Le combat dans l'île (1962) (A/M)

Ελληνικός τίτλος: Η μονομαχία στο νησί

Δραματική ταινία της Gaumont, σε σκηνοθεσία Αλαίν Καβαλιέ, με τους Ρόμυ Σνάιντερ, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Ανρί Σερ. 

Ο γιος ενός βιομηχάνου, ο Κλεμάν, είναι ένας ακροδεξιός εξτρεμιστής, μέλος μιας οργάνωσης που σχεδιάζει να δολοφονήσει έναν αριστερό διανοητή. Η γερμανίδα γυναίκα του, η Ανν, πρώην ηθοποιός που έχει εγκαταλείψει την καριέρα της για να του αφοσιωθεί ως σύζυγος, υποψιάζεται την κρυφή του δράση, αλλά δεν τολμά να αντιδράσει εξαιτίας του βίαιου χαρακτήρα του. Με το σχέδιο δολοφονίας να ολοκληρώνεται, ο Κλεμάν παίρνει την Ανν και αναζητά καταφύγιο στην εξοχική κατοικία ενός καλού του φίλου, του Πωλ, ο οποίος δεν γνωρίζει τίποτα για τις ακραίες του απόψεις. Δημοκράτης και ειρηνιστής, ο Πωλ δεν αργεί α συγκρουσθεί με τον Κλεμάν, όχι μόνο για τις πολιτικές τους θέσεις αλλά και για τον έρωτά τους για την ίδια γυναίκα.

Πρόκειται για μια πολύ καλή, μολονότι όχι τόσο γνωστή, γαλλική παραγωγή, η οποία ξεχωρίζει όχι μόνο ως ταινία, αλλά και ως πολιτικό σχόλιο. Το σενάριο που υπογράφει ο σκηνοθέτης (με διαλόγους του Ζαν-Πωλ Ραπενώ) βουτάει στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα της χώρας και έτσι αποκτούν περίσσια ουσία η ιστορία και μεγαλύτερο βάθος οι χαρακτήρες. Ο Πόλεμος της Αλγερίας ό,τι είχε τελειώσει, με τη Γαλλία του Ντε Γκωλ να ηττάται, γεγονός που ενίσχυσε την ακροδεξιά. Πολέμιοι όχι μόνο της Αριστεράς αλλά και του ίδιου του γαλλικού κράτους το οποίο θεώρησαν ότι δεν είχε πράξει το καλύτερο για την περίσταση, οι επαναπατρισθέντες Γάλλοι βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε μια χώρα που φοβόταν ακόμα και τον ίσκιο της, ενώ κατέπνιγε σιωπηλά (ή έστω έλεγχε ασφυκτικά) οποιαδήποτε ανανεωτική διάθεση.

Σε αυτό το πλαίσιο καλείται να λειτουργήσει η ταινία και τα καταφέρνει εξαιρετικά. Ατμοσφαιρική μέσα στην ασπρόμαυρη φωτογραφία της (Πιερ Λομ) που αναδεικνύει το "μαύρο" της εποχής, αλλά και τη  μυστικιστική ατμόσφαιρα του "νησιού", η ταινία κλιμακώνει τους ρυθμούς της μέχρι τη σκηνή της τελικής μονομαχίας που φέρνει αντιμέτωπους όχι μόνο δυο άνδρες αλλά και δυο κόσμους. Η Ρόμυ Σνάιντερ εύθραυστη και πανέμορφη, ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν επιβλητικός και φοβισμένα απειλητικός, ενώ άξια κρατά τις ισορροπίες αυτού του άτυπου τριγώνου, ο Ανρί Σερ, εδώ στη δεύτερη μόλις ταινία του, μετά το "Απολαύστε το κορμί μου", του Φρανσουά Τρυφώ, λίγους μήνες νωρίτερα.