Κινηματογράφοι - Πάλας (θερινός)
Στέκει στην καρδιά του Παγκρατίου, από το 1925, επί της Πλατείας. Μεγαλοπρεπής για την εποχή της αίθουσα, όταν άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες της ξεχώριζε για το μέγεθός της. Αυτή τη στιγμή είναι η μοναδική από τις παλιές αίθουσες του Παγκρατίου που λειτουργεί ακόμα, μαζί με το νεότερο και λίγο πιο μακριά Πτι Παλαί (τουλάχστον μέχρι την άνοιξη του 2020). Το Πάλας (ή Παλάς για πολλούς) ανήκει στην ίδια οικογένεια από την ημέρα που άνοιξε μέχρι σήμερα. Αρχικά με 2 "λ", λέγεται ότι άλλαξε γραφή για να μην συγχέεται με το Παλλάς της Βουκουρεστίου.
Κινηματογράφος-μουσείο, μοιάζει να έχει παγώσει τον χρόνο και να μην αφήνει τις ημέρες να περνούν. Η πρόσοψή του με τις νέον ταμπέλες και τις επιγραφές του τύπου "Ψυχαγωγεί και τέρπει", "90 ετών και όμως τόσο νέο" και άλλα παρόμοια ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε άλλη εποχή. Στο ισόγειο βρίσκεται η είσοδος και των δύο αιθουσών (χειμερινής και θερινής), με ένα μικροσκοπικό ταμείο, ταμπλώ για τα "προσεχώς", μια πεπαλαιωμένη ταμπέλα Dolby Stereo και κάποιες παλιές πολυθρόνες μαζί με μουσειακές αφίσες.
Για το θερινό, ανεβαίνετε τα σκαλιά αριστερά για να οδηγηθείτε στην ταράτσα, όπου πρώτα συναντάτε το μπαρ, χωρισμένο από την κυρίως αίθουσα με κουρτίνες. Εκεί θα βρείτε τα απολύτως απαραίτητα και μόνο: νερό, αναψυκτικά, πατατάκια και κάτι σοκολατοειδή. Αφού περάσετε τις κουρτίνες αριστερά σας, μπαίνετε στην καλοκαιρινή αίθουσα η οποία αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Από τη μία εντυπωσιάζει με το μέγεθός της. Δεν έχει μεγάλο πλάτος, αλλά είναι μεγάλη σε μήκος. Αντιστρόφως ανάλογος του μεγέθους της είναι ο αριθμός των καθισμάτων (οι περισσότερες με τραπεζάκια) που είναι λίγα. Αυτό που σε κερδίζει αμέσως και αποτελεί το ομορφότερο στοιχείο του σινεμά, είναι η οθόνη του, φωτισμένη με πολύχρωμα νέον, τη φωτεινή επιγραφή από πάνω της, φυτά και συντριβανάκια. Τα ταμπλώ δεξιά (τα διαφημιστικά πανώ της πρόσοψης ουσιαστικά) και ο ψηλός τοίχος της οροφής του χειμερινού αριστερά προστατεύουν το οπτικό σου πεδίο από το περιβάλλοντα χώρο και νιώθεις όμορφα απομονωμένος μέσα στην αίθουσα. Το Πάλας έχει εγκαταλείψει αναγκαστικά και αυτό την εποχή του φιλμ, όμως έχει περάσει σε μια ιδιάζουσα ψηφιακή εποχή, καθώς προβάλει αρχείο mp4 (νόμιμο και από την εταιρεία διανομής) μέσω media player και από έναν προτζέκτορα ισχυρό μεν αλλά όχι αμιγώς κινηματογραφικό. Η εικόνα δεν έχει την καλύτερη διαύγεια που θα περιμένατε και ο ήχος είναι μονοφωνικός και σε χαμηλή ένταση. Το Πάλας επιμένει σε εναλλακτική ταινιοθήκη και στηρίζει ταινίες για πολλές εβδομάδες ακόμα κι αν αυτές έχουν βγει από τον βασικό προγραμματισμό του γραφείου διανομής, οπότε αξίζει να το επισκεφθείτε αν χάσατε κάποια ταινία που θέλατε να δείτε, ακόμη και για την εμπειρία του, που αν μη τι άλλο είναι μοναδική.
Κινηματογράφος-μουσείο, μοιάζει να έχει παγώσει τον χρόνο και να μην αφήνει τις ημέρες να περνούν. Η πρόσοψή του με τις νέον ταμπέλες και τις επιγραφές του τύπου "Ψυχαγωγεί και τέρπει", "90 ετών και όμως τόσο νέο" και άλλα παρόμοια ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε άλλη εποχή. Στο ισόγειο βρίσκεται η είσοδος και των δύο αιθουσών (χειμερινής και θερινής), με ένα μικροσκοπικό ταμείο, ταμπλώ για τα "προσεχώς", μια πεπαλαιωμένη ταμπέλα Dolby Stereo και κάποιες παλιές πολυθρόνες μαζί με μουσειακές αφίσες.
Για το θερινό, ανεβαίνετε τα σκαλιά αριστερά για να οδηγηθείτε στην ταράτσα, όπου πρώτα συναντάτε το μπαρ, χωρισμένο από την κυρίως αίθουσα με κουρτίνες. Εκεί θα βρείτε τα απολύτως απαραίτητα και μόνο: νερό, αναψυκτικά, πατατάκια και κάτι σοκολατοειδή. Αφού περάσετε τις κουρτίνες αριστερά σας, μπαίνετε στην καλοκαιρινή αίθουσα η οποία αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Από τη μία εντυπωσιάζει με το μέγεθός της. Δεν έχει μεγάλο πλάτος, αλλά είναι μεγάλη σε μήκος. Αντιστρόφως ανάλογος του μεγέθους της είναι ο αριθμός των καθισμάτων (οι περισσότερες με τραπεζάκια) που είναι λίγα. Αυτό που σε κερδίζει αμέσως και αποτελεί το ομορφότερο στοιχείο του σινεμά, είναι η οθόνη του, φωτισμένη με πολύχρωμα νέον, τη φωτεινή επιγραφή από πάνω της, φυτά και συντριβανάκια. Τα ταμπλώ δεξιά (τα διαφημιστικά πανώ της πρόσοψης ουσιαστικά) και ο ψηλός τοίχος της οροφής του χειμερινού αριστερά προστατεύουν το οπτικό σου πεδίο από το περιβάλλοντα χώρο και νιώθεις όμορφα απομονωμένος μέσα στην αίθουσα. Το Πάλας έχει εγκαταλείψει αναγκαστικά και αυτό την εποχή του φιλμ, όμως έχει περάσει σε μια ιδιάζουσα ψηφιακή εποχή, καθώς προβάλει αρχείο mp4 (νόμιμο και από την εταιρεία διανομής) μέσω media player και από έναν προτζέκτορα ισχυρό μεν αλλά όχι αμιγώς κινηματογραφικό. Η εικόνα δεν έχει την καλύτερη διαύγεια που θα περιμένατε και ο ήχος είναι μονοφωνικός και σε χαμηλή ένταση. Το Πάλας επιμένει σε εναλλακτική ταινιοθήκη και στηρίζει ταινίες για πολλές εβδομάδες ακόμα κι αν αυτές έχουν βγει από τον βασικό προγραμματισμό του γραφείου διανομής, οπότε αξίζει να το επισκεφθείτε αν χάσατε κάποια ταινία που θέλατε να δείτε, ακόμη και για την εμπειρία του, που αν μη τι άλλο είναι μοναδική.
Τον Ιούνιο του 2021, μόλις λίγες ημέρες μετά την επαναλειτουργία του Πάλας με το πέρας της καραντίνας, ο ακάματος, επί σειρά ετών επιχειρηματίας του, Ματθαίος Πόταγας, απεβίωσε σε ηλικία 94 ετών. Έχοντας κληρονομήσει τον κινηματογράφο από τον πατέρα του, παρέμεινε εκεί, κρατώντας τον ζωντανό, όλη του τη ζωή. Ελπίζω ειλικρινά το Πάλας να μην σβήσει μαζί με τον ιδιοκτήτη του, ώστε να μπορεί να το καμαρώνει και από εκεί ψηλά.
Πάλας
Υμηττού 109, Παγκράτι
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου