La fille au bracelet (2019)
Ελληνικός τίτλος: Το Κορίτσι με το βραχιόλι
Δικαστικό δράμα της Le Pacte σε σκηνοθεσία Στεφάν Ντεμουστιέ, με τους Μελισά Γκερ, Ροσντύ Ζεμ, Κιάρα Μαστρογιάννι, Αναΐς Ντεμουστιέ, Αννί Μερσιέ, Πασκάλ Γκαρμπαρινί, Πωλ Αϊσαουί-Κυβελιέ.
Η 16χρονη Λιζ συλλαμβάνεται από την Αστυνομία κατηγορούμενη για τη δολοφονία της καλύτερής της φίλης. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, μετά από κάποιους μήνες προφυλάκισης και αρκετούς ακόμα σε κατ' οίκον περιορισμό με βραχιολάκι έως ότου ενηλικιωθεί, η Λιζ οδηγείται πλέον στο δικαστήριο. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η νεαρή κοπέλα θα πρέπει να πείσει τους ενόρκους για την αθωότητά της, στην οποία επιμένει εξ αρχής, την ίδια στιγμή που τόσο εκείνη όσο και η οικογένειά της θα αναγκαστούν να αναβιώσουν τα τραγικά εκείνα γεγονότα που διατάραξαν την ύπαρξή τους.
Ταινία που με την αφοσίωσή της στο είδος της, τιμά τα δικαστικά δράματα, το "Κορίτσι με το βραχιόλι" θέτει ερωτήματα, προκαλεί το ενδιαφέρον, ασκεί κοινωνική κριτική και πάνω απ' όλα χαίρει σκηνοθεσίας, σεναρίου και ερμηνειών. Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην ασκούν την ίδια γοητεία σε όλους τους θεατές -πώς θα μπορούσαν, άλλωστε;- όμως δεν παύουν να αποτελούν έναν εξαιρετικό συνδυασμό που εξυπηρετεί το φίλμ και το όραμα του δημιουργού του. Μικρομηκάς ως επί το πλείστον, εδώ μόλις στην τρίτη -και μακράν καλύτερη- μεγάλου μήκους ταινία του, ο Στεφάν Ντεμουστιέ (που στο μεταξύ έδωσε με επιτυχία και τα τηλεοπτικά του διαπιστευτήρια με τη μίνι σειρά "L' Opéra"), αποδεικνύει έμπρακτα πόσο καλά γνωρίζει να διαχειρίζεται τον χρόνο, τον λόγο και τους ηθοποιούς του. Διασκευάζοντας το σενάριο της ταινίας του 2018 "Η κατηγορούμενη" (Αργεντινή-Μεξικό, σε σκηνοθεσία Γκονζάλο Τομπάλ), ο Ντεμουστιέ τόσο από τη θέση του σεναριογράφου όσο και από αυτήν του σκηνοθέτη, κατορθώνει να ξεπεράσει τις παθογένειες και τα ξεστρατίσματα του πρωτότυπου και να παραδώσει ένα μαζεμένο σε διάρκεια και στοχευμένο στο θέμα του φιλμ με κάμποσες αρετές.
Γυρισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στη δικαστική αίθουσα, με εξαίρεση κάποια μικρά, καλοδεχούμενα διαλείμματα εκτός, το "Κορίτσι με το βραχιόλι" με τα διαρκή, σταθερά κοντινά του, μεταφέρει τον θεατή μέσα στη δικαστική αίθουσα, την ίδια στιγμή που οι εξαιρετικής φροντίδας και γνώσης διάλογοι αποδίδουν στην εντέλεια το κλίμα της δίκης. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τα αντίστοιχης θεματολογίας αμερικανικά δικαστικά δράματα, όπου οι δικηγόροι δίνουν σώου πειθούς και εντυπωσιασμού και όπου οι πάντες φαίνονται να μιλούν την ίδια γλώσσα. Στην περίπτωσή μας, η φρασεολογία εντός του δικαστηρίου είναι απολύτως τεχνική, τόσο σε ύφος, λεξιλόγιο αλλά και σε εκφορά. Με τον τρόπο αυτόν, αποτυπώνεται με περίσσια επιτυχία και η διαφορά των "ρόλων" εντός της αίθουσας, καθώς αλλιώς συμπεριφέρονται οι μάρτυρες και αλλιώς ο Πρόεδρος και η Εισαγγελέας. Μα τι υπέροχη που είναι η Αναΐς Ντεμουστιέ στον ρόλο της εισαγγελέως, εν τω μεταξύ. Τι συναισθηματική αποστασιοποίηση είναι αυτή που χρησιμοποιεί ενόσω κρύβει τα πραγματικά της αισθήματα κάτω από την τήβενο και από τον τρόπο που μιλά. Αντιθέτως, η σπουδαία καρατερίστα Αννί Μερσιέ, στον ρόλο της συνηγόρου υπεράσπισης, καταφεύγει σε μια προσέγγιση πολύ πιο ανθρώπινη, χωρίς όμως ούτε στιγμή να αποποιείται το επαγγελματικό της προσωπείο και τον σεβασμό της προς την έδρα. Πολύ καλός για μια ακόμα φορά με το στιβαρό παρουσιαστικό του και την απολύτως ελεγχόμενη ερμηνεία του ο Ροσντύ Ζεμ στον ρόλο του συντετριμμένου και ανήσυχου πατέρα ενώ η μητέρα, Κιάρα Μαστρογιάννι, φαινομενικά στα μετόπισθεν, παραδίδει μία εξαιρετική ερμηνεία κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της που ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα της αλλά και τα δεινά της οικογενείας της.
Πρώτη όμως όλων δεν παύει να είναι η Λιζ, αυτό το μυστηριώδες και απόμακρο κορίτσι με το βραχιόλι, που στέκει ανέκφραστη πίσω από το προστατευτικό πλέξιγκλας της θέσης της κατηγορουμένης, με αντιδράσεις που ουδόλως ταυτίζονται με τις αναμενόμενες. Χωρίς εκρήξεις, χωρίς ξεσπάσματα, με μια ηρεμία που την κάνει να φαίνεται αντιπαθής, η νεαρή Μελισά Γκερ διατηρεί το παγωμένο πρόσωπό της μέχρι τέλους, εμμένοντας στην άποψή της πως δεν έχει να παλέψει για την αθωότητά της επειδή πολύ απλά είναι αθώα. Και κάπου εδώ έγκειται και ο ακρογωνιαίος λίθος της ταινίας, που ενδεχομένως να είναι αυτό που θα ξενίσει αρκετούς. Σε αντίθεση με όσα έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από αντίστοιχα δικαστικά δράματα, το "Κορίτσι με το βραχιόλι" δεν είναι μια ταινία για το "ποιος το έκανε" αλλά για το "εάν το έκανε η κατηγορούμενη". Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι η αλήθεια ως προς την ταυτότητα του δολοφόνου αλλά η αλήθεια της ίδιας της πρωταγωνίστριας, μιας έφηβης κοπέλας που κρίνεται από ενήλικες για τη συμπεριφορά της την εποχή που ήταν 16 ετών -μιας συμπεριφοράς που σε πολλούς (και εξ ημών, ας μην κρυβόμαστε) προδικάζει την ενοχή της, λόγω της "ελευθεριότητας" των επιλογών της.
Η ταινία απέσπασε Σεζάρ Διασκευασμένου Σεναρίου, ενώ η Μελισά Γκερ ήταν υποψήφια ως Πρωτοεμφανιζόμενη Ηθοποιός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου