Belle de Jour (1967)
Ελληνικός τίτλος: Η ωραία της ημέρας
Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Λουίς Μπουνιουέλ, με τους Κατρίν Ντενέβ, Ζαν Σορέλ, Μισέλ Πικολί, Ζενεβιέβ Παζ, Πιερ Κλεμαντί.
Παντρεμένη και ερωτευμένη με τον όμορφο, γιατρό σύζυγό της ο οποίος επίσης την υπεραγαπά, η νεαρή Σεβερίν απέχει από την ερωτική τους ζωή, προτιμώντας τις φαντασιώσεις της από την πραγματικότητα, η ιδέα της οποίας την απωθεί. Με μικρές πινελιές αναμνήσεων που υπαινίσσονται κακοποίηση όσο ήταν μικρή αλλά και καθολική ανατροφή, υποψιαζόμαστε την απέχθεια της Σεβερίν για το σεξ με τον συζυγό της, την ίδια στιγμή που οι φαντασιώσεις της κινούνται σε σκοτεινότερα μονοπάτια βίας, υποταγής και μαζοχισμού. Ίσως αυτό το παιχνίδι ρόλων που εξιτάρει τη φαντασία της να την οδηγεί στην αψυχολόγητη απόφασή της να εργαστεί ως πόρνη πολυτελείας σε παράνομο "σπίτι", όταν μαθαίνει πως μια φίλη τους έκανε το ίδιο -εκείνη βέβαια για οικονομικούς λόγους. Με το ψευδώνυμο "Ωραία της Ημέρας" (σε αντιδιαστολή με το Ωραία της Νύχτας που αναφέρεται στις κοκότες), η Σεβερίν πιάνει μεσημεριανή βάρδια 2 με 5 στο σπίτι της Μαντάμ Αναΐς απολαμβάνοντας όλο και περισσότερο τον ρόλο της (ή τους ρόλους της για να ακριβολογούμε, ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε πελάτη), έως ότου μετά από όλα αυτά έρχεται και ο έρωτας στο πρόσωπο ενός νεαρού, αδίστακτου εγκληματία που τη διεκδικεί μέχρι θανάτου.
Το τολμηρό για την εποχή του (1928) μυθιστόρημα του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Ζοζέφ Κεσέλ (μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας και Μέγα Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής) αποδεικνύεται ιδανική έμπνευση για τον Λουίς Μπουνιουέλ στα ώριμα χρόνια του, ο οποίος το διασκευάζει (μαζί με τον Κλωντ Καριέρ) και φυσικά το σκηνοθετεί με ιδανική (και εμβληματική πλέον) πρωταγωνίστρια την Κατρίν Ντενέβ. Πανέμορφη μα ψυχρά απόμακρη, τολμηρή μα και φοβισμένη, ατίθαση μα και έτοιμη να υποταχθεί, η Σεβερίν στα μάτια του Μπουνιουέλ είναι η επιτομή της ανδρικής επιθυμίας μα και της γυναικείας χειραφέτησης. "Διαβάζοντας" περισσότερο το κομμάτι των φαντασιώσεων στο βιβλίο του Κεσέλ και παίζοντας εντέχνως και με τις δικές μας, ο Μπουνιουέλ επιλέγει να μην μας δείξει απολύτως τίποτα από τη δράση της Ωραίας της Ημέρας στον οίκο ανοχής, πέραν κάποιων φευγαλέων περιστατικών, πιστός προφανώς στο ότι η φαντασία είναι το μεγαλύτερο διεγερτικό. Την ίδια στιγμή, η καλοστεκούμενη από κάθε άποψη αστή Σεβερίν που αποφασίζει να γίνει πόρνη αποτελεί ιδανικό όχημα κοινωνικής κριτικής και σάτιρας για τον ισπανικής καταγωγής σκηνοθέτη που εδώ αφήνει την εικονοκλαστική του εμμονή για περισσότερο ρεαλιστικά μονοπάτια, ενδεχομένως το ίδιο ψυχρά με την ερωτική ανορεξία της Σεβερίν. Ο δε "γάμος" του με την πάντοτε απόμακρη και αριστοκρατικά σνομπ Ντενέβ αποδεικνύεται ιδανικός για την ταινία και τη συνεργασία τους, αφού τόσο το φυζίκ όσο και η ίδια η παρουσία της ταυτίζονται απόλυτα με την αποστασιοποιημένη κινηματογραφικά ματιά του. Ειρωνικό, τραγικό, διεγερτικό και εν τέλει βαθιά ανθρώπινο μέσα στη δυστυχία του, το φιλμ παραμένει διαχρονικά δυνατό στις αντιδράσεις που προκαλεί και στα συναισθήματα που ξυπνάει όπως και στην πλήρη απουσία τους.
Για την ιστορία, τα κοστούμια της Σεβερίν στην ταινία σχεδίασε ο Υβ Σαιν Λωράν, τον οποίο επέβαλλε στον σκηνοθέτη η Ντενέβ (της είχε ράψει ήδη μια τουαλέτα για όταν θα γνώρισε τη βασίλισσα της Αγγλίας, ενώ δικό του δημιούργημα φορούσε και στην πρεμιέρα της ταινίας της "Τα κορίτσια του Ροσφόρ"). Είναι λοιπόν ιδιαίτερα συγκινητικό να διαβάζει κανείς στους τίτλους της επετειακής εκδοχής για τα 50 χρόνια της, πως μέρος του κόστους της ψηφιακής αποκατάστασης της ταινίας καλύφθηκε από τον οίκο Σαιν Λωράν.
Χρυσός Φοίνικας στη Βενετία, Υποψηφιότητα BAFTA Γυναικείου Ρόλου για την Κατρίν Ντενέβ.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου