Everything Everywhere All at Once (2022)
Ελληνικός τίτλος: Τα πάντα όλα
Περιπέτεια φαντασίας της A24 σε σκηνοθεσία Νταν Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ, με τους Μισέλ Γέο, Στέφανι Χσου, Κε Χούι Κουάν, Τζέημς Χονγκ, Τζέημι Λη Κέρτις.
Με το καθαριστήριό της να βρίσκεται στα όρια της οικονομικής καταστροφής και τη σχέση της με τον σύζυγό της να πηγαίνει προς τα βράχια, η εξαντλημένη Έβελυν Γουάνγκ προσπαθεί να κουμαντάρει τα πάντα όλα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η άφιξη του επικριτικού πατέρα της για τα γενέθλια της αποξενωμένης κόρης της αυξάνει την ένταση κατακόρυφα, την ίδια στιγμή που πρέπει να ανταποκριθεί στον έλεγχο που ασκεί στην επιχείρησή της μια σκληρή εφοριακός με θρησκεία της τη γραφειοκρατία. Κι εκεί που νόμιζε πως έχει πλέον πιάσει πάτο, η Έβελυν ταξιδεύει σε παράλληλα σύμπαντα, όπου την ενημερώνουν πως πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της με τις εκεί εκδοχές του εαυτού της, με σκοπό να αποτρέψουν τη συντέλεια του κόσμου από ένα πανίσχυρο ον.
Περιπέτεια φαντασίας, μαρβελοταινία βουτηγμένη στο αψέντι, "καράτε", κωμωδία ή πολυσυμπαντικό οικογενειακό δράμα, το φιλμ φαίνεται πως δικαιώνει στο περίπου τον τίτλο του καθώς είναι όντως "τα πάντα όλα". Μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη που συνεπήρε κοινό, κριτικούς αλλά και τους ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας, όπως προδίδουν οι 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ, η ταινία είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα επιτηδευμένο αμάλγαμα ειδών και στυλ έτσι όπως χρησιμοποιεί τα ταξίδια σε κόσμους αλλόκοτους και άγνωστους για να σχολιάσει καταστάσεις γνώριμες και προσγειωμένες μέσα από την υπερβολή της φαντασίας. Πολύ προσωπικό το πόνημα για τους δύο σκηνοθέτες, οι οποίοι υπογράφουν και το σενάριο που με τη σειρά του οδηγεί και την κινηματογράφηση. Πραγματικά είναι συναρπαστική η πρώτη ώρα, καθώς τα "χαστούκια" που τρώει ο θεατής έρχονται απανωτά, αφήνοντάς τον με μάτια και στόμα ορθάνοιχτα. Δεν είναι μόνο η ιστορία που επιφυλάσσει διαρκείς εκπλήξεις αλλά το θέαμα που απλώνεται στην οθόνη, με τη φωτογραφία (Λάρκιν Σάιπλ), το μοντάζ (Πωλ Ρότζερς), τα εφφέ και τη μουσική (Σον Λουξ) να συνθέτουν μια οπτικοακουστική απόλαυση που όμως έχει νόημα και υπηρετεί στο έπακρο την ουσία της ιστορίας.
Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί πως εν μέσω όλου αυτού του ψυχαγωγικού χάους που συντελείται, διακρίνονται ερμηνείες και χαρακτήρες. Η Μισέλ Γέο βγαίνει ασπροπρόσωπη από την επιλογή της να συμμετάσχει σε τούτην εδώ την αλλοκοτιά καθώς της δίνεται η ευκαιρία να συνδυάσει την υποκριτική της δεινότητα με την πρότερη εμπειρία της σε ταινίες πολεμικών τεχνών. Την ίδια στιγμή, μια αγνώριστη και παραμορφωμένη Τζέημι Λη Κέρτις δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και προσωπικής απόλαυσης στον ρόλο (αρχικά τουλάχιστον) της ξινής εφοριακού, διατηρώντας το ίδιο ερμηνευτικό μοτίβο στον χαρακτήρα της σε όλες τις παραλλαγές του στα παράλληλα σύμπαντα όπου ταξιδεύουμε -μεγάλη της μαγκιά αυτό. Και κάπως έτσι, με τους μαρβελάκηδες και μπλοκμπαστεράδες αδελφούς Ρούσσο στην παραγωγή, στο τιμόνι δύο οραματιστές δημιουργούς (με μεγάλη εμπειρία σε μουσικά βίντεο και στην τηλεόραση), ένα ταλαντούχο καστ και την αναίδεια μια ανεξάρτητης παραγωγής στη φαρέτρα τους, τα "Πάντα Όλα" μεταμορφώνονται στο απόλυτο κινηματογραφικό hype για τη φρεσκάδα, την τόλμη και την ουσιαστική δημιουργική τους τρέλα που σχεδόν το καθιστά είδος από μόνο του. Παρ' όλα αυτά όμως, ο ενθουσιασμός μας δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε πως από τη μέση και μετά το σενάριο μοιάζει να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του και να επαναλαμβάνεται, έστω κι αν επαναλαμβάνεται με διασκεδαστικό τρόπο. Το δε φινάλε με όλο το κρεσέντο για τις σχέσεις μάνας-κόρης, περί αποδοχής, κατανόησης και αγάπης, ρίχνει το εγχείρημα σε κενά αέρος κατά την προσγείωση ενώ δεν μπορείς να μην σκεφτείς πως τα ίδια ζητήματα ακριβώς τα είχε διαχειριστεί πιο ξεκάθαρα και ουσιαστικά το "Πάντα σε κόκκινο" των Disney/Pixar.
11 υποψηφιότητες για Όσκαρ, 10 υποψηφιότητες για BAFTA.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου