Κινηματογράφοι - Αλέκα (θερινός)
Είναι ο ένας και μοναδικός κινηματογράφος που επέζησε στην περιοχή του Ζωγράφου, αλλά και ευρύτερα στα Ιλίσια και το Γουδί, όπου οι αίθουσες αποδεκατίστηκαν -17 υπήρχαν κάποτε σε αυτές τις γειτονιές, με τους 6 στου Ζωγράφου. Για την ακρίβεια, και από την Αλέκα η μισή μόνο διασώζεται, αφού λειτουργεί πλέον μόνο η θερινή αίθουσα στην ταράτσα, ενώ η χειμερινή παραμένει κλειστή από το 2013. Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία της από την αρχή. Η Αλέκα ξεκίνησε το 1968, σε κεντρικό σημείο της περιοχής, δίπλα στην Πλατεία Γαρδένιας, στη θέση της οποίας υπήρχε κάποτε και ένας θερινός που τον έλεγαν Γαρδένια. Η διάταξή του ήταν η τυπική πολλών συνοικιακών κινηματογράφων της εποχής, χειμερινός κάτω-θερινός στην ταράτσα, με διαφορετικές εισόδους, και με την ανηφοριά του δρόμου να κάνει τον θερινό "ισόγειο" από το πλάι, εκεί που βρίσκεται και η πόρτα του. Διαβάζω πως δεν υπήρξε και από τους ομορφότερους κινηματογράφους γενικότερα, όμως η τύχη τα έφερε να μείνει ο μοναδικός εν λειτουργία, όταν οι υπόλοιποι άρχιζαν να εξαφανίζονται. Όχι πως η Αλέκα δεν έπεσε θύμα και η ίδια του αφανισμού. Έκλεισε κι αυτή το 1990, ευτυχώς όμως, το κτίριο έμεινε στη θέση του ανέπαφο. Έτσι, το 2000 περνά στα χέρια του Δήμου Ζωγράφου, ο οποίος μάλιστα την ανακαινίζει. Η παλιά, φτωχική πρόσοψη αποκτά νέα μεταλλική προσθήκη, διακοσμημένη με κομψό τουβλάκι, η χειμερινή αίθουσα εξωραΐζεται επίσης ενώ αποκτά νέα καθίσματα και τεχνικό εξοπλισμό. Μπήκε στην Α' Προβολή, αλλά για λόγους που δεν θα μάθουμε ποτέ, το κοινό της περιοχής αδιαφόρησε. Ίσως να φταίει πως άλλαξε η ανθρωπογεωγραφία της γειτονιάς γενικότερα, ή πάλι μπορεί το timing να ήταν λάθος. Σίγουρα, πάντως, έγιναν λάθη και στην εκμετάλλευση, αφού κάποια στιγμή είχε κάνει στροφή σε art cinema, γεγονός που οδήγησε και στο δεύτερο λουκέτο του 2013. Το θερινό όμως διασώθηκε, και μάλιστα σε κύκλωμα Α' Προβολής συνεχίζει ακάθεκτο. Η χειμερινή αίθουσα φιλοξενεί δημοτικές εκδηλώσεις, προβολές και παραστάσεις, οπότε ίσως κάποια στιγμή να λειτουργήσει ξανά.
Εύκολη η πρόσβαση στην Αλέκα, από την κεντρική λεωφόρο του Ζωγράφου, στην πίσω πλευρά της πλατείας Γαρδένιας. Η κεντρική της πρόσοψη, που φιλοξενεί και την είσοδο προς τη χειμερινή αίθουσα, παραμένει ζωντανή, καθώς φιλοξενεί αφίσες των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων του Δήμου και των ταινιών που προβάλλονται στον θερινό, άρα δεν δείχνει σημάδια εγκατάλειψης. Μια μικρή ταμπέλα στη δεξιά γωνία του κινηματογράφου, δείχνει την κατεύθυνση προς την είσοδο του θερινού, που έχει και δική του σηματοδότηση, με μια κόκκινη νέον επιγραφή, ζωντανά χρώματα στον τοίχο και πολλά φωτεινά ταμπλώ με τα "προσεχώς". Η πλάκα είναι πως η ανηφοριά είναι τόσο μεγάλη, που ενώ από μπροστά το θερινό δείχνει να είναι πολύ ψηλά, από το πλάι η πρόσβαση είναι σχεδόν ισόγεια. Λίγα σκαλάκια από το πεζοδρόμιο οδηγούν στο μικρό ταμείο, και αμέσως στα αριστερά σας βρίσκεται η πρόσβαση στο σινεμά, από τη δεξιά πλευρά της οθόνης. Μεγάλη η ταράτσα της Αλέκας, ευρύχωρη και με αρκετό πράσινο, κόντρα στις πολυκατοικίες που την πνίγουν ολόγυρα. Μάλιστα, καθώς την επισκέφθηκα αυγουστιάτικο βράδυ με πολλή ζέστη, είναι και πολύ δροσερή -καμία σχέση με τη θερμοκρασία του εδάφους όταν βγήκα μετά την ταινία.
Οι πολυθρόνες -άλλες λευκές και άλλες ριγέ σε μπλε και λευκό- είναι τοποθετημένες άνετα μεταξύ τους, μονομπλόκ και με αρκετά τραπεζάκια ώστε να τοποθετήσετε ό,τι σερβιριστείτε από το μπαρ στο πίσω μέρος της αίθουσας. Η οθόνη δεν είναι πολύ μεγάλη (λόγω ωφέλιμου χώρου, όχι από επιλογή), άρα μπορείτε να κάτσετε όσο μπροστά θέλετε, αφού η απόσταση ακόμα και από την πρώτη σειρά επιτρέπει άνετη θέαση. Προτιμήστε μόνο τις θέσεις προς τα αριστερά, αφού η οθόνη (που ακουμπά σχεδόν τον τοίχο της μπροστινής πολυκατοικίας) δεν βρίσκεται στο κέντρο, αλλά προς τα αριστερά, όπως την κοιτάτε. Η DCP ψηφιακή προβολή προσφέρει πεντακάθαρη εικόνα, χωρίς τεχνουργήματα, ενώ ο Dolby ήχος ακούγεται σε καλή ένταση και ακουστική.
Αλέκα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου