Halloween (2018)
Ελληνικός τίτλος: Η νύχτα με τις μάσκες
Ταινία τρόμου της Universal, σε σκηνοθεσία Ντέηβιντ Γκόρντον Γκρην, με τους Τζέημι Λη Κέρτις, Τζούντυ Γκρηρ, Άντι Μάτιτσακ, Χάλουκ Μπίργκινερ, Γουίλ Πάττον.
Σαράντα χρόνια μετά το μακελειό τη νύχτα του Χάλογουιν, ο εφιάλτης επιστρέφει, καθώς ο Μάικλ Μάγερς δραπετεύει και επιστρέφει στην πόλη του. Μόνο που αυτή τη φορά, η Λώρι Στρόουντ είναι πανέτοιμη να τον αντιμετωπίσει.
Η "Nύχτα με τις μάσκες" του 1978, σε σκηνοθεσία Τζων Κάρπεντερ, υπήρξε σταθμός στην ιστορία των ταινιών σπλάτερ, δημιουργώντας μια νέα τάση στον κινηματογράφο, την οποία είχε πρωτοξεκινήσει "Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι" το 1974 και την ολοκλήρωσε το "Παρασκευή και 13" το 1980. Ήταν από τις πρώτες φορές που οι οθόνες φιλοξενούσαν δολοφόνους-πραγματικά τέρατα που απλά απολάμβαναν τους φόνους που διέπρατταν, χωρίς να δίνεται καμία εξήγηση ή αφορμή για τις πράξεις τους. Αμίλητοι και με το πρόσωπο πάντοτε καλυμμένο με κάποιου είδους μάσκα, ο Λέδερφέης, ο Μάικλ Μάγερς και ο Τζέησον Βούρχις στοίχειωσαν τις νύχτες μας και γέμισαν ατέλειωτα χιλιόμετρα φιλμ με κατακόκκινο αίμα και κομματιασμένα εφηβικά -ως επί το πλείστον- κορμιά, ενώ απετέλεσαν έμπνευση και για νεότερες απόπειρες, όπως του Τζίγκσω στο "Σε βλέπω" του 2004. Το δυστύχημα ήταν πως όλες αυτές οι ταινίες έπεσαν θύματα δεκάδων sequel και remake που ουσιαστικά τις κατέστρεψαν, άλλες νωρίτερα κι άλλες αργότερα. Σε ό,τι αφορά τη "Νύχτα με τις Μάσκες", μόνο το δεύτερο μέρος του 1981 στέκεται στο ύψος του, ενώ ακολούθησαν μύριες όσες ανοησίες που ευτέλισαν τον μύθο της, παρά τις όποιες καλές προσπάθειες ορισμένων εξ αυτών.
Τι κάνει, λοιπόν, τη νέα ταινία να ξεχωρίζει; Διότι, σίγουρα ξεχωρίζει, τόσο σε ύφος, όσο σε κινηματογράφηση και αντιμετώπιση. Κατ' αρχάς, ο σεβασμός που δείχνει στο παρελθόν των ηρώων και του μύθου της, ο οποίος είναι ευδιάκριτος καθ' όλη τη διάρκεια του φιλμ. Εμποτισμένη με την ατμόσφαιρα της αρχικής ταινίας, τούτη εδώ η "Νύχτα" επαναλανσάρει το σύμπαν του Κάρπεντερ στον 21ο αιώνα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μάλιστα, κινείται κάπου ανάμεσα στο sequel και το reboot, αφού τόσο η έλλειψη αριθμού ή υπότιτλου στον τίτλο της ταινίας, όσο και το στόρυ φαίνονται να διαγράφουν όλα τα προηγούμενα φιλμ (με εξαίρεση ίσως το 2) και να ξετυλίγουν το κουβάρι της ιστορίας από εκεί που το άφησε ο Κάρπεντερ. Την ίδια στιγμή δε, είναι έκδηλη η ανησυχία των δημιουργών της για το κατά πόσο υπάρχει χώρος στις μέρες μας για έναν δολοφόνο σαν τον Μάικλ Μάγερς ή ακόμα για το πόσο πολύ θα μας απασχολούσε η δράση του μετά τα όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια. Ένας πιτσιρικάς, συμμαθητής της εγγονής της Τζέημι Λη Κέρτις, λέει σε κάποια στιγμή "Εντάξει, ξεπεράστε το... Δηλαδή, σκότωσε πέντε ανθρώπους σε μια νύχτα πριν 40 χρόνια. Αν το συγκρίνουμε με όσα γίνονται σήμερα, δεν είναι και κάτι σπουδαίο".
Και ίσως να είναι αυτή η κυνική αλήθεια. Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσουν σήμερα 5-6 φόνοι, όταν έχουμε γίνει μάρτυρες μαζικών εκτελέσεων, φανατικών επιθέσεων και παραφρόνων που καραδοκούν ανά πάσα στιγμή; Προς τιμήν της, την απάντηση τη δίνει η ίδια η ταινία, η οποία κατορθώνει να είναι επιβλητική και τρομακτική, με έναν κυρίαρχο Μάικλ Μάγερς να προκαλεί ανείπωτο φόβο, ακόμα κι όταν στέκει ακίνητος, με γυρισμένη πλάτη, στο προαύλιο της φυλακής, προτού καν αρχίσει να αφήνει πίσω του πτώματα με το κιλό. Από τους τίτλους ακόμα, όταν σκάει το πρωτότυπο μουσικό θέμα του Τζων Κάρπεντερ (με το κοινό να χειροκροτεί μέσα στην αίθουσα), μέχρι το τέλος, η καινούργια "Νύχτα" είναι απειλητική και τρομακτική, σημερινή αλλά και κλασσική, με μια vintage αθωότητα να καλύπτει κάθε πλάνο. Αν έχεις να της προσάψεις κάτι είναι αυτή ακριβώς η vintage διάθεση και η αναφορά της στην πρώτη ταινία -άρα στο παρελθόν- που δεν την αφήνουν να πάει τον μύθο πιο πέρα ή να αποκτήσει μια αυτόνομη οντότητα και παρουσία. Δεν συμβαίνει τίποτα που δεν έχεις ξαναδεί ούτε μαθαίνεις κάτι που δεν ήξερες. Από την άλλη πλευρά, όμως, λειτουργεί ως κάθαρση τόσο για τον μύθο όσο και για τον ίδιο τον Μάικλ Μάγερς, καθώς τον τοποθετεί και πάλι στο βάθρο των κορυφαίων χαρακτήρων του τρόμου. Μόνο μην αρχίσουν πάλι τα ανόητα sequel.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου