The beguiled (2017)

Ελληνικός τίτλος: Η αποπλάνηση

Δραματική ταινία των Universal/Focus, σε σκηνοθεσία Σοφία Κόπολα, με τους Κόλιν Φάρελ, Νικόλ Κίντμαν, Ελλ Φάνινγκ, Κίρστεν Ντανστ. 

Βιρτζίνια, κατά το τρίτο έτος του Εμφυλίου Πολέμου. Μια μαθήτρια ενός σχολείου θηλέων που λειτουργεί ακόμα παρά τις αντιξοότητες, συναντά στο δάσος έναν λαβωμένο στρατιώτη της Ένωσης και του προσφέρει βοήθεια. Διχασμένη αν πρέπει να τον παραδώσει στον στρατό των Νοτίων ή να του προσφέρει καταφύγιο, η ιδιοκτήτρια της σχολής αποφασίζει να περιποιηθεί αρχικά το τραύμα στο πόδι του και να αποφασίσει μετά τις επόμενες κινήσεις της. Η ύπαρξή του και μόνο, όμως, μέσα στους τοίχους της σχολής, ξυπνά ανομολόγητα πάθη και αντιζηλίες, τις οποίες ο ίδιος δείχνει να ξέρει να εκμεταλλεύεται. 

H Σοφία Κόπολα υπογράφει το σενάριο από το βιβλίο του Τόμας Κάλλιναν, που είχε ήδη ξαναγίνει ταινία από τον Ντον Σίγκελ το 1971 ("Ο προδότης" ήταν ο τότε ελληνικό τίτλος), με τον Κλιντ Ήστγουντ και την Τζέραλντιν Πέητζ στους βασικούς ρόλους. Χωρίς να έχω δει την τότε ταινία, διαβάζω πως στην τρέχουσα εκδοχή, η Κόπολα γύρισε την οπτική από την πλευρά των γυναικών , θέλοντας να εξερευνήσει τη δική τους ψυχολογία έναντι αυτού του απρόσμενου "εχθρού" προ των πυλών. Έχοντας στη διάθεσή της ένα εξαιρετικό καστ, αλλά και την υπέροχη ατμοσφαιρική φωτογραφία του Φιλίπ Λε Σουρ, η Κόπολα στήνει ένα προσεγμένο δράμα χαρακτήρων, αρκούντως κλειστοφοβικό, αλλά την ίδια στιγμή και κάπως φλύαρο, αφού πολλά από αυτά που λέγονται εύκολα υπονοούνται, ενώ την ίδια στιγμή κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία της μένουν μόνο στην επιφάνεια. Σε ένα ιδανικό σύμπαν, η ταινία θα έπρεπε να παίζεται χωρίς καθόλου διάλειμμα, καθώς το εξαναγκαστικό της σπάσιμο σε δύο μέρη κάνει το πρώτο μισό να δείχνει αργό και αδύναμο σε σχέση με το δεύτερο.