Spider-Man: Homecoming (2017 (3D)

Ελληνικός τίτλος: Spider-Man -Η επιστροφή στον τόπο του

Κόμικ περιπέτεια φαντασίας των Columbia/Marvel, σε σκηνοθεσία Τζων Γουώτς, με τους Τομ Χόλλαντ, Μάικλ Κήτον, Ρόμπερτ Ντάουνυ Τζούνιορ, Μαρίζα Τομέι, Τζων Φαβρώ, Ζεντάγια, Τζέηκομπ Μπάταλον. 

Λίγο μετά τα γεγονότα του "Κάπταιν Αμέρικα -Εμφύλιος Πόλεμος", ο νεαρός Πήτερ Πάρκερ προσδοκά να γίνει μέλος των Εκδικητών και να μάχεται στο πλευρό των μεγαλύτερων υπερηρώων του κόσμου. Με τον Τόνυ Σταρκ (Άιρον Μαν) να τον έχει φαινομενικά υπό την προστασία του και να του έχει δώσει μια υπερσύγχρονη στολή, ο Πήτερ μάταια περιμένει να χτυπήσει το τηλέφωνό του, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάθεται με σταυρωμένα χέρια, αφού ψάχνει να βρει τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το λαθρεμπόριο όπλων εξωγήινης τεχνολογίας. 

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ταινίας αντιλαμβάνεσαι το πόσο χαρούμενη είναι η Marvel που υποδέχεται στις αγκάλες της τον φιλικό αραχνάνθρωπο της γειτονιάς σας (από κοινού πλέον με την Columbia που είχε αρχικά τα κινηματογραφικά δικαιώματα του ήρωα). Δένοντας αρμονικότατα την εισαγωγική σεκάνς με τους Εκδικητές, αλλά και με τη μουσική της πρώτης σειράς κινουμένων σχεδίων του Σπάιντερ Μαν από το 1967 να συνοδεύει διασκευασμένη το σήμα της Marvel, είναι ξεκάθαρος ο τόνος που οι δημιουργοί της θέλουν να προσδώσουν στην ταινία. Την ίδια στιγμή, ο υπότιτλος "Homecoming" (λογοπαίγνιο ανάμεσα στον σχολικό χορό της έναρξης της σχολικής χρονιάς, αλλά και στις ίδιες τις ρίζες, τον τόπο προέλευσης του ήρωα) δηλώνει ξεκάθαρα πως η νέα σειρά ταινιών του Ανθρώπου-Αράχνη γυρίζει στα βασικά, στην ουσία και στις αρχικές αξίες του νεαρού υπερήρωα. Δεν πρόκειται για reboot με την κλασσική έννοια του όρου: ούτε βλέπουμε πώς απέκτησε τις υπερδυνάμεις του, ούτε πώς σκοτώθηκε ο θείος Μπεν, ούτε τίποτα σχετικό. Όλα όσα έχουμε δει στις προηγούμενες ταινίες έχουν ήδη συμβεί ή πρόκειται να συμβούν. Εδώ, απλά, έχουμε να κάνουμε με μια από τις πρώτες περιπέτειες του Σπάιντερ Μαν, όταν ακόμα ήταν μαθητής στο Λύκειο, ενώ ταυτόχρονα εντάσσεται στο ευρύτερο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. 

Και με τι έξυπνο τρόπο γίνεται όλο αυτό! Η ταινία όχι μόνο είναι φόρος τιμής στις ρίζες του ήρωά της, αλλά και στις ρίζες της ίδιας της κινηματογραφικής ιστορίας της Marvel, καθώς η πρωταγωνιστική παρουσία του Τζων Φαβρώ στον ρόλο του συνεργάτη του Τόνυ Σταρκ, κλείνει το μάτι στην πρώτη ταινία του Άιρον Μαν, από όπου ξεκίνησαν όλα. Έχει και κάποιες ενδιαφέρουσες αυθαιρεσίες σε σχέση με το πρωτότυπο υλικό της η ταινία, όπως π.χ. η πολύ νεότερη θεία Μέυ στο πρόσωπο της Μαρίζα Τομέι, ή ο κολλητός του Πήτερ, Νεντ, ο οποίος ανακαλύπτει το μυστικό του. Ο ξανθός μπρατσαράς Φλας γίνεται Ινδός, ενώ απουσιάζουν οι κλασσικές γυναικείες φιγούρες από το σύμπαν του (ή μπορεί και όχι).

Προσγειωμένος και ρεαλιστικός ο Μάικλ Κήτον στον ρόλο του Vulture, με τροποποιημένο το παρελθόν του μεν, αλλά απόλυτα δικαιολογημένο, απολαυστικός ο Ρόμπερτ Ντάουνυ Τζούνιορ στον ρόλο του Τόνυ Σταρκ, όπως και ο Τζων Φαβρώ στον ρόλο του Χάπυ. Αυτός, όμως, που κλέβει την παράσταση είναι ο νεαρός Τομ Χόλλαντ που εκπροσωπεί το απόλυτο "είναι" του Πήτερ Πάρκερ και του Σπάιντερ Μαν, όπως ακριβώς τον είχαμε γνωρίσει στα κόμικ στην αρχή της ιστορίας του. Ατσούμπαλος, άπειρος, σπασίκλας, δειλός κοινωνικά έφηβος και την ίδια στιγμή με μια τεράστια (μολονότι ανώριμη) αίσθηση ευθύνης απέναντι στο κοινό καλό. Πανέξυπνο το σενάριο, με ολόσωστες δόσεις χιούμορ και δράσης, έχει όλα αυτά τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στην ενηλικίωση του ήρωα στις επόμενες ταινίες. Μπορεί και να είναι η πιο σωστή ταινία Σπάιντερ Μαν που γυρίστηκε ποτέ. Σκέτη απόλαυση!