The girl on the train (2016)

Ελληνικός τίτλος: Το κορίτσι του τραίνου

Θρίλερ της Dreamworks, σε σκηνοθεσία Τέητ Ταίυλορ, με τους Έμιλυ Μπλαντ, Χάλεϋ Μπέννετ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Τζάστιν Θερού, Λιουκ Έβανς, Έντκαρ Ραμίρεζ, Άλισον Τζάννεϋ. 

Μια κατεστραμμένη από το αλκοόλ γυναίκα κάνει καθημερινά το ίδιο δρομολόγιο με το τραίνο από τα προάστια στη Νέα Υόρκη, καθισμένη πάντα στο ίδιο βαγόνι που της επιτρέπει σε μια συγκεριμένη στάση να βλέπει το σπίτι όπου ζούσε με τον τότε άντρα της (παντρεμένο με παιδί σήμερα), αλλά και μια άγνωστη γυναίκα, στο διπλανό σπίτι, με τον σύντροφό της. Χωρίς να ξέρει ότι είναι η νταντά του τέως συζύγου της και της νέας του γυναίκας, η Ρέητσελ παθαίνει εμμονή με τη γυναίκα αυτή και φαντάζεται τη ζωή της ως ονειρεμένη και παραμυθένια, προβάλλοντας ουσιαστικά τον εαυτό της στη φαντασίωση αυτή. Μια μέρα, όμως, η φαντασίωση γκρεμίζεται όταν τη βλέπει να φιλιέται με έναν άλλο άντρα στη βεράντα της. Την επόμενη ημέρα, η γυναίκα αυτή δηλώνεται ως αγνοούμενη, από το σύζυγό της. 

Το βιβλίο της Πώλα Χώκινς, βρετανίδας δημοσιογράφου επί οικονομικών θεμάτων, προτού η κρίση του 2008 την αναγκάσει να αλλάξει επαγγελματική κατεύθυνση, έγινε best seller σε μία νύχτα και προφανώς η ημέρα που θα γινόταν ταινία δεν θα αργούσε. Αρκούντως ιντριγκαδόρικη, η υπόθεση αφηγείται ουσιαστικά τις ιστορίες τριών διαφορετικών γυναικών που υποφέρουν και μάλιστα σε πρώτο πρόσωπο, καθιστώντας την κάθε εκδοχή κομμάτι του παζλ του μυστηρίου. Χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο (το οποίο κιόλας δεν με αφορά, αφού εδώ μιλάμε για την ταινία αυτή καθ' εαυτή) είναι προφανές το σεναριακό πρόβλημα αντιμετώπισης της προσωπικής εξιστόρησης της κάθε πρωταγωνίστριας, το οποίο αντιμετωπίζεται τελικά ως τρία ξεχωριστά αλλά παράλληλα κεφάλαια, τα οποία "τρέχουν" ταυτόχρονα σε διαφορετικούς χρόνους. Σαφέστατα η λύση αυτή δεν είναι κακή, αλλά η σκηνοθετική της αντιμετώπιση δημιουργεί προβλήματα. Από τη μία, οι χρόνοι είναι αργοί και σε κάνουν για πολλή ώρα απλά να παρακολουθείς τα όσα εξιστορούνται, χωρίς στην ουσία να συμμετέχεις σε αυτά, ιδιαίτερα δε αν λάβουμε υπ' όψιν πως καμμία εκ των τριών δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Από την άλλη, και οι τρεις γυναίκες είναι σκηνοθετημένες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και παρά τις τίμιες προσπάθειες της Έμιλυ Μπλαντ για μια ολοκληρωμένη και δυναμική ερμηνεία, το αποτέλεσμα είναι τρεις γυναίκες που δείχνουν έρμαια των αποφάσεών τους, μονίμως κλαμμένες ή θλιμμένες, Δεν είναι κακή ταινία σαφέστατα, απλά κατώτερη των προσδοκιών της, με σαφή έλλειψη ουσιώδους σκηνοθετικής ματιάς. Πάντως, για ακόμη μία φορά, έλεγα πόσο καλή ηθοποιός είναι η Άλισον Τζάννεϋ, εδώ στο ρόλο της αστυνομικού, μια γνωστή σας φάτσα από πολλές ταινίες και σειρές, το όνομα της οποίας ενδεχομένως δεν έχετε συγκρατήσει.