Le bleu du caftan (2022)

Ελληνικός τίτλος: Το μπλε καφτάνι

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Μαρυάμ Τουζανί, με τους Λούμπνα Αζαμπάλ, Σαλέχ Μπακρί, Αγιούμπ Μισιουί.

Ο Χαλίμ είναι ένας από τους τελευταίους μάστορες της παραδοσιακής ραπτικής, με τα καφτάνια του να εντυπωσιάζουν για τα χρώματα και τα περίτεχνα κεντήματά τους. Το μαγαζί που διατηρεί μαζί με τη γυναίκα του τη Μίνα στο Σαλέ, εξακολουθεί να δέχεται πολλές παραγγελίες, παρ' ότι τα ραμμένα στη μηχανή καφτάνια έχουν κατακλύσει την αγορά. Για να ανταπεξέλθουν στους χρόνους παράδοσης, προσλαμβάνουν έναν νεαρό μαθητευόμενο, τον Γιουσέφ, ο οποίος και πρόθυμος είναι και ταλέντο έχει. Το θέμα είναι πως ο Χαλίμ αρχίζει να νιώθει συναισθήματα για τον νεαρό, την ίδια στιγμή που η υγεία της γυναίκας του θα αναστατώσει τις ζωές τους.

Ανθρωποκεντρικό δράμα με ψυχή, συγκινητική αφήγηση και με τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς στους βασικούς ρόλους του τριγώνου, το "Μπλε Καφτάνι" είναι από αυτά τα μικρά φιλμ που συναρπάζουν με την απλότητα και το βαθύ τους συναίσθημα. Ιδιαίτερα τολμηρό δεδομένων των αντιλήψεων του τόπου, αλλά ουδέποτε κραυγαλέο, πραγματεύεται μια ιστορία αγάπης, αφοσίωσης, κατανόησης και απελευθέρωσης, με τόνους γεμάτους τραγική γλυκύτητα, εικόνες και πρόσωπα που εκφράζουν πολλά περισσότερα από τα λόγια και με ένα φινάλε συγκινητικά λυτρωτικό. Το σφιχτό κάδρο εστιάζει στα πρόσωπα και στα χέρια, αγκαλιάζει τα υφάσματα και τους ανθρώπους με άγγιγμα σαν από μετάξι, την ίδια στιγμή που γίνεται υπαινικτικά αποκαλυπτικό ως προς την καρδιά και τη σάρκα. 

Το σενάριο που υπογράφει η σκηνοθέτις σε συνεργασία με τον Ναμπίλ Αγιούς, μοιράζεται την οπτική και των τριών ηρώων, χωρίς να φιλτράρει την ιστορία μέσα κάποιον συγκεκριμένα, με αποτέλεσμα το "Μπλε Καφτάνι" να αποκτά μια ιδιάζουσα αντικειμενικότητα στη ματιά του καθώς χειρίζεται με ισονομία τους ανθρώπους του και τη συνύπαρξή τους στη ζωή και στην οθόνη. Είναι μόνο κάποιες λεπτομέρειες που λείπουν κι εκεί είναι που η ταινία υστερεί σε δυναμική στα σημεία. Για παράδειγμα, δεν γνωρίζουμε τίποτα για το παρελθόν του νεαρού Γιουσέφ, τον οποίο συναντάμε εξ αρχής στο ραφείο του Χαλίμ και της Νίνα, οπότε η στάση του, οι αντιδράσεις του και η συμπεριφορά του στέκουν μετέωρες, αδικώντας την πληρότητα του χαρακτήρα. Το ίδιο μετέωρος και απροσδιόριστος είναι και ο χρόνος δράσης της ταινίας, ο οποίος ναι μεν δείχνει σύγχρονος μα από την άλλη έχεις την αίσθηση πως διαδραματίζεται σε ένα πρόσφατο παρελθόν -δεν θυμάμαι να είδα ποτέ κινητό τηλέφωνο, για παράδειγμα. Σε πρώτη ανάγνωση ενδεχομένως να μην έχει σημασία όμως έναντι του κοινωνικού σχολιασμού που θέτει επί τάπητος το "Μπλε Καφτάνι" ως προς τη θέση της γυναίκας και την ομοφυλοφιλία, θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζουμε εάν αφορά το τότε του Μαρόκου ή (και) το τώρα. 

Βραβείο "Ένα Κάποιο Βλέμμα" στις Κάννες, Βραβεία Κοινού και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στις "Νύχτες Πρεμιέρας".

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.