Anatomie d'une chute (2023)
Ελληνικός τίτλος: Ανατομία μιας πτώσης
Δραματική ταινία της Mk2 σε σκηνοθεσία Ζυστίν Τριέ, με τους Σάντρα Χιούλερ, Σουάν Αρλώ, Μίλο Ματσάντο Γκρανέ, Αντουάν Ράιναρτζ, Σαμυέλ Τεΐς, Τζενύ Μπετ.
Όταν ο σύζυγός της βρίσκεται νεκρός στο χιόνι, ύστερα από πτώση από το ψηλότερο πάτωμα της κατοικίας τους, μια γυναίκα αντιμετωπίζει τις κατηγορίες για φόνο, αλλά και την καχυποψία του μικρού της γιου, μοναδικού μάρτυρα εκείνης της τραγικής ημέρας, του οποίου όμως η περιορισμένη όραση τον εμποδίζει να έχει μια ολοκληρωμένη άποψη.
Μια από τις καλύτερες ταινίες της σαιζόν, καθώς και μια από τις καλύτερες ταινίες εν γένει, η "Ανατομία μιας πτώσης" συνδυάζει αρμονικά το οικογενειακό δράμα με το δικαστικό, σε μια αρμονική συνύπαρξη ειδών, σκηνοθετημένη, γραμμένη και παιγμένη στην εντέλεια. Σε αυτή την ακροβατική διάθεση ανάμεσα στα κινηματογραφικά είδη είναι που πατάει η επιτυχία της ταινίας (απρόσμενη επιτυχία και στα ελληνικά ταμεία και παραμονή-ρεκόρ στις αίθουσες), η οποία εντυπωσιάζει με τις διακριτικές αποχρώσεις μυστηρίου, ψυχογραφίας και μέχρι ενός σημείου αγωνίας, καθώς τίποτα δεν είναι δεδομένο μέχρι τέλους. Η κυριολεκτική ανατομία (από τις διωκτικές και δικαστικές αρχές) της πτώσης του νεκρού συζύγου αποτελεί ευκαιρία και για την ανατομία της ζωής, του παρελθόντος και των σχέσεων αυτής της τραγικής οικογένειας που καλείται εντελώς ξαφνικά να αντιμετωπίσει την απώλεια παράλληλα με το ενδεχόμενο εγκλήματος και τιμωρίας.
Είναι αυτό το εξαιρετικό σενάριο βλέπετε, που φέρει την υπογραφή της σκηνοθέτιδας και του Αρτύρ Χαραρί, το οποίο πέραν της μοναδικής κινηματογραφικής του ακρίβειας οριοθετεί χαρακτήρες, συνειδήσεις και συνθήκες που κλιμακώνουν την εξέλιξη ενώ θέτουν σε ένα διαρκές debate θέματα οικουμενικά και σύγχρονα. Έχεις την εντύπωση κάποιες φορές πως στις σκηνές της δίκης δεν είναι η κατηγορούμενη που δικάζεται αλλά ένα ολόκληρο φάσμα της σημερινής κοινωνίας και των αντιλήψεων που προδικάζουν τις σχέσεις των φύλων και τη δυναμική της οικογένειας. Σε όλα αυτά τα υπέροχα έρχονται να προστεθούν οι δουλεμένες με λεπτοβελονιά ερμηνείες των ηθοποιών, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τις σεναριακές ευκαιρίες αναπτύσσουν ρόλους πλήρεις και συναρπαστικούς, ανεξαρτήτως της διάρκειας που κατέχουν στην οθόνη (μέχρι και ο σκύλος της οικογένειας έχει ρόλο). Προσθέστε δε τη συγκλονιστική φωτογραφία του Σιμόν Μπωφίς και το μοντάζ του Λωράν Σενεσάλ που μοιάζει να χρονομετρά ανάσες και έχετε μπροστά σας μια ταινία άρτια και συναρπαστική, η οποία εν τέλει γίνεται κομμάτι της σκέψης σας. Σπάνια βλέπουμε τόσο ολοκληρωμένο σινεμά.
Πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Γυναικείου, Πρωτότυπου Σεναρίου και Μοντάζ), επτά υποψηφιότητες για BAFTA (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Α' Γυναικείου, Κάστινγκ και Μοντάζ), Χρυσός Φοίνικας και Queer Φοίνικας στις Κάννες, έντεκα υποψηφιότητες για Σεζάρ (Β' Ανδρικού και για τον Σουάν Αρλώ και για τον Αντουάν Ράιναρτζ, Α' Γυναικείου, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλύτερης Ταινίας, Μοντάζ, Ήχου, Σκηνογραφίας, Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού και Φωτογραφίας), έξι βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας (Κινηματογραφικό Βραβείο Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων στη Ζυστίν Τριέ, Α' Γυναικείου, Σεναρίου, Ευρωπαϊκής Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μοντάζ), υποψηφιότητα για Γκόγια Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου