Αναζητώντας τον Χέντριξ (2018)

Κομεντί σε σκηνοθεσία Μάριου Πιπερίδη, με τους Αδάμ Μπουσδούκο, Φατίχ Αλ, Βίκυ Παπαδοπούλου, Οζγκούρ Καραντενίζ.

Ο Γιάννης, ένας ονειροπόλος μουσικός, χρωστάει στους πάντες, οπότε και οι πάντες τον κυνηγούν για να τους δώσει τα λεφτά τους. Η σπιτονοικοκυρά του τον απειλεί με έξωση, ενώ δυο σκοτεινοί τύπου που του δάνεισαν λεφτά για να βγάλει δίσκο, βρίσκονται διαρκώς στο κατόπι του. Όμως, κατά βάθος, ο Γιάννης δεν νοιάζεται. Τα έχει κανονίσει όλα, ώστε σε τρεις ημέρες να φύγει από τη Λευκωσία για την Ολλανδία όπου ονειρεύεται πως θα δουλέψει ως μουσικός. Μόνο που ο Τζίμυ, ο σκύλος του, του κάνει τη ζωή πατίνι. Φεύγει από κοντά του και μπαίνει στα κατεχόμενα. Αρχικά, κανένα πρόβλημα, αφού Έλληνες και Τούρκοι φαντάροι συνεργάζονται και του βρίσκουν το σκυλί. Έλα, όμως, που δεν μπορεί να το βάλει ξανά στην ελεύθερη πλευρά, αφού η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν επιτρέπει την είσοδο ζώων από τα κατεχόμενα, για λόγους καραντίνας. Ο Γιάννης δεν ξέρει τι να κάνει και τελικά βρίσκεται να ζητάει βοήθεια από τον Χασάν, έναν Τούρκο έποικο που τώρα μένει στο πατρικό του σπίτι. Ο Χασάν τον πηγαίνει σε έναν ύποπτο τύπο -σκέτο υπόκοσμο- που διακινεί ναρκωτικά προς την ελεύθερη πλευρά, ο οποίος δέχεται να περάσει παράνομα τον Τζίμυ για €2.000.

Buddy movie, road movie, δράμα, κωμωδία και πολιτικό σχόλιο, ο "Χέντριξ" είναι μια ταινία που τη θαυμάζεις.Κι επειδή εν αρχή ην ο Λόγος, η πρωταρχική αιτία που σε κάνει να τη θαυμάζεις είναι ο λόγος της, το σενάριό της με άλλα λόγια. Το υπογράφει ο σκηνοθέτης, ο Μάριος Πιπερίδης, ανάγοντας την ταινία σε μια αμιγώς προσωπική υπόθεση αλλά με περίσσια κινηματογραφική γνώση που την απογειώνει. Είναι τόσο άρτια γραμμένη η ταινία στο χαρτί άλλωστε, που δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο λάθους. Από την κεντρική της ιδέα, το σκυλάκι τον Τζίμυ, που δένει όλο αυτό το γαϊτανάκι φίλων, εχθρών και πρώην αγαπημένων, δίνεται η ευκαιρία στην ταινία να ασχοληθεί με άλλα θέματα, μεγάλα και σπουδαία, χωρίς να χάσει ούτε λεπτό τον ανάλαφρο και ευχάριστο χαρακτήρα της. Η δραπέτευση του Τζίμυ και όλες οι προσπάθειες της παράνομης εισόδου στη χώρα, σηματοδοτούν ολόκληρη την πολιτικοκοινωνική κατάσταση στην Κύπρο αλλά και την Ευρώπη. Ο Πιπερίδης, μάλιστα, έχει το σθένος να σπάσει όποιο αναμενόμενο ταμπού και να κοιτάξει τον "εχθρό" κατάματα και μάλιστα να τον αναγνωρίσει ως φίλο. Προσέξτε, όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται ούτε με το δάχτυλο σηκωμένο ούτε μεγαλόστομα. Ακούγονται σπουδαία πράγματα στο φιλμ και υπονοούνται ακόμα περισσότερα, τίποτα όμως φωναχτά και διδακτικά. Απολαυστικό, ειλικρινές και ταυτόχρονα ψυχαγωγικό σινεμά, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες, συγκροτημένη άποψη και προσεγμένες συνάμα όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες -από την εν μέρει μελαγχολική αλλά ηλιόλουστη φωτογραφία, μέχρι την εξαιρετική χρήση της μουσικής και το δυναμικό μοντάζ.

Σε υψηλότατα επίπεδα κινούνται οι ερμηνείες των βασικών ηθοποιών, που έχουν μπει στο πετσί του ρόλου και ακροβατούν ανάμεσα στη σοβαρότητα, το χιούμορ και τη λεπτή ειρωνεία σε κάθε φράση τους. Τόσο ο Αδάμ Μπουσδούκος (πρώτη φορά τον άκουσα να παίζει στα Ελληνικά), όσο και οι δύο Τούρκοι συμπρωταγωνιστές του (ξεχωρίζω κάπως περισσότερο τον Φατίχ Αλ, στον ρόλο του εποίκου) αγκαλιάζουν τους ήρωές τους αλλά και ο ένας τον άλλον, με αποτέλεσμα κινηματογραφική μαγεία σε κάθε τους σκηνή, με κάθε τους λέξη, με κάθε τους βλέμμα, με κάθε στάση του σώματός τους. Γοητευτική στον ρόλο της πρώην η Βίκυ Παπαδοπούλου, προσδίδει μια έξτρα δόση συναισθήματος, χτίζοντας ταυτόχρονα το παρελθόν του πρωταγωνιστή. Όσο για τον σκυλάκο, τον Τζίμυ, μοντάζ, φωτογραφία και σενάριο, τον καθιστούν μεγάλο ταλέντο!

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.