L'apparition (2018)

Ελληνικός τίτλος: Το όραμα

Δραματική ταινία της Memento, σε σκηνοθεσία Ξαβιέ Τζιανολί, με τους Βενσάν Λιντόν, Γκαλατέα Μπελούτζι, Πατρίκ Ντ'Ασουμσαό, Ανατόλ Τάουμπμαν, Ελίνα Λέβενσον. 

Ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος που μόλις έχει επιστρέψει από τη ζώνη πυρός στη Συρία, όπου σκοτώθηκε και ο επί σειρά ετών συνεργάτης και φίλος του, δέχεται τηλεφώνημα από το Βατικανό από όπου τον καλούν να συνεργαστεί μαζί τους σε μια υπόθεση. Πιο συγκεκριμένα, του ζητούν να λάβει μέρος μιας ερευνητικής επιτροπής που θα ταξιδέψει σε ένα χωριό της νοτιοανατολικής Γαλλίας, όπου μια νεαρή κοπέλα ισχυρίζεται πως της παρουσιάστηκε η Παναγία. Ενδεχομένως, το Βατικανό να μην είχε δώσει την παραμικρή προσοχή στο όλο συμβάν, αν δεν είχε λάβει τέτοιες μεγάλες διαστάσεις, με προσκυνητές να καταφθάνουν σε γκρουπ από κάθε χώρα, την ίδια στιγμή που χριστιανικά ιντερνετικά δίκτυα μεταδίδουν τις λειτουργίες της τοπικής εκκλησίας και τις προσευχές της μικρής "αγίας" σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πολύ ενδιαφέρουσα και υποβλητική ταινία, με δύο εξαιρετικά στιβαρές ερμηνευτικές παρουσίες: τον Βενσάν Λιντόν στον ρόλο του δημοσιογράφου που παθιάζεται με την υπόθεση, αψηφώντας τις επιταγές της επιτροπής, και την Γκαλατέα Μπελούτζι στον ρόλο της Άννα, της φοβισμένης μικρής που πέφτει θύμα των περιστάσεων που εκείνη με τις αποκαλύψεις της έχει προκαλέσει. Γεγονός είναι πως το όλο εγχείρημα αδικείται σεναριακά από δύο παράγοντες: Από τη μία είναι η μεγάλη διάρκεια του φιλμ που αφήνει την ιστορία να ξεφουσκώσει κάπου προς το τέλος, πριν την αποκάλυψη της αλήθειας, αφαιρώντας του την ορμή που είχε στο πρώτο μισό. Από την άλλη, μολονότι δεν ξεστρατίζει (προς τιμήν του) από την κεντρική του ιστορία για να ασχοληθεί με άλλα πιο πιασάρικα παράπλευρα θέματα, δεν καταπιάνεται σε περισσότερο βάθος με την όλη κατάσταση, παρουσιάζοντας κάπως επιδερμικά την αντιμετώπιση της επίσημης καθολικής εκκλησίας, εμμένοντας σε μια περισσότερο ανθρωποκεντρική διάσταση. 

Παρ' όλα αυτά, πρόκειται για μια ολοκληρωμένη ταινία, σοβαρότατων προθέσεων και άριστα εκτελεσμένης, στην οποία βοηθούν πολύ τόσο η φωτογραφία του Ερίκ Γκωτιέ που συνδυάζει αρμονικά τη ρεπορταζιακή ατμόσφαιρα με μια μεταφυσική γαλήνη, αλλά και η επιλογή των μουσικών θεμάτων που ντύνουν το φιλμ, προσδίδοντάς του χαρακτήρα θρίλερ και θρησκευτικού δράματος. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον να παρακολουθείς μια ταινία που -εν μέσω ενός παγκόσμιου κλίματος θρησκευτικής υστερίας- καταπιάνεται με την από εδώ πλευρά του νομίσματος και να ελέγχει σκωπτικά θέματα πίστης και Εκκλησίας, και ιδιαίτερα με το πώς η ίδια η Εκκλησία διαχειρίζεται ακριβώς αυτά τα θέματα πίστης, με αποτέλεσμα αθώα θύματα. Η ευθύνη στις υποσχέσεις μας, η πίστη σε κάτι μεγαλύτερο και η πραγματική φιλία-βάλσαμο στη μοναξιά, στέκουν άνισα απέναντι στην εμπορευματοποίηση και την ψυχρή αντιμετώπιση των γεγονότων από ένα σύστημα φτιαγμένο άριστα για να λειτουργεί αιώνες. Με το βλέμμα της μικρής Άννα να γεμίζει κάθε πλάνο της, η ταινία συναρπάζει με το θέμα της, σε κερδίζει με τις ερμηνείες και τα γεγονότα της, ενώ συγκινεί βαθύτατα στην τελευταία πράξη, όταν όλα πια έχουν χαθεί.