Manbiki kazoku (2018)

Ελληνικός τίτλος: Κλέφτες καταστημάτων

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Χιροκάζου Κόρε-Έντα, με τους Σακούρα Άντο, Λίλι Φράνκι, Μάγιου Ματσουόκα, Τζίο Καΐρι, Μίγιου Σασάκι. 

Το μικρό μικρό σπίτι μιας ηλικιωμένης γυναίκας στο Τόκυο που μοιάζει με φαβέλα, φιλοξενεί μία παράξενη οικογένεια. Την κόρη της με τον άντρα της, την κόρη του νεκρού συζύγου της με τη δεύτερη γυναίκα του και ένα μικρό αγόρι. Ο σύζυγος που εργάζεται περιστασιακά ως εργάτης, κλέβει τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από τα καταστήματα της περιοχής μαζί με τον μικρό. Η γυναίκα του εργάζεται σε καθαριστήριο, ενώ η ετεροθαλής αδελφή της σε ένα κέντρο sex show, αν μπορεί κανείς να το περιγράψει έτσι αφού τίποτα αντίστοιχο δεν υπάρχει στη Δύση. Συνυπάρχοντας όλοι σε αυτό το τρισάθλιο και παγωμένο σπίτι, ζουν την καθημερινότητά τους ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς αυτό να φαίνεται να εμποδίζει την καλή τους διάθεση και χωρίς ποτέ να δείχνουν δυστυχισμένοι. Ένα βράδυ, το αντρόγυνο βλέπει κοντά στο σπίτι τους ένα μικρό κοριτσάκι να παίζει μόνο του έξω στο κρύο και αποφασίζουν να το πάρουν σπίτι τους. Αφού περνά το βράδυ μαζί τους, η γιαγιά εντοπίζει κάποιες ύποπτες μελανιές στα χέρια της μικρής, ενώ όταν το επόμενο πρωινό πηγαίνουν να το επιστρέψουν στο σπίτι του, οι φωνές που ακούγονται τούς επιβεβαιώνουν πως ο πατέρας της είναι επικίνδυνα βίαιος. Έτσι, αποφασίζουν να κρατήσουν τη μικρή μαζί τους χωρίς να το πουν σε κανέναν, την ίδια στιγμή που οι γονείς της δεν δηλώνουν ποτέ την εξαφάνισή της.

Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια τολμηρή ταινία που θίγει ακομπλεξάριστα και με τρομακτική ειλικρίνεια θέματα ταμπού. Το σενάριο και η σκηνοθετική ματιά του Κόρε -Έντα αγκαλιάζουν αυτήν την παράδοξη οικογένεια και αφηγούνται την ιστορία τους χωρίς να μπουν ποτέ στη διαδικασία να τους κρίνουν ή να τους καταδικάσουν. Έτσι είναι αυτοί οι άνθρωποι και έτσι τους βλέπουμε να ζουν, να ελπίζουν, να αγαπούν και να επιβιώνουν. Απίστευτα μαγικό δε είναι το πώς καταφέρνει η ταινία να μην χάνει ούτε λεπτό την εθνική της ταυτότητα (πιο γιαπωνέζικη πεθαίνεις) ενώ την ίδια στιγμή μπορείς να τη φανταστείς σε οποιοδήποτε άλλο εθνικοπολιτιστικό περιβάλλον. Η δυστυχία, η οικονομική ανέχεια, τα ψέματα, η υποκρισία, η αδιαφορία για ό,τι αποκαλούμε ηθικό, αυτός ο περιθωριακός τρόπος ζωής θα μπορούσε να περιγράφει την ίδια οικογένεια σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της Γης, είτε στην Ευρώπη, είτε στην Αμερική, είτε ακόμα και στην Αθήνα -το δικό μας σινεμά, όμως, ασχολείται με άλλα θέματα, δεν έχει χρόνο να μιλήσει για κάτι τέτοιο.

Οικουμενική όσο δεν παίρνει, βγαλμένη από τα σπλάχνα του νεορεαλιστικού σινεμά, αλλά μαζί ευαίσθητη, ανήθικη και προκλητική, η ταινία μπαίνει βαθιά στην ψυχή των ηρώων της ενώ ανασκαλεύει μέσα μας ερωτήματα για το καλό έναντι του κακού, του σωστού έναντι του λάθους ή της φύσης έναντι της ανατροφής, καθιστώντας μας συμμέτοχους σε έναν ανεμοστρόβιλο συναισθημάτων. Συμπάσχεις ενώ ενδεχομένως δεν θα έπρεπε, αντιλαμβάνεσαι ενώ δεν είναι πρέπον να συγχωρείς, αγωνιάς ενώ λογικά θα αποζητούσες την τιμωρία. Ξέρετε τι κότσια θέλει για να μπορέσεις να ξυπνήσεις τέτοια αναστάτωση στο μυαλό και στο συναίσθημα ενός θεατή, απλά και μόνο με την αφήγηση της ιστορίας αυτών των έξι ανθρώπων; Και την ίδια στιγμή να επιφυλάσσεις μυστικά και ανατροπές που δεν θα περίμενε ποτέ, κάνοντας όλους τους χαρακτήρες να δείχνουν ίσοι έναντι ίσων. Ποιος είναι ο αθώος και ποιος ο ένοχος τελικά; Ποιος το θύμα και ποιος ο θύτης; Παρατηρείς αυτήν την "οικογένεια" στην καθημερινότητά της και σε τρομάζει ο τρόπος με τον οποίο σε πείθει για την "ηθική" της κόντρα σε όποια στερεότυπα. Ακόμα πιο σημαντικό δε είναι πως καθώς το σενάριο ακροβατεί σε θέματα εύθραυστα και ενδεχομένως επικίνδυνα, την ίδια στιγμή ούτε άφεση δίνει ούτε πρότυπα θέτει. Για μια χούφτα ανθρώπους μιλάει. Και σε κάνει να νοιάζεσαι γι' αυτούς.

Κ αυτοί οι έξι άνθρωποι είναι και τόσο συναρπαστικοί ηθοποιοί! Δεν υπάρχει κίνηση, βλέμμα, σύσπαση προσώπου, λέξη που να είναι περιττή ή άκαιρη. Δεν υπάρχει πλάνο που να μην αναδεικνύει τον ήρωα ή τη δράση. Δεν υπάρχει αντικείμενο σε κάθε κάδρο που να μην γίνεται κι αυτό με τη θέση του μέρος της αφήγησης. Σπαρακτικοί αλλά ποτέ δυσβάσταχτοι, αφού τολμούν να έχουν χιούμορ και μαζί ρυθμούς γρήγορους που δεν κουράζουν λεπτό, οι "Κλέφτες Καταστημάτων" είναι σπουδαίο σινεμά που σε ενδιαφέρει. Και τελικά, είναι μια ταινία που την παίρνεις μαζί σου και που θα τη θυμάσαι πάντα.