Madama Butterfly (2023)
Ελληνικός τίτλος: Μαντάμα Μπάττερφλάι
Μαγνητοσκόπηση από το Mezzo της νέας παραγωγής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, της εμβληματικής όπερας του Τζιάκομο Πουτσίνι, όπως ανέβηκε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2023. Την ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής διευθύνει ο Βασίλης Χριστόπουλος, σκηνοθεσία: Ολιβιέ Πυ, πρωταγωνιστούν: Άννα Σον, Αντρέα Καρέ, Αλίσα Κολόσοβα, Διονύσιος Σούρμπης.
Υψηλής αισθητικής, πολιτικής ιδιοσυγκρασίας και δομημένου στην εντέλεια ρυθμού υπήρξε η νέα παραγωγή της "Μαντάμα Μπάττερφλάι" στο Ηρώδειο από την Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία τα τελευταία χρόνια διανύει -με τη διαρκή αρωγή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος- μια περίοδο καλλιτεχνικής εξωστρέφειας, με βήματα προσεκτικά και αποτελέσματα εντυπωσιακά, που την τοποθετούν όλο και πιο πολύ στον διεθνή χάρτη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως εδώ και κάποια χρόνια παραστάσεις της μεταδίδονται μαγνητοσκοπημένες από το κορυφαίο μουσικό δίκτυο Mezzo που μαζί με το Arte παρακολουθούν στενά τις ευρωπαϊκές λυρικές σκηνές, απαθανατίζοντας τις καλύτερες στιγμές τους.
Αυτή τη φορά οι κάμερες του Mezzo βρέθηκαν στο Ηρώδειο, για την εναρκτήρια παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023, δίνοντας την ευκαιρία στους τηλεθεατές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να παρακολουθήσουν ένα από τα καλύτερα σύγχρονα ανεβάσματα της τραγικής ιστορίας της δεκαπεντάχρονης γκέισας Τσο-Τσο-Σαν και του καταδικασμένου της έρωτα για για τον Πίνκερτον, υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ο γάλλος σκηνοθέτης Ολιβιέ Πυ που ανέλαβε να αποδώσει την ιαπωνική τραγωδία του Πουτσίνι στη σκηνή του Ηρωδείου (στη δίπρακτη εκδοχή της), κατορθώνει να ξαναδιαβάσει την ιστορία μέσα από μια σύγχρονη οπτική, χωρίς να προσβάλλει στιγμή τις ρίζες του μύθου. Με την αποστασιοποιημένη κριτική ματιά που του επιτρέπουν τα σκηνικά του Πιερ-Αντρέ Βάιτς (ο οποίος σχεδίασε και τα κουστύμια), ο Ολιβιέ Πυ σχολιάζει το άχρονο τώρα του κόσμου, αντιπαραθέτοντας τις φωτεινές διαφημίσεις και τη βόμβα στο Ναγκασάκι ως σιωπηλό φόντο μιας τραγωδίας που δεν έληξε ποτέ και της διαρκούς ειρωνείας που κρύβουν οι ιστορικές εξελίξεις.
Η κόντρα δύο πολιτισμών, το χάος που υπάρχει ανάμεσά τους ως προς την κατανόηση του κόσμου, της ζωής και της ευθύνης αλλά και η ύστατη ανάγκη απελευθέρωσης έναντι των δεσμών που μας κρατούν εγκλωβισμένους χωρίς μέλλον αποτελούν τον δομικό καμβά της ανάγνωσης του Ολιβιέ Πυ, ο οποίος προσδίδει περίτεχνα μια επιπλέον θεατρικότητα και έναν δεύτερο κορμό αφήγησης, παράλληλα και αυτόνομα με την ίδια την όπερα. Το αυτό πράττει και με τη χορογραφία της παράστασης (Ντανιέλ Ιζό), μεταμορφώνοντας το μπαλέτο σε αόρατα φαντάσματα μιας χώρας που θρηνεί για τον χαμό του παρελθόντος και μαζί ερινύες που αποζητούν δικαιοσύνη. Η κόντρα των κατάλευκων, γυμνών κορμιών των χορευτών που περιβάλλουν καταλυτικά αλλά άυλα τους πρωταγωνιστές προκαλεί ανατριχίλα, έτσι όπως ξεχύνονται από τη βαλίτσα της αθώας Τσο-Τσο-Σαν, σαν να βγαίνουν λες από τα έγκατα της Γης και του χρόνου του ίδιου.
Εν μέσω ενός κατάμεστου αλλά και αγνώριστου οπτικά Ηρωδείου, του οποίου η σκηνοθεσία αξιοποίησε όχι μόνο κάθε του διαθέσιμο σημείο αλλά και το εντυπωσιακό του ύψος που προκαλεί δέος, οι πρωταγωνιστές της "Μαντάμα Μπάτερφλάι" ξεχώρισαν και για τη θεατρικότητα της ερμηνείας τους, προσδίδοντας συναισθηματικό βάθος τόσο στην έκφραση του προσώπου όσο και στις άλλοτε διακριτικές και άλλοτε εκρηκτικές κινήσεις των χεριών ή ολόκληρου του σώματος. Εξαιρετικό!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου