην περίπτωσή μας, ο Ζαν-Πωλ Ραπενώ στα χρόνια του '60, αδιαφορώντας μάλλον για το κίνημα της νουβέλ βαγκ (όπως εξίσου είχε αδιαφορήσει και η νουβέλ βαγκ για εκείνον), υπογράφει την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, αποφασίζοντας να κάνει χιούμορ στα χρόνια της Αντίστασης και να αφηγηθεί τρόπον τινά τα γεγονότα που προηγήθηκαν της απόβασης στη Νορμανδία μέσα από ένα αισθηματικό τετράγωνο.
Σεναριογράφος έως τότε με το όνομά του να υπογράφει σπουδαίες ταινίες του Λουί Μαλ ("Η ιδιωτική μου ζωή", "Η Ζαζί στο μετρό"), του Αλαίν Καβαλιέ ("Η μονομαχία στο νησί") και του Φιλίπ ντε Μπροκά ("Ο τυχοδιώκτης του Ρίο"), ο Ραπενώ σκηνοθετεί με ανάλαφρη μαεστρία τούτην εδώ τη χαριτωμένη ιστορία, επενδύοντας στο ίδιο του το σενάριο αλλά και στο εξαιρετικό επιτελείο των ηθοποιών του. Η Κατρίν Ντενέβ, πανέμορφη και στα μεγάλα της ντουζένια, είναι μια υπέροχα αφελής Μαρί που εξ αιτίας ακριβώς της αφέλειάς της παρά λίγο να τιναχθεί η απόβαση των συμμάχων στον αέρα, με συμπεριφορά αέρινη και παιδιάστικη μαζί, συνδυασμός που αποδεικνύεται ιδιαίτερα σαγηνευτικός. Αυτός που κλέβει την παράσταση όμως είναι ο Φιλίπ Νουαρέ, με αυτόν τον αποστασιοποιημένο σνομπισμό του, που από φοβισμένος μεγαλοαστός εξελίσσεται σε ήρωα που δεν διστάζει μπροστά στον κίνδυνό εάν πρόκειται για την πατρίδα του και τη γυναίκα που αγαπά. Ίσως να χρειαζόταν λίγο ταχύτερους ρυθμούς και λίγη μεγαλύτερη τρέλα, ειδικά εκεί προς το φινάλε, όμως στο σύνολό της η ταινία εξακολουθεί να ασκεί γοητεία και να προσφέρει χιούμορ γεμάτο ευφυία αλλά πρωτίστως ευγένεια. Στην εποχή της, υπήρξε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία, με πολλές αίθουσες να τη διατηρούν κατ' αποκλειστικότητα στον προγραμματισμό τους για έναν ολόκληρο χρόνο. Ως προς τον ελληνικό τίτλο δε, σκάνδαλο δεν υπάρχει πουθενά, ενώ προσπαθώ να θυμηθώ την αφορμή που ο έλληνας νονός "έβαψε" τον πύργο πράσινο, αφού η ταινία είναι ασπρόμαυρη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου