The Pink Panther (1963)

Ελληνικός τίτλος: Ο Ροζ Πάνθηρ

Αστυνομική κωμωδία της United Artists σε σκηνοθεσία Μπλέηκ Έντουαρντς, με τους Ντέηβιντ Νίβεν, Πήτερ Σέλλερς, Καπυσίν, Κλαούντια Καρντινάλε, Ρόμπερτ Βάγκνερ.

Ο διαβόητος ληστής πανάκριβων κοσμημάτων που υπογράφει ως "Το Φάντασμα", βρίσκεται στο στόχαστρο του επιθεωρητή Κλουζώ εδώ και χρόνια, καθώς τον ακολουθεί διαρκώς από δεξίωση σε δεξίωση, πάντοτε όμως χωρίς αποτέλεσμα, αφού ο άγνωστος δράστης βρίσκεται μόνιμα ένα βήμα μπροστά -αν όχι πολλά περισσότερα. Αυτή τη φορά όμως ο πάντα πρόθυμος αλλά και ατζαμής επιθεωρητής είναι σίγουρος πως το Φάντασμα θα είναι του χεριού του, καθώς βρίσκεται ήδη εκεί όπου θεωρεί πως θα χτυπήσει ξανά: στο πολυτελές χιονοδρομικό θέρετρο που η πριγκίπισσα Ντάλα έχει επιλέξει για τις διακοπές της, έχοντας μαζί το αμύθητης αξίας διαμάντι που είναι γνωστό ως "Ροζ Πάνθηρας".

Εμβληματική από κάθε άποψη ταινία που όχι μόνο καθιέρωσε τον ρόλο του επιθεωρητή Κλουζώ ως όχημα τεράστιας αναγνωρισιμότητας για τον Πήτερ Σέλερς, αλλά υπήρξε η πρώτη από ένα διάσημο πλέον franchise (με κάποιες αξέχαστες ταινίες και με κάποιες άλλες που μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε), γέννησε τον αξιαγάπητο ήρωα κινουμένων σχεδίων που έκανε σόλο καριέρα με τεράστια επιτυχία στην τηλεόραση για δεκαετίες ολόκληρες και άφησε παρακαταθήκη ένα από τα πιο διάσημα μουσικά θέματα. Να πούμε βέβαια πως τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε στο μυαλό κανενός εκείνο το μακρινό 1963, όταν ο Μπλέηκ Έντουαρντς γύριζε τον "Ροζ Πάνθηρα" στον απόηχο των επιτυχιών του "Τίποτε δεν είναι πιο ωραίο από την αγάπη" (το Breakfast at Tiffany's με άλλα λόγια) και "Μέρες κρασιού και λουλουδιών", έχοντας κάνει και ένα "Experiment in Terror" ενδιάμεσα (Επιχείρηση "Τρόμος"). Σκηνοθέτης που αγαπούσε τα πειράματα σε διάφορα ήδη, στον "Ροζ Πάνθηρα" ο Έντουαρντς θα κάνει αυτό το πρώτο πέρασμα στη slapstick κωμωδία (πάντοτε εμποτισμένη όμως στο ρομάντσο και το καλό γούστο), την οποία θα τελειοποιήσει κάποια χρόνια αργότερα με το "Πάρτυ" για να την αναδείξει φυσικά στα sequel του Ροζ Πάνθηρα και στο τέλος να την καταστήσει αναπόσπαστο μέρος των ταινιών του, ανεξαρτήτως είδους -όπως για παράδειγμα στο "Βίκτωρ-Βικτώρια". 

Το εξαιρετικό με τον τρόπο που ο Μπλέηκ Έντουαρντς αντιλαμβάνεται το slapstick είναι κατ' αρχήν ότι το αναζητά στις απαρχές του σινεμά από όπου και εμπνέεται για να το φέρει όμως στο εκάστοτε σήμερα και να το κάνει κομμάτι του. Παράλληλα, το χορογραφεί στην εντέλεια, όχι μόνο για λογαριασμό των ηθοποιών αλλά και για χάρη της κάμερας και του μοντάζ. Σε κάθε σκηνή που κάποιος σκοντάφτει, πέφτει ή παραπατάει, τα πάντα είναι χορογραφημένα στην ύστατη λεπτομέρεια και προδιαγεγραμμένα στο χαρτί, ούτως ώστε η κάθε σεκάνς να μην καταγράφει απλά το αστείο αλλά η ίδια να γίνεται το αστείο στο σύνολό της. Ως αποτέλεσμα, έχουμε σε αυτήν εδώ την ταινία την εξαιρετική σκηνή στο ξενοδοχείο με την Καπυσίν να προσπαθεί να κρύψει από τον Πήτερ Σέλερς την ύπαρξη άλλων δύο αντρών στο δωμάτιο, και φυσικά το αυτοκινητοκυνηγητό στη Ρώμη, που σίγουρα διδάσκεται σε σχολές κινηματογράφου και πανεπιστήμια. 

Σε σύγκριση με κάποιες από τις επόμενες ταινίες της σειράς όπου ο ο επιθεωρητής Κλουζώ είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής (γιατί εδώ ο Νίβεν είχε τον πρώτο ρόλο, έως ότου η ερμηνεία του Σέλερς τον εξαφάνισε από την οθόνη), αυτός ο πρώτος "Ροζ Πάνθηρας" δεν είναι τόσο εξωφρενικά αστείος, όμως είναι μοναδικά απολαυστικός, εξαιρετικά ρομαντικός κατά κάποιον παράξενο τρόπο, έχει ένα υπέροχο τραγούδι ("Meglio stasera"), έχει την Καπυσίν και την Καρντινάλε σε δύο έξοχες εμφανίσεις και εν γένει έχει όλη αυτήν την αγάπη, το χρώμα, τη μαγεία και τη feelgood διάθεση που παντρεμένα με περίσσευμα ταλέντου μεταμορφώνονται σε υποδειγματική ψυχαγωγία που δεν παλιώνει ποτέ -για να μην σας πω πως φαντάζει και σήμερα πιο φρέσκια από τα φρέσκα.

Ειδικού ενδιαφέροντος για εμάς στην Ελλάδα, ο μεσήλιξ Έλλην παμπλούτογλου του διεθνούς τζετ σετ που κάνει διακοπές στο θέρετρο μαζί με την πολύ μικρή "εξαδέλφη" του, που όμως είναι τρίτου βαθμού, οπότε εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Η "εξαδέλφη" (Φραν Τζέφρις) είναι που ακούγεται να τραγουδά και το "Μeglio stasera".

Ο Χένρυ Μαντσίνι ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Μουσικής.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις κωμωδίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.