Seules les bêtes (2019)

Ελληνικός τίτλος: Μόνο αυτοί είδαν τον δολοφόνο

Ταινία μυστηρίου της Haut et Court σε σκηνοθεσία Ντόμινικ Μολ, με τους Ντενί Μενοσέ, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Λωρ Καλαμύ, Νάντια Τερέσκεβιτς, Νταμιέν Μπονάρ, Γκυ Ροζέ Εν'Ντριν, Μπαστιέν Μπουγιόν. 

Στην αχανή και αραιοκατοικημένη περιοχή του Λοζέρ στα νότια της Γαλλίας, μια γυναίκα εξαφανίζεται κάποια νύχτα με χιονοθύελλα. Το αυτοκίνητό της εντοπίζεται παρατημένο στην άκρη του δρόμου στο οροπέδιο του Μεζάν, αλλά εκείνη δεν υπάρχει πουθενά. Η αστυνομία συναντά κατοίκους της περιοχής που φαινομενικά δεν έχουν την παραμικρή σχέση ούτε με την ίδια ούτε με την εξαφάνισή της, όμως όλοι αυτοί μεταξύ τους έχουν δικά τους, καλά κρυμμένα μυστικά, που ξεκινούν από κρυφές ερωτικές συνευρέσεις και φτάνουν μέχρι το Αμπιτζάν στην Ακτή του Ελεφαντοστού. 

O γεννημένος στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης από γερμανό πατέρα και γαλλίδα μητέρα σκηνοθέτης Ντόμινικ Μολ έχει αφήσει το αποστασιοποιημένο, ψυχρό αλλά ταυτόχρονα ειρωνικό στίγμα του από το "Λέμμινγκ" του 2005, έχοντας όμως ήδη προκαλέσει εντυπώσεις με το "Χάρρυ, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου", πέντε χρόνια νωρίτερα. Διόλου πολυπράγμων όπως αποδεικνύει η καριέρα του, ο Μολ φαίνεται να έλκεται από αλλόκοτα θέματα που πλήττουν τη συνηθισμένη καθημερινότητα των συνηθισμένων ηρώων του. Κάπως έτσι, φαίνεται πως το βιβλίο "Seules les bêtes" ("Μόνο τα ζώα" ή "Μόνο οι βλάκες", ανάλογα με το νόημα), του συγγραφέα Κολέν Νιλ πηγαίνει γάντι στα γούστα του και στο ύφος του, καθώς συνδυάζει όλα αυτά που έχει αποδειχθεί πως του αρέσουν: καθημερινούς, συνηθισμένους ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με ένα ξαφνικό γεγονός μέσα από ασυνήθιστες καταστάσεις. 

Υπογράφοντας ο ίδιος το σενάριο παρέα με τον μόνιμο συνεργάτη του Ζιλ Μαρσάν, παίρνει το ήδη ντεκουπαρισμένο βιβλίο και το μεταφέρει στην οθόνη διατηρώντας τα πέντε διακριτά κεφάλαια της αφήγησης υπό το πρίσμα κάθε φορά του εκάστοτε "αφηγητή", μέσα από τα μάτια του οποίου παρακολουθούμε την ιστορία. Ως εύρημα σαφέστατα και το έχουμε ξαναδεί, στη συγκεκριμένη ιστορία όμως αποδεικνύεται ιδανικό, καθώς διατηρεί την "άγνοια" του θεατή, μπλοκάροντας κάθε ταλέντο "ντετεκτιβισμού", αφού με κάθε νέα αφήγηση, ουσιαστικά ανατρέπει όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε από την προηγούμενη. Το δε παγωμένο τοπίο της γαλλικής επαρχίας είναι απόλυτα ταιριαστό και στη χειρουργικής ψυχρότητας σκηνοθετική του ματιά, με την οποία αποφεύγει να του ξεφύγει η παραμικρή συναισθηματική εμπλοκή, ώστε να αφήνει τον θεατή ανεπηρέαστο να αντιδρά έναντι της όποιας νέας πληροφορίας στην οποία εκτίθεται. Πολύ λειτουργική η φωτογραφία (Πατρίκ Γκιρινγκελί) και πρωτίστως το μοντάζ (Λωράν Ρουάν) που είναι και το κλειδί σε αυτό το διαρκές μπρος-πίσω στον χρόνο και στον τόπο της αφήγησης. Απολαυστική ταινία που στο τέλος αποδεικνύεται κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό "whodunnit". 

Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο César, διασκευασμένου σεναρίου και Β' Γυναικείου (Λωρ Καλαμύ).

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε το γαλλόφωνο σινεμά, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ. Για περισσότερα θρίλερ και ταινίες μυστηρίου, κλικ εδώ.