Tarde para la ira (2016)

Ελληνικός τίτλος: Η οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου

Θρίλερ της Film Factory, σε σκηνοθεσία Ραούλ Αρεβάλο, με τους Αντόνιο ντε λα Τόρρε, Λουίς Καλέχο, Ρουθ Ντίαζ, Ραούλ Χιμένες. 

Ο Χοσέ είναι ένας μοναχικός, ήσυχος άνθρωπος που συχνάζει σε ένα μπαρ, όπου παίζει τα χαρτιά του, πίνει την μπύρα του και έχει αναπτύξει μια φιλική σχέση με τον ιδιοκτήτη του, τον Χουάνχο. Περισσότερο, όμως, δείχνει να ενδιαφέρεται για την Άννα, την αδελφή του Χουάνχο, μια ανύπαντρη μητέρα, με θλιμμένο ύφος και βλέμμα, που περιμένει την αποφυλάκιση του Κούρο, πατέρα του παιδιού της, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή για 8 χρόνια, ύστερα από τη σύλληψή του ως οδηγός του αυτοκινήτου με το οποίο θα διέφευγαν οι ληστές ενός κοσμηματοπωλείου. 

Και κάπως έτσι ξεκινά ένα εξαιρετικό φιλμ εκδίκησης και έρωτα, δείγμα ενός ισπανικού σινεμά που πάλλεται από ζωή, ενέργεια και αναδόμηση των κινηματογραφικών ειδών. Στις παρυφές ενός φιλμ από αυτά που λέμε "αστυνομικά" -θρίλερ, ουσιαστικά- κι ενός σύγχρονου αστικού γουέστερν, αυτός ο υπομονετικός άνθρωπος ζει, παρακολουθεί, ερωτεύεται, γοητεύει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή που θα του δώσει τη λύτρωση. Μολονότι ο πρωτότυπος τίτλος μεταφράζεται ως "Πολύ αργά για οργή", οφείλω να ομολογήσω πως ο ελληνικός (πιστή απόδοση του διεθνούς τίτλου) βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο ύφος και την κεντρική ιδέα της ταινίας. Στιβαρή σκηνοθεσία, γρήγοροι ρυθμοί ακόμη και στις ήσυχες σκηνές, πραγματικοί χαρακτήρες που αποδίδονται ολόσωστοι από τους ηθοποιούς και μια φωτογραφία ξερή, άγρια και σημαδεμένη από κόκκο, όπως ακριβώς και οι ψυχές των πρωταγωνιστών. Βίαιος και συναρπαστικός, αληθινός και ειλικρινέστατος, αυτός ο υπομονετικός άνθρωπος σε κερδίζει από τα πρώτα του καρέ και σου χαρίζει άπλετη κινηματογραφική απόλαυση.