Ακίνητο ποτάμι (2018)

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Άγγελου Φραντζή, με τους Κάτια Γκουλιώνη, Ανδρέα Κωνσταντίνου, Ίντρα Μπούρκοφσκα, Γιούρις Μπάρτκεβικς, Ίβαρς Πούγκα.

Η Άννα και ο Πέτρος έχουν εγκατασταθεί σε μια απομακρυσμένη πόλη της Σιβηρίας, όπου εκείνος εργάζεται ως επιστημονικός σύμβουλος σε μια εταιρεία, επιφορτισμένος με το πρόβλημα της τοξικότητας των υδάτων ενός ποταμού. Μολονότι ο Πέτρος δεν μπορεί να κάνει έρωτα εδώ και τουλάχιστον 6 μήνες, από τότε που ήταν ακόμα στην Ελλάδα, η Άννα, μετά από ένα έντονο ερωτικό όνειρο, το οποίο μάλιστα του αφηγείται, συνειδητοποιεί πως είναι έγκυος. Ο Πέτρος θεωρεί δεδομένο πως τον έχει απατήσει, ενώ η αναστάτωση η δική της εντείνεται όταν αναγνωρίζει σε μια φωτογραφία του ανιψιού της γυναίκας που της κάνει μαθήματα Ρωσικών τον άντρα που είχε δει να της κάνει έρωτα στο όνειρό της. Σταδιακά η σχέση τους κλονίζεται, ο Πέτρος γίνεται επιθετικός και εκείνη, μη γνωρίζοντας τι της συμβαίνει και επηρεασμένη από τη φανατικά θρησκευόμενη ντόπια κοινότητα, αποδέχεται την εγκυμοσύνη της ως θαύμα.

Το παγωμένο τοπίο που μοιάζει με ακίνητη εικόνα όπου ο χρόνος έχει σταματήσει, μοιάζει να καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων αυτού του υπαρξιακού δράματος, που ακροβατεί περίτεχνα μεταξύ του ψυχοδράματος μυστηρίου και της μεταφυσικής αναζήτησης. Η ξαφνική και -κατά την Άννα- αδικαιολόγητη εγκυμοσύνη πυροδοτεί σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων, τόσο στον ρασιοναλιστή, επιστήμονα Πέτρο, που απορρίπτει οποιαδήποτε έννοια του θείου, όσο και στην εύθραυστη Άννα που είναι βαθύτατα ερωτευμένη μαζί του, με αποτέλεσμα να πληγώνεται διπλά από την πεποίθησή του πως τον έχει απατήσει και μάλιστα την περίοδο που εκείνος υποφέρει από αυτήν την παροδική ανικανότητα. Το σενάριο του Άγγελου Φραντζή και του Σπύρου Κρίμπαλη στήνει έναν άκρως ενδιαφέροντα καμβά μυστηρίου και ανατροπών, κρατώντας όλες τις απαραίτητες αποστάσεις από οποιαδήποτε βεβιασμένη θέση αλλά δίνοντας ταυτόχρονα όλα αυτά τα χρήσιμα δολώματα που κάνουν εμάς όπως και τον δύσπιστο Πέτρο, να οδηγείται σε απαντήσεις που μοιάζουν να έχουν λογική. Με αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, ιδιαίτερα φροντισμένη παραγωγή και μια φωτογραφία (Σιμόν Μπωφίς) που κόβει την ανάσα και αναδεικνύει το τοπίο σε έναν ακόμα (βασικό) πρωταγωνιστή, η ταινία κορυφώνεται κλιμακωτά, εμμένοντας στη βασική της ιστορία και στη θεμελιώδη της αναζήτηση. Αν κάτι δεν το κατορθώνει εξίσου καλά είναι να αγκαλιάσει με περισσότερη αγάπη και συναίσθημα τους ήρωές της, στους οποίους δίνει περισσότερο συμβολική υπόσταση παρά βάθος χαρακτήρα. Είναι βλέπετε αυτές οι αποστάσεις που το σενάριο κρατά έναντι του δίπολου λογικής και πίστης, που συμπαρασύρουν και τους δύο πρωταγωνιστές σε ρόλους περισσότερο συμβολικούς και αρχέγονους παρά βάθους χαρακτήρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε διαλόγους και συνεπακόλουθα στις ερμηνείες. Βέβαια, η ταινία είναι ευλογημένη με την Κάτια Γκουλιώνη που μοιάζει με δύναμη της φύσης και τον εξαιρετικής κινηματογραφικής παρουσίας Ανδρέα Κωνσταντίνου που εξισορροπούν με ταλέντο και ψυχή το αμφίρροπο της ιστορίας και των ηρώων που ενσαρκώνουν, ακόμα κι όταν έχουν να διαχειριστούν αμήχανους διαλόγους.

Το "Ακίνητο Ποτάμι" διεκδίκησε 9 βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, εκ των οποίων απέσπασε τα 3 (Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας, Κοστουμιών). Στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ανακηρύχθηκε ως η Καλύτερη Ταινία από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.