Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga (2020)
Ελληνικός τίτλος: Διαγωνισμός Τραγουδιού Εurovision -Η Ιστορία των Fire Saga
Μουσική κωμωδία του Netflix σε σκηνοθεσία Ντέηβιντ Ντόμπκιν, με τους Γουίλ Φέρελ, Ρέητσελ ΜακΆνταμς, Νταν Στήβενς, Μίκαελ Πέρσμπραντ, Πηρς Μπρόσναν, Μελισσάνθη Μάχουτ, Ντέμι Λοβάτο, Γκράχαμ Νόρτον.
Στη μικρή πόλη του Χούσαβικ στην Ισλανδία, δύο παιδικοί φίλοι, ο Λαρς Έρικσονγκ και η Σίγκριτ Έρικσντότιρ, έχουν φτιάξει το συγκρότημα των Fire Saga, παρακινημένοι από το κοινό πάθος τους για τη μουσική. Η πορεία τους δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη επιτυχία, αφού η μουσική τους είναι μάλλον προχωρημένη για τα αυτιά των κατοίκων της μικρής τους πόλης, την ίδια στιγμή που η μητέρα της Σίγκριτ την πιέζει να κάνει σόλο καριέρα, θεωρώντας πως ο Λαρς την κρατά δέσμια στην ασημαντότητά του. Παρ' όλα αυτά, οι δύο φίλοι επιμένουν και φτάνουν να δηλώσουν συμμετοχή στον εθνικό διαγωνισμό επιλογής του τραγουδιού που η Ισλανδία θα στείλει στη Eurovision. Η εμφάνισή τους όμως είναι σκέτη καταστροφή και έτσι ο Λαρς, πλήρως απογοητευμένος από τον όλεθρο, αρνείται να παρευρεθούν στο πάρτυ των συντελεστών, απόφαση που τους σώζει -κυριολεκτικά- τη ζωή, αφού το σκάφος που φιλοξενούσε τη δεξίωση εκρήγνυται, σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες. Και κάπως έτσι, οι Fire Saga, ως μοναδικοί επιζώντες του εθνικού διαγωνισμού, ανακηρύσσονται ντε φάκτο νικητές και ταξιδεύουν στο Εδιμβούργο για να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους στον μεγαλύτερο μουσικό διαγωνισμό του κόσμου.
Χαριτωμένη, αστεία, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των απανταχού Eurovision fans (συμπαραγωγή άλλωστε και της EBU), αλλά άνιση ταινία που για κάποιον λόγο μπερδεύει την ιστορία με αχρείαστες "υπερφυσικές" υπερβολές που θεωρώ ότι την ξεστρατίζουν. Για εμένα, βέβαια, μεγαλύτερο -προσωπικό- πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Γουίλ Φέρελ που για μία ακόμα φορά κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να τραβήξει τα αστεία στην μπαλαφάρα, καπελώνοντας την ταινία με τις μέχρις εσχάτων ερμηνευτικές του ακρότητες που πραγματικά πλέον έχουν αρχίσει να με κουράζουν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που ο Φέρελ (όπως και κάποιοι άλλοι κωμικοί, λίαν προσφάτως) θέτουν εαυτόν υπεράνω της ταινίας (προφανώς με την αρωγή σκηνοθέτη και παραγωγών) μετατρέποντας το φιλμ σε one man show, λες και παρακολουθούμε stand up comedy "ενδεδυμένο" με την υπόθεση της κάθε ταινίας. Αυτού εξαιρουμένου (και κάποιων ξωτικών), έχουμε να κάνουμε με μια όντως διασκεδαστική ταινία, απολύτως εντός κλίματος της θεματολογίας της, με πολύ εντυπωσιακά μουσικά νούμερα και κάμποσες guest εμφανίσεις που εντείνουν την αληθοφάνεια του εγχειρήματος. Κιτς και σούπερ-λουσάτη, όπως και ο ίδιος ο διαγωνισμός που αγαπάμε, η ταινία ξεκινά εκρηκτικά (κυριολεκτικά) για να απογειωθεί στη σκηνή του Εδιμβούργου, μα πάνω απ' όλα στα παρασκήνια της διοργάνωσης, όπου συναντάμε έναν σκασμό από ενδιαφέροντες (και εν γένει στερεοτυπικά γνώριμους) χαρακτήρες που εγγυώνται την καλοπέρασή μας. Ο Γουίλ Φέρελ να μην ήταν ο Γουίλ Φέρελ και η διάρκεια λίγο μικρότερη, τότε τα πράγματα θα ήταν απείρως καλύτερα. Το τραγούδι "Χούσαβικ" ήταν υποψήφιο για Όσκαρ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου