Miss Saigon 25th Anniversary (2014)

Μαγνητοσκοπημένη παράσταση από το Θέατρο Prince Edward στο West End του Λονδίνου, συμπαραγωγή Universal & Cameron Macintosh, της αναβίωσης του εμβληματικού μιούζικαλ των Αλαίν Μπουμπλίλ και Κλωντ-Μισέλ Σένμπεργκ, σε σκηνοθεσία Λώρενς Κόννορ και τηλεσκηνοθεσία του Μπρετ Σάλλιβαν, με τους Εύα Νομπλεζάντα, Τζον Τζον Μπριόνες, Άλισταιρ Μπράμμερ, Τάμσιν Κάρολ, Χιου Μαίυναρντ, Κουάνγκ-Χο Χονγκ. 

Ελαφρώς βασισμένη στη Μαντάμ Μπάτερφλάυ, η Μις Σαϊγκόν αφηγείται την ιστορία της ορφανής Κιμ, που δουλεύει στα κωλόμπαρα της Σαϊγκόν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, και του έρωτά της για τον αμερικανό φαντάρο Κρις. 

Πρόκειται για το δεύτερο μιούζικαλ των δημιουργών των Αθλίων που πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Drury Lane του Λονδίνου το 1989 και έκλεισε μετά από περίπου 1.000 παραστάσεις και δέκα ολόκληρα χρόνια, ενώ αντίστοιχη ήταν η επιτυχία του σε ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά στο Μπρόντγουέη, όπου κατατάσσεται στην 13η θέση των μιούζικαλ με την πλέον μακρόχρονη συνεχή παρουσία. Ήταν η εποχή των mega musicals, με το Φάντασμα της Όπερας και τους Άθλιους να σαρώνουν ταμεία και να συζητιούνται σε ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και σε χώρες που δεν είχαν παιχτεί ποτέ (όπως εδώ), αλλά με τους δίσκους να πηγαίνουν καλά σε πωλήσεις και τα ραδιόφωνα να παίζουν τα τραγούδια-φάρους των παραστάσεων. Στην πρεμιέρα της, η Μις Σαϊγκόν μπήκε μέσα σε μια στιγμή στο πάνθεον αυτών των mega musicals, με μια μεγαλειώδη υπερ-παραγωγή (με την πλήρη έννοια του όρου) και ένα σερί μελωδιών από την αρχή μέχρι το τέλος. Το 2014, στην επέτειο των 25 χρόνων από την πρώτη παράσταση, και μετά από μια επιτυχημένη νέα περιοδεία, ο μεγαλοπαραγωγός Κάμερον Μάκιντος αποφασίζει να αναβιώσει τη Μις Σαϊγκόν σε λονδρέζικη σκηνή, με νέο καστ, νέα σκηνικά και κάποια νέα τραγούδια. Η παράσταση αυτή μαγνητοσκοπήθηκε, παίχτηκε σε επιλεγμένες αίθουσες του Ηνωμένου Βασιλείου και επιτέλους κυκλοφορεί σε Blu Ray και DVD (και στην Ελλάδα, με υπότιτλους). Η νέα παραγωγή, λίγο πιο μαζεμένη σε σκηνικά από την πρωτότυπη (λόγω τεχνικών περιορισμών του θεάτρου όπου ανέβηκε), αλλά εξίσου εντυπωσιακή και μεγαλειώδης, μαγνητοσκοπήθηκε με μαεστρία, δίνοντας πνοή σε κάθε σκηνή και ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση ότι διαδραματίζεται μπροστά στην κάμερα και όχι επάνω στο θεατρικό σανίδι. Γρήγορα πλάνα, κοφτό μοντάζ, έξυπνο καδράρισμα και φροντισμένες γωνίες λήψεις αναδεικνύουν το μεγαλείο της παράστασης, επικεντρώνοντας ταυτόχρονα και στο λαμπερό και ταλαντούχο καστ. Η εύθραυστη και με εξαιρετική φωνή Εύα Νομπλεζάντα είναι μια υπέροχη Κιμ που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα την πρωτότυπη ερμηνεία της Λία Σαλόνγκα, ο Τζον Τζον Μπριόνες (που ήταν στο chorus της πρωτότυπης παραγωγής, παιδάκι τότε) αναβιώνει και εμπλουτίζει ουσιαστικά τον ρόλο του Μηχανικού, του πονηρού και ονειροπόλου νταβατζή (ο Τζόναθαν Πράυς στο πρωτότυπο), ενώ ο Άλισταιρ Μπράμμερ είναι ένας γεμάτος κάβλα και αφέλεια νεαρός φαντάρος που όσο εύκολα νομίζει πως θα αλλάξει τον κόσμο, άλλο τόσο εύκολα βολεύεται στη ζωούλα του. Μοναδική μου ένσταση (και αυστηρώς προσωπική) είναι πως η ανανεωμένη θεατρική σκηνοθεσία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις ερμηνείες και στον ρυθμό, προσδίδοντας στην παράσταση ένα καλοδεχούμενο κινηματογραφικό τέμπο, αλλά "αγχώνει" κάπως τα σόλο, με αποτέλεσμα το βασικό θέμα του Κρις (Why God, why?) να αποδυναμώνεται φωνητικά. Στο σύνολό του, όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικό φιλμαρισμένο θεατρικό, μιας εξαιρετικής παράστασης που θα μείνει στην ιστορία. Και η σκηνή με το ελικόπτερο κατά την εκκένωση τη αμερικανικής πρεσβείας εξακολουθεί να κόβει την ανάσα.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.