Gaston Lagaffe (2018)

Ελληνικός τίτλος: Γκαστόν, ο γκαφατζής

Κόμικ κωμωδία της UGC, σε σκηνοθεσία Πιερ-Φρανσουά Μαρτέν-Λαβάλ, με τον ίδιο και τους Τεό Φερνάντεζ, Ζερόμ Κομμαντέρ, Άλισον Γουήλερ, Αρνώ Ντυκρέ, Κριστόφ Κανάρ. 

Ο Γκαστόν προσλαμβάνεται ως μαθητευόμενος σε μία πολύ επιτυχημένη start-up εταιρεία που έχει διακριθεί για τους ευφυείς τρόπους με τους οποίους αξιοποιεί άχρηστα ή ελαττωματικά προϊόντα. Μάλιστα, η επιτυχία της είναι τόσο μεγάλη που ένας μεγιστάνας προσφέρει €100 εκατ. για να την αγοράσει. Ο Γκαστόν, όμως, με τις γκάφες του κατορθώνει να τινάξει στον αέρα κάθε φορά την επικείμενη συμφωνία, που χωρίς να το ξέρει θα αποβεί επιζήμια για τους εργαζόμενους.

Ο Γκαστόν, ο διάσημος βέλγος κόμικ χαρακτήρας του Αντρέ Φρανκέν έχει μακρά ιστορία από το 1957 όταν και έκανε την πρώτη του εμφάνιση. Συμπαθής ιδιαίτερα στη γαλλοφωνία και μεταφρασμένος σε αρκετές ακόμα γλώσσες, ο Γκαστόν είναι μια ιδιαίτερη φιγούρα που κάποια στιγμή ήταν προδιαγεγραμμένη η καριέρα του και στη μεγάλη οθόνη. Δεν λες, όμως, ότι ξεκίνησε αυτή η καριέρα και με τις καλύτερες περγαμηνές. Με τους συντελεστές των ταινιών "Les profs" και "Σεσημασμένοι καθηγητές" να αναλαμβάνουν σκηνοθεσία, παραγωγή και τους βασικούς ρόλους, ήταν αναμενόμενο το ύφος του φιλμ, το οποίο καταφεύγει στην μπαλαφάρα και το σλάπστικ για να βγάλει γέλιο. Διότι σενάριο δεν υπάρχει... Τρεις σκηνές είναι όλο κι όλο, με το υπόλοιπο να είναι απλά γεμίσματα. Και είναι κρίμα, διότι υπάρχουν πολύ καλά στοιχεία... Από τη μια ο Τεό Φερνάντεζ στον ρόλο του Γκαστόν είναι ιδανική επιλογή, καθώς παίζει σαν ζωντανό καρτούν, ενώ από την άλλη υπάρχει ο ρυθμός, υπάρχει το κωμικό ταλέντο στους συντελεστές, υπάρχει η πολύ καλή σκηνογραφία και ενδυματολογία, αλλά δε υπάρχει συγγραφική συνοχή που να τα πάρει όλα αυτά και να δέσει μεταξύ τους. Έτσι, μένει το γέλιο που βγάζουν ορισμένες σκηνές, μένει η γενικότερη feelgood διάθεση, μένει και η φροντισμένη παραγωγή σε μία, όμως, μέτρια κινηματογραφική απόπειρα.