Love Life (Σαιζόν 1, 2020)

Αισθηματική δραμεντί 10 ημίωρων επεισοδίων των HBO Max/Lionsgate, δημιουργία του Σαμ Μπόυντ, με τους Άννα Κέντρικ, Ζόε Τσάο, Σάσα Κομπέρ, Πήτερ Βακ, Τζιν Χα, Χόουπ Ντέηβις.

Σειρά ανθολογίας, με αέρα ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, η οποία σε κάθε κύκλο της θα παρουσιάζει την ερωτική ζωή (εξ ου και ο τίτλος) ενός διαφορετικού ατόμου, από τον πρώτο έρωτα, μέχρι τον τελευταίο. Η πρώτη σαιζόν μάς αφηγήθηκε την ερωτική ζωή της νεοϋρκέζας Ντάρμπυ Κάρτερ, καθώς περιδιαβαίνει τα χρόνια αναζητώντας την επαγγελματική της θέση, την ξεχωριστή της ταυτότητα και τον σύντροφο με τον οποίο θα ερωτευθεί και θα μοιραστεί μαζί του της ζωή της. 

Σε κάθε νέα σειρά με σχετική θεματολογία, έχεις πάντοτε υποσυνείδητα το φάντασμα του "Sex and the City" (ενδεχομένως και του "Girls") να πλανιέται από πάνω της, αφού νιώθεις πως έχουν ήδη ειπωθεί τα πάντα για τις γυναικοδουλειές και τους έρωτες της πόλης. Tο "Love Life" ισορροπεί ψύχραιμα μεταξύ του σεξ και της πόλης, προάγοντας τη Νέα Υόρκη ακόμα μια φορά σε πρωταγωνίστρια, φροντίζοντας να διατηρήσει το μύθο της ως μιας πόλης laisser faire-laisser passer, γεμάτη διανοούμενους, ευαίσθητους κατοίκους που κολυμπούν στα νερά μιας αστικής νιρβάνας σε ένα αέναο ταξίδι αναζήτησης της ευτυχίας και της προσωπικής αρμονίας. Έχει γούστο να βλέπεις ακόμη μία φορά πώς συντηρείται αυτός ο μύθος της πόλης της διανόησης και του έρωτα, βγαλμένος όμως από τα σώψυχα του Γούντυ Άλλεν και προφανώς όχι η ακριβής πραγματικότητα, αφού φαντάζομαι όλο αυτό το εστέτ θα αφορά μια πολύ μικρή γεωγραφική περιοχή και ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος του πληθυσμού. Έτσι λοιπόν, με την κάμερα του "Love Life" να πλανιέται σε αυτές τις φιλικές, γραφικές γειτονιές της Νέας Υόρκης, η σειρά μπορεί και παίρνει ανάσες χωρίς το άγχος και την επιτήδευση άλλων αντίστοιχων ιστοριών, ενώ η ηρωίδα που υποδύεται με ευαισθησία η Άννα Κέντρικ γίνεται αυτόματα συμπαθής και αρκούντως πραγματική. Δεν έχει κάτι το κραυγαλέο στα θέλω της και στη συμπεριφορά της η Ντάρμπυ, οπότε και όλα όσα βιώνει μέσα από την κάθε σχέση της σε κάθε επεισόδιο κάνουν γκελ με μεγαλύτερη ευκολία στον θεατή, με αποτέλεσμα τελικά να τη νοιάζεσαι. 

Εννοείται πως κάποια επεισόδια έχουν μεγαλύτερες δραματικές κορώνες από κάποια άλλα, εννοείται πως οι νευρώσεις της ηρωίδας δεν είναι απόλυτα αποδεκτές, εννοείται επίσης πως η θεώρηση των γεγονότων και των ανθρώπων φιλτράρεται μέσα από τη γυναικεία οπτική. Όλο μαζί όμως βγάζει νόημα, καθώς κάθε επεισόδιο (άρα και κάθε χρονική περίοδος της ζωής της Ντάρμπυ) έχει μικρή διάρκεια, με αποτέλεσμα η ιστορία να είναι σύντομη, περιεκτική και χωρίς περιθώρια υπερβολών. Φροντισμένες σε κάθε λεπτομέρεια η παραγωγή και η σκηνοθεσία, ανθρώπινες οι ερμηνείες από το σύνολο του καστ (το οποίο βέβαια είναι politically correct diverse και λίγο έλεος κάπου), υψηλής αισθητικής η καλλιτεχνική διεύθυνση, ευχάριστα συγκινητικό το τελικό αποτέλεσμα.  

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.