Συμπέθεροι από τα Τίρανα (2021)
Κωμική σειρά της Lumad γυρισμένη για το Mega, δημιουργία του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παπαθανασίου, με τους Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Μαρία Λεκάκη, Μιχάλη Ρέππα, Σοφία Βογιατζάκη, Κώστα Καζάκα, Τζένη Καζάκου, Ντάνιελ Νούρκα.
Ο Λυκούργος και η Πένυ Νταλαούρα, επιφανές ζεύγος στο Κουδουνάρι και μάλιστα με πολιτικές διασυνδέσεις, περιμένουν πώς και πώς την άφιξη της κόρης τους, της Λίζας, από το Λονδίνο όπου σπουδάζει. Εξίσου με ανυπομονησία περιμένουν να γνωρίσουν και το αγόρι της, τον Άλφρεντ, για τον οποίο τους έχει μιλήσει με τα καλύτερα λόγια. Στο μεταξύ, μια σειρά από συμπτώσεις και εσφαλμένες εκτιμήσεις οδηγούν την οικογένεια να πιστέψει πως ο Άλφρεντ είναι βρετανός λόρδος, του οίκου των Ντόρτσεστερ. Μόνο που ο Άλφρεντ είναι από την Αλβανία, οπότε όταν μαθαίνουν πως όχι μόνο δεν είναι γαλαζοαίματος, αλλά ούτε καν βρετανός, τους λούζει η ντροπή για όλα όσα διέδιδαν κομπάζοντας στο χωριό και αποφασίζουν να διατηρήσουν το ψέμα πάση θυσία.
Η μεγάλη θεατρική επιτυχία του 2008 διασκευάζεται από τους δημιουργούς της για την τηλεόραση σε ένα σήριαλ 26 45λεπτων επεισοδίων που αναδείχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της σαιζόν. Σε αυτό φυσικά συνετέλεσε και το απολαυστικό καστ των ηθοποιών που υποδύονται με επιτυχία τους καρικατουρίστικους ρόλους που τους ανατέθηκαν, εκφέροντας τις καταιγιστικές, βιτριολικές ατάκες τους χωρίς να προδώσουν ποτέ τον χαρακτήρα τους αλλά ούτε και την προφορά του Κουδουναρίου που -μεταξύ μας τώρα- είναι όλα τα λεφτά. Κιτς, υπερβολικό, ακραίο, φωναχτό και ενδεχομένως καθόλου καθώς πρέπει όπως οι ήρωές και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν, το σήριαλ έφερε στην οθόνη του νέου Mega κάτι από τον αέρα των κωμικών σειρών των '90s που άλλωστε είχαν καταξιώσει το κανάλι στην κορυφή της μυθοπλασίας. Από τη μια πλευρά βέβαια όλο αυτό κάνει τους "Συμπέθερους" να φαίνονται κάπως παλιακοί σε σχέση με την τρέχουσα τηλεοπτική πραγματικότητα, από την άλλη όμως δεν σε νοιάζει και ιδιαίτερα, αφού το ζητούμενο εκπληρώνεται: γελάς. Πολύ! Γελάς με τις ακρότητες, γελάς με τα χάλια τους και στο βάθος γελάς με τα χάλια όλων μας, αφού οι Κουδουναραίοι έχουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο δικό μας DNA. Τα κερατώματα εντός της οικογενείας, τα λαδώματα σε υπουργούς, οι πολιτικές χάρες, ο ρατσισμός, η μεγαλομανία, τα πεταμένα λεφτά, η κιτσάτη χλιδή, μπορεί στα μεταμνημονιακά χρόνια της Covid εποχής να μοιάζουν λίγο εκτός, όμως εάν οι συνθήκες το επέτρεπαν, μην κοροϊδευόμαστε τώρα, τα ίδια πάλι θα κάναμε και ίσως και χειρότερα.
Εκεί που υφίσταται ένα πρόβλημα είναι στο σενάριο, το οποίο έπρεπε να πάρει ένα δίωρο θεατρικό και να το απλώσει σε 26 επεισόδια. Προφανώς λοιπόν και υπάρχουν σκηνές που κρεμάνε (ή που ας πούμε πως θα μπορούσαν να διαρκούσαν λιγότερο) όμως είναι τόσο αστείοι οι διάλογοι που όσο κι αν διαρκεί η κάθε σκηνή, δεν κουράζει στο παραμικρό. Απλά, όσο η σειρά έφτανε προς το τέλος, διέκρινα μία έκδηλη αμηχανία, αφού η πλοκή απομακρυνόταν από το κεντρικό θέμα τόσο του ζευγαριού (το οποίο κάποια στιγμή ούτε που εμφανιζόταν στην οθόνη) όσο και των συμπέθερων, και απλωνόταν σε άλλα μονοπάτια, εξίσου αστεία και διασκεδαστικά, αλλά που λειτουργούσαν όπως και να το κάνεις ως γεμίσματα. Δεν ξέρω αν υπήρξαν συζητήσεις για δεύτερη σαιζόν που δεν ευοδώθηκαν, οπότε θα υπήρχε καιρός και για άλλο άπλωμα, όμως η επιστροφή στη βασική ιστορία τρία επεισόδια πριν από το τέλος υπήρξε βίαιη και εκβιαστική ως προς τον ρεαλισμό της αφήγησης. Παρ' όλα αυτά, οι "Συμπέθεροι" είναι από τα πιο γελαστικά πράγματα που έβγαλε πρόσφατα η ελληνική τηλεόραση και που ενδεχομένως ξεστόμισε με ακραίο τρόπο θέματα πολύ σοβαρά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου