Extremely wicked, shockingly evil and vile (2019)

Ελληνικός τίτλος: Τεντ Μπάντι, ένας γοητευτικός δολοφόνος

Δραματική ταινία της Voltage σε σκηνοθεσία Τζο Μπέρλινγκερ, με τους Ζακ Έφρον, Λίλυ Κόλινς, Κάγια Σκοντελάριο, Χάλεϋ Τζόελ Όσμεντ, Τζιμ Πάρσονς, Τζων Μάλκοβιτς.

Από τον Ιούλιο του 1969, όταν ο Τεντ Μπάντι, ο πιο διαβόητος και διάσημος κατά συρροήν δολοφόνος των ΗΠΑ, γνωρίζεται με τη γυναίκα της ζωής του, τη Λιζ Κένταλ, μέχρι την ημέρα της εκτέλεσής του τον Ιανουάριο του 1989, η ταινία καταγράφει το χρονικό μιας καταραμένης σχέσης αλλά και των δικαστικών περιπετειών που τον οδήγησαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Έχει πράγματι ενδιαφέρον η εξιστόρηση των γεγονότων, καθώς το σενάριο (Μάικλ Γουέργουι) βασίζεται στο βιβλίο της συντρόφου του Μπάντι, γεγονός που καθιστά τη ματιά της ταινίας αμιγώς προσωπική άρα και περισσότερο ιντριγκαδόρικη για τον θεατή. Βλέπετε, μπορεί πρωταγωνιστής να είναι ο Τεντ Μπάντι, εμείς όμως ουδέποτε παρακολουθούμε τη δράση του, ούτε βλέπουμε ποτέ το παραμικρό από τα αναρίθμητα εγκλήματα που διέπραξε (30 φόνους λέγεται πως ομολόγησε, αλλά οι εκτιμήσεις μιλούν για πολλούς περισσότερους). Όσα εξιστορεί η ταινία είναι αυτά που η συγγραφέας και σύντροφός του Λιζ Κένταλ έζησε από πρώτο χέρι ή όσα παρακολουθούσε μαζί με εκατομμύρια θεατές από την τηλεόραση, στην οποία είχε επιτραπεί για πρώτη φορά στα χρονικά να μπει σε αίθουσα δικαστηρίου και να καταγράψει τη δίκη. Ως αποτέλεσμα, κόντρα στη γνώση των γεγονότων και της τελικής τους έκβασης, το φιλμ παίζει με την αμφισημία τους, εντείνοντας έντεχνα το ενδιαφέρον και την προσμονή σε κάτι που είναι ήδη γνωστό, φροντίζοντας ταυτόχρονα να κρατήσει όλες τις απαραίτητες αποστάσεις, από οτιδήποτε θα μπορούσε ακόμα και να υπαινιχθεί την αθωότητα του κατηγορούμενου.

Ως προς αυτόν λοιπόν τον τομέα, το σενάριο τα καταφέρνει έξοχα, έχοντας ντεκουπάρει κατά το δυνατόν τη χρονική σειρά των γεγονότων, παρουσιάζοντας συνάμα μια ολοκληρωμένη ιστορία, χωρίς κενά στην αφήγηση, που θα μπορούσε να είναι και χαώδης δεδομένου ότι καλείται να καλύψει μια ολόκληρη εικοσαετία. Επιλέγοντας σοφά τις στιγμές και τις περιόδους που αποτυπώνει στην οθόνη και με την έμφαση που απαιτείται στην τελευταία δίκη, η ταινία μεταμορφώνεται σε ένα φροντισμένο και ενδιαφέρον χρονικό για μία από τις πλέον καθοριστικές για την πρόσφατη ιστορία φιγούρες που σημάδεψαν την κοινωνία και τις ζωές αναρίθμητων ανθρώπων. Μόνο που επειδή ακριβώς η ταινία λειτουργεί ως χρονικό, χάνει σε χαρακτήρες και βάθος ερμηνειών, καθώς το σύνολο των ηθοποιών περισσότερο μιμείται καταστάσεις παρά εμβαθύνει σε ρόλους. Πάντως, ως προς τον πρωταγωνιστή της, η ταινία έχει όντως το δυνατότερο χαρτί στο πρόσωπο του Ζακ Έφρον, του οποίου το όμορφο παρουσιαστικό και ο πρότερος "έντιμος βίος" στο σινεμά συνάδουν απόλυτα με τον τρόπο που ο Τεντ Μπάντι χρησιμοποίησε την εμφάνισή του και την καθώς πρέπει ζωή του για να μανιπουλάρει τα θύματά του και όλους όσοι τον περιστοίχιζαν. Ο πρωτότυπος τίτλος που μεταφράζεται ως "εξαιρετικά κακός, αποτρόπαια σατανικός και αχρείος", αναφέρεται στα λόγια που του απηύθυνε ο δικαστής λίγο προτού τον καταδικάσει σε θάνατο. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.