Κινηματογράφοι - Κήπος (θερινός)



O Κήπος στο Μοσχάτο είναι από εκείνα τα θερινά που μοιάζουν να έμειναν πιστά στα χρόνια τους και στο ύφος τους, χωρίς ταυτόχρονα να δείχνουν γερασμένα και "παλιακά". Είναι γοητευτικό σινεμά ο Κήπος, φιλόξενος μέσα στην απλότητά του, αλλά και με ίχνη μιας παλιάς πολυτέλειας και μεγαλοπρέπειας αλλοτινής. Το όνομα είναι καινούργιο, από το 1995, όταν πέρασε στα χέρια του Δήμου που τον επαναλειτούργησε, η ιστορία του, όμως είναι παλιά και ξεκινά το 1965, όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του ως "Μοσχάτον". Ήταν το θερινό αδελφάκι του ομώνυμου χειμερινού, στο πλάι του οποίου ακουμπούσε και ο οποίος είχε ανοίξει το 1963, με χωρητικότητα 1.200 θέσεων σε πλατεία και εξώστη. Εξίσου εντυπωσιακό ήταν και το μέγεθος του θερινού που μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι 900 θεατές. Παρά τα μεγέθη τους, τα δύο σινεμά δεν είχαν και τρελή επιτυχία, όπως αποδείχθηκε. Πρώτο έκλεισε το χειμερινό, το 1973, το οποίο έμεινε για πολλά χρόνια άδειο για να κατεδαφιστεί το 2008. Το θερινό έπαυσε τη λειτουργία του το 1985, ευτυχώς όμως διασώθηκε ώστε να του δώσει ο Δήμος Μοσχάτου τη δεύτερη ζωή του, ως "Κήπος".

Είναι σε κεντρικότατο σημείο της πόλης ο "Κήπος", στον πεζόδρομο των Θερμοπυλών, εν μέσω μπαρ, καφέ και εστιατορίων που έχουν πάντα πολύ κόσμο, δίπλα ακριβώς στην εκκλησία του Σωτήρος. Είναι τόσο πολυσύχναστος ο δρόμος που αν περπατάτε γρήγορα μπορεί και να το προσπεράσετε το σινεμά, χωρίς να το δείτε, αφού η πρόσοψή του είναι μικρή, ίσα-ίσα όσο είναι το φουαγέ που φιλοξενεί και το ταμείο, στο βάθος μιας εισόδου που κοσμείται από επιδαπέδια και επιτοίχια ταμπλώ με αφίσες και φωτογραφίες ταινιών. Διακριτική η γραφή στην πινακίδα του σινεμά, σε μια επιφάνεια με γύψινα "αρχαιοπρεπή" διακοσμητικά και μια κολώνα στα αριστερά της εισόδου (η δεξιά ίσως θυσιάστηκε όταν η υπόλοιπη πρόσοψη μεταμορφώθηκε σε άλλο κατάστημα). Το φουαγέ/ταμείο, βαμμένο σε μπεζ χρώμα, κοσμείται από ένα vintage φωτιστικό (οικιακής όψης) και μετά από τρία σκαλάκια σε οδηγεί στην αυλή. 

Η αίθουσα του Κήπου είναι μεγάλη, γεγονός που καταμαρτυρά το ένδοξο παρελθόν του, και εντυπωσιάζει. Το μπαρ είναι πίσω και δεξιά, οπότε μπορείτε να το επισκεφθείτε προτού καθίσετε στις θέσεις σας, καθώς έχει αρκετές επιλογές. Οι πολυθρόνες (άλλες πάνινες, άλλες πλαστικές -κι αυτό είναι το μόνο που χαλάει την εικόνα του χώρου) είναι τοποθετημένες σε δύο μπλοκ, με τρεις κάθετους διαδρόμους και σε αραιή απόσταση μεταξύ τους. Μεγάλο είναι εξίσου το κενό μεταξύ μπαρ και τελευταίας σειράς όπως και μεταξύ οθόνης και πρώτης, με αποτέλεσμα άνετη θέαση ακόμα και από μπροστά-μπροστά. Χαλικάκι στο πάτωμα, πλην του κεντρικού τσιμεντένιου διαδρόμου και πολλά τραπεζάκια συντελούν στη φιλόξενη "θερινή" αίσθηση, συνδυαστικά με το πολύ πράσινο στα πλαϊνά όπως και μπροστά από την οθόνη, το οποίο αναδεικνύεται και από τον κρυφό φωτισμό ανάμεσα στις φυλλωσιές. Αυτό που επίσης γοητεύει είναι και η κτιστή και εντός σκηνής οθόνη του, σε διχρωμία γκρι-λευκού, με τους διακοσμητικούς κίονες δεξιά και αριστερά. 

Η προβολή είναι ψηφιακή και λαμπερή, ενώ ο ήχος παίζει σε επαρκή ένταση, stereo surround, με διακριτικό ambient support από τα περιφερειακά. Μετά την ενοποίηση των Δήμων Μοσχάτου και Ταύρου, ο "Κήπος" αδελφοποιήθηκε με το δημοτικό του Ρουφ, τη "Νέα Μασκώτ", αμφότερα εκ των οποίων λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα της αλυσίδας "Θερινά Σινεμά". 


Κήπος

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Περισσότερους θερινούς κινηματογράφους θα βρείτε συγκεντρωμένους εδώ. Για τη συγκεντρωτική λίστα των σινεμά, κλικ εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)