Yankee Doodle Dandy (1942) (Α/Μ)

Ελληνικός τίτλος: Ο ουρανός της δόξης

Βιογραφικό μιούζικαλ της Warner σε σκηνοθεσία Μάικλ Κέρτιζ, με τους Τζέημς Κάγκνεϋ, Τζόαν Λέσλι, Γουώλτερ Χιούστον, Ρίτσαρντ Γουόρφ, Αϊρίν Μάννινγκ, Ρόζμαρυ ΝτεΚαμπ, Τζην Κάγκνεϋ.

Έργα, τραγούδια και ημέρες του σπουδαίου θεατράνθρωπου Τζωρτζ Μ. Κοχάν, γνωστού και ως "Ο άνθρωπος που κατέκτησε το Μπρόντγουέυ" και πατέρα της μουσικής κωμωδίας. Με αφορμή τη συνάντηση που του ζητά ο ίδιος ο Πρόεδρος Ρούζβελτ, ο Κοχάν αφηγείται τη ζωή του που ξεκινά κάποια 4η Ιουλίου, ενόσω οι γονείς του -άνθρωποι του θεάματος κι εκείνοι- βρίσκονταν σε περιοδεία. Στο σανίδι από μικρός, πάντα με την οικογένειά του, ο Κοχάν δεν άργησε να ξεχωρίσει για το ταλέντο του και το πείσμα του που τον έφεραν σταδιακά στην κορυφή. Χρυσό αγόρι της Αμερικής, με τις μελωδίες του να συνοδεύουν τους στρατιώτες και στους δύο παγκοσμίους πολέμους, ο Κοχάν τιμήθηκε λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του από τον ίδιο τον Ρούζβελτ με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τη συμβολή του στην ανόρθωση του ηθικού κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τα τραγούδια του και ειδικότερα με τα "You're a Grand Old Flag" και "Over There".

Ο Μάικλ Κέρτιζ, μόλις λίγους μήνες πριν από την "Καζαμπλάνκα", σκηνοθετεί ένα μεγάλο μιούζικαλ επιλέγοντας σοφά να επενδύσει σε αυτό το "ηθικόν ακμαιότατον" που χαρακτήρισε τον ήρωά του αλλά και που χρειαζόταν ο αμερικανός θεατής, με τον Β' Παγκόσμιο να κορυφώνεται. Ο Τζωρτζ Μ. Κοχάν αποδίδεται αγιογραφικά στην οθόνη, ως ο μεγάλος αμερικανός ήρωας και πατριώτης, όχι γιατί οι παραστάσεις του είχαν να κάνουν με προπαγάνδα αλλά γιατί ο ίδιος εκπροσωπούσε το μεγάλο αμερικανικό όνειρο. Παιδί ιρλανδών μεταναστών, ο Κοχάν κατόρθωσε να αναρριχηθεί, να διακριθεί και να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που μια χώρα όπως οι ΗΠΑ μπορούσαν να του προσφέρουν, κι αυτός με τη σειρά του, μέσα από τις παραστάσεις του, δεν έπαψε ποτέ να τις ευχαριστεί, τιμώντας τους ανθρώπους, τα τοπία, τις αξίες και τη σημαία τους. Την ίδια στιγμή, η ταινία μοιάζει με one man show, αφού ολόκληρο το βάρος της πέφτει στους ώμους του Τζέημς Κάγκνεϋ, που αλωνίζει το πλατώ, χορεύοντας, τραγουδώντας και κυριαρχώντας σε κάθε σκηνή, κάθε στιγμή, με το υπόλοιπο καστ να δρα υποστηρικτικά κυρίως, περιγράφοντας την εκάστοτε στιγμή και εποχή. Αρμονικότατη είναι και η συνύπαρξη πρόζας και μουσικοχορευτικών σεκάνς, αφού στην πλειοψηφία τους τα τραγούδια και τα χορευτικά νούμερα αποτελούν αναπαράσταση των θεατρικών στα οποία πρωταγωνιστούσε ο Κοχάν, με αποτέλεσμα να εντάσσονται απρόσκοπτα στη ροή της αφήγησης. Κινηματογραφημένες με μεγαλείο και μαεστρία, πολυπρόσωπες, χορογραφημένες εξαιρετικά και εν μέσω εντυπωσιακών σκηνικών, οι σεκάνς αυτές λειτουργούν ως έργο μέσα στο έργο: τα πανάκριβα ντεκόρ αποτελούν σκηνικά της παράστασης η οποία με τη σειρά της έχει γυριστεί μέσα σε ένα άλλο μεγάλο ντεκόρ που υποδύεται τα θέατρα της εποχής. Έτσι, ο "Ουρανός της Δόξης" αποτελεί και έναν διαχρονικό φόρο τιμής στο Μπρόντουγέυ και στο Χόλυγουντ ταυτόχρονα. Παρ' ότι όχι ιδιαίτερα γνωστός στις επόμενες γενιές, ο Τζωρτζ Μ. Κοχάν στην ταινία του Μάικλ Κέρτιζ βγάζει αυτή τη feelgood ζεστασιά και καλοσύνη που αποζητά κανείς από ένα μιούζικαλ, ενώ το μεγαλείο της παραγωγής συμβαδίζει χέρι-χέρι με την ευγένεια και το ήθος των ιδεών που προάγει. Η ταινία ήταν υποψήφια για 8 Όσκαρ εκ των οποίων κέρδισε 3: Α' Ανδρικού, Ηχοληψίας, Μουσικής Επένδυσης.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις μουσικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.