American Horror Story: Roanoke (2016)


Μετά από δύο ιδιαίτερα επιτυχημένες και δημιουργικές σαιζόν, κοινό και κριτικοί περίμεναν με ανυπομονησία την 6η περίοδο της σειράς τρόμου του FX, δημιουργία των Μπραντ Φάλτσουκ και Ράυαν Μέρφυ, οι οποίοι από την πλευρά τους τηρούσαν σιγή ιχθύος για το θέμα της αλλά και για το καστ. Αφίσες και τρέιλερ δεν έδιναν κανένα στοιχείο για το περιεχόμενο του έκτου κεφαλαίου, και δικαιολογημένα, ίσως, καθώς έτσι ανέβαζαν τον πήχυ της προσμονής στα ύψη, ενώ την ίδια στιγμή διατηρούσαν ισχυρό το στοιχείο της έκπληξης στο πρώτο επεισόδιο. Ανταποκρίθηκαν, όμως, στις προσδοκίες που οι ίδιοι έθεσαν; Χμμ... Και ναι και όχι. 

Η έκτη σαιζόν της δημοφιλούς σειράς φέτος πρωτοτύπησε, τουλάχιστον για τα τηλεοπτικά δεδομένα (όχι όμως και για να τα κινηματογραφικά), καταφεύγοντας στο εύρημα του χαμένου υλικού, οπτικών αποσπασμάτων μιας εκπομπής, με άλλα λόγια, που προσπάθησαν να εξηγήσουν τα ακατανόητα και φρικιαστικά συμβάντα σε μια έπαυλη ξεχασμένη από τον Θεό. Μια reality εκπομπή αναπαριστά τα φριχτά γεγονότα που συνέβησαν και ως αποτέλεσμα έχουμε μια εκπομπή μέσα σε μια άλλη εκπομπή με "ηθοποιούς" να παίζουν τους ρόλους των "πραγματικών" ανθρώπων οι οποίοι έμπλεξαν σε καταστάσεις που ούτε στον εχθρό μου. Υπό αυτή την έννοια, η νέα σαιζόν πέτυχε τον σκοπό της, καθώς το ψευδο-reality που έστησαν δείχνει αληθινό πέρα ως πέρα. Όμως, το παιχνίδι με τις on camera εξομολογήσεις των "πραγματικών" χαρακτήρων, σε συνδυασμό με την αναπαράσταση των γεγονότων από τους "ηθοποιούς" ξεφουσκώνει γρήγορα, ενώ δεν βοηθά στο παραμικρό σε επίπεδο παρουσίασης ολοκληρωμένων χαρακτήρων. Έτσι, η σειρά πέφτει θύμα του ίδιου της του ευρήματος, και δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία δήθεν κακοπαιγμένη reality εκπομπή. Από την άλλη πλευρά, σε ό,τι αφορά το είδος που καλείται να εξυπηρετήσει, η νέα περίοδος είναι από τις πιο αιματοβαμμένες με συνεχείς σκηνές gore και ποτάμια από αίμα. Της λείπει όμως η γοητεία και ο ερωτισμός των προηγούμενων σαιζόν, όπως της λείπουν και πολλά μέλη από το βασικό καστ. 

Μένουν η Σάρα Πώλσον, η Κάθυ Μπέητς, η Άντζελα Μπάσσετ, και ένα σύντομο πέρασμα της Λαίδης Γκάγκα και του Γουές Μπέντλεϋ που υποδύονται με ενδιαφέρον τους κόντρα ρόλους που τους εμπιστεύθηκαν, αλλά χάνονται μέσα στο "ξύλινο" του ερασιτεχνικού και καλά ύφους της εκπομπής. Ενδιαφέρουσα λοιπόν η απόπειρα ανανέωσης και πολύ επιτυχημένη η ψεύτικη reality εκπομπή που παρακολουθούμε, αλλά επειδή είναι τόσο καλοφτιαγμένη την παίρνει μαζί της αυτό το κακής ποιότητας ύφος ενός reality προγράμματος.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Fourmi (2019)

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)