César (1936) (Α/Μ)

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της Τριλογίας της Μασσαλίας, του Μαρσέλ Πανιόλ, χρειάστηκε τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να βρει τον δρόμο του για τον κινηματογράφο και μάλιστα χωρίς να έχει παιχτεί πρώτα στο θέατρο όπως συνέβη με τα δύο πρώτα μέρη, με τη θεατρική παράσταση να ακολουθεί αρκετά χρόνια μετά. Λέγεται πως οι ηθοποιοί των δύο πρώτων ταινιών, μετά την επιτυχία τους, είχαν βρει την αναγνώριση και έκαναν τη ζωή δύσκολη στον συγγραφέα, καθώς δεν έβρισκαν χρόνο για το τρίτο μέρος. 

Στο César, τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο ίδιος ο Μαρσέλ Πανιόλ, ενώ στους βασικούς ρόλους επιστρέφουν οι Ρεμύ, Οράν Ντεμαζί, Φερνάρ Σαπέν και Πιερ Φρεναί, μαζί με τους Αντρέ Φουσέ, Πωλ Ντυλάκ, Εντουάρ Ντελμόν, Μιλλύ Ματί. 

Η ιστορία διαδραματίζεται περίπου 20 χρόνια μετά το πρώτο και το δεύτερο μέρος, με τον Πανίς, σύζυγο της Φαννύ, ετοιμοθάνατο να της αναθέτει το καθήκον να ενημερώσει τον γιο της πως ο αληθινός του πατέρας ήταν ο Μάριος. Είναι συγκινητικό να βλέπεις τους χαρακτήρες γερασμένους, να υποφέρουν από τις λάθος επιλογές του παρελθόντος, με την πένα του Πανιόλ να τους περιγράφει ακόμη μια φορά ολοκληρωμένα, συγκροτημένα και με ειδικό βάρος, χωρίς να λείπουν όλες αυτές οι πινελιές του λεπτού χιούμορ και της κοινωνικής σάτιρας που έκαναν τα δύο προηγούμενα μέρη να ξεχωρίσουν στην ιστορία του σινεμά. 

Δυστυχώς, όμως, ο Πανιόλ μπορεί να είναι ένας πολύ καλός συγγραφέας, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τη σκηνοθετική του δεινότητα. Έτσι, οι ήρωες αποδίδουν πιστά μεν τα λόγια και τους χαρακτήρες τους (κουβαλώντας και την εμπειρία των προηγούμενων ταινιών), αλλά η ταινία έχει εμφανή λάθη στα κοψίματα, στις λήψεις και στα ρακόρ -στην ακολουθία των πλάνων με άλλα λόγια. Ταυτόχρονα, η μεταφορά των γυρισμάτων από στούντιο σε φυσικούς χώρους δημιουργεί και τεχνικά θεματάκια, με κυρίαρχο τον θόρυβο του περιβάλλοντος στον ήχο. Παρ' όλα αυτά, ο "Καίσαρας" αποτελεί μια βαθιά ανθρώπινη ταινία, που ολοκληρώνει τον κύκλο που ξεκίνησε ο "Μάριος", ταχτοποιώντας όλες τις εκκρεμότητες και επαναφέροντας τη φυσιολογική τάξη των πραγμάτων στις ζωές των ηρώων του. Και οι τρεις ταινίες συνολικά, αποτελούν ένα εξαιρετικό ανθρώπινο έπος που απεικονίζει και καταγράφει στα καρέ του μια ολόκληρη εποχή και μια ολόκληρη κοινωνία που πλέον έχουν εκλείψει.