The Jungle Book (2016) (3D)

Ελληνικός τίτλος: Το βιβλίο της ζούγκλας

Οικογενειακή φαντασία της Disney, σε σκηνοθεσία Τζων Φαβρώ, με τον Νηλ Σέθι και τις φωνές των Μπιλ Μάρραιη, Μπεν Κίνγκσλεϋ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ίντρις Έλμπα, Λουπίτα Νυόνγκ'ο, Τζανκάρλο Εσποζίτο, Κρίστοφερ Γουώκεν. 

Το βιβλίο του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, έτσι όπως το είχε οραματιστεί η Disney στην ταινία κινουμένων σχεδίων toy 1967, μεταφέρεται ξανά στη μεγάλη οθόνη ως -σχεδόν- live action ταινία, στο πλαίσιο αναβίωσης των κλασσικών animation τίτλων με ηθοποιούς. Στην προκειμένη περίπτωση, μόνο ο μικρός Μόγλης ενσαρκώνεται από ηθοποιό, αφού είναι και ο μοναδικός άνθρωπος που παίζει σε μια ταινία όπου πρωταγωνιστούν ζώα. Έτσι, επιστρατεύεται ένα CGI εξαιρετικής τεχνικής και αισθητικής που σε συνδυασμό με το all-star voice cast δίνει ζωή στον Μπαλού, τον Λούι, στον Μπαγκήρα, στον ΣηρΚαν και σε όλους αυτούς τους αξιαγάπητους ήρωες που έχουν περάσει πλέον στη σφαίρα του κλασσικού και εμβληματικού οικογενειακού σινεμά.

Αυτό που σκέφτεσαι όσο βλέπεις το φιλμ είναι πως ο Τζων Φαβρώ είναι ταλαντούχος άνθρωπος. Με σχετικά μικρή φιλμογραφία ως σκηνοθέτης, καταφέρνει να επιβάλλεται στα project που αναλαμβάνει και να τους δίνει ξεχωριστή πνοή, ακόμα κι αν σε ταινίες όπως τα "Iron man" ή το "Ξωτικό των Χριστουγέννων" δεν αναφέρεται σχεδόν κανείς στον σκηνοθέτη, αφού θεωρούνται αμιγώς στουντιακά προϊόντα. Μα κάποιος τα γυρίζει αυτά τα προϊόντα, δεν μπαίνουν στον αυτόματο, όσο κι αν τέτοιες ανοησίες ξεστομίζουν οι επικριτές τους. Στην προκειμένη περίπτωση, το Βιβλίο της Ζούγκλας θα μπορούσε να είχε αποτελέσει μια απόλυτη καταστροφή σε αυτήν τη νέα του μεταφορά, αφού η ιδέα των ζώων που μιλάνε και που τραγουδάνε, σε συνδυασμό με το CGI θα μπορούσε να είχε αποβεί ολέθρια. Όμως, ο Φαβρώ, το βλέπει έτσι όπως θα έπρεπε. Με το σενάριο του Τζάστιν Μαρκς να κρατά αρμονικά τη σχέση του με το αρχικό φιλμ, η ταινία δεν γίνεται ένα χαρωπό μιούζικαλ, αλλά μια περιπέτεια έντασης, ακόμα και αγωνίας, που διατηρεί στα ζώα-πρωταγωνιστές όλη τους την επικινδυνότητα και την αγριάδα, την ίδια στιγμή που η ανθρωπόμορφη, ομιλούσα συμπεριφορά τους, μπαίνει στον χώρο του παραμυθιού, χωρίς να γίνεται ποτέ αστεία ή να φαντάζει ξένο σώμα. 

Περίμενα πραγματικά να δω τον τρόπο που θα έμπαιναν τα τραγούδια στο φιλμ, ειδικά αφού είχε περάσει ήδη το πρώτο 40λεπτο και η ιστορία έδειχνε πως δεν τα χωρούσε, αφού το ύφος του φιλμ, περιπετειώδες και αρκούντως δραματικό καθώς ήταν, μόνο σε μιούζικαλ δεν παρέπεμπε. Με μεγάλη μου χαρά, λοιπόν, διαπίστωσα πως και εκεί βρέθηκε η χρυσή τομή. Σοφά διαλέγοντας μόνο δύο τραγούδια, το "Bear Necessities" και το "I wanna be like you", ο Φαβρώ τα τοποθετεί ιδανικά στην αφήγηση, το πρώτο σε μια στιγμή χαλάρωσης και ευθυμίας, ενώ το δεύτερο το μεταμορφώνει με ύφος που φαντάζει απειλητικό, με τον βασιλιά Λούι ημίτρελο να μου θυμίζει τη σκηνή του Ηρώδη στο "Jesus Christ Superstar". Την ίδια στιγμή, η μουσική του Τζων Ντέμπνυ "πατάει" επάνω στη μελωδία του "Bear Necessities", μετατρέποντάς την σε μουσική αγωνίας ή και θριάμβου, αναδεικνύοντας τον εμβληματικό χαρακτήρα της, τιμώντας την ιστορία του πρώτου φιλμ αλλά και αναδεικνύοντας το ύφος του καινούργιου που μπαίνει στα χωράφια μιας επικής υπερπαραγωγής.

Πολύ καλή επιλογή ο μικρούλης Νηλ Σέθι ως Μόγλης, ανταποκρίνεται επάξια στον ρόλο του, ενώ κατορθώνει να εναρμονίζεται εξαιρετικά με το απόλυτο τίποτα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αφού κατ' ουσίαν στο πλατώ έπαζε ολομόναχος, με όλα τα υπόλοιπα να προστίθενται στο post production. Φωτογραφία, μουσική και το καλύτερο 3D που έχετε δει ποτέ από την εποχή του "Avatar", απογειώνουν την ταινία από την πρώτη κιόλας σεκάνς και την καθιστούν μια εξαιρετική οικογενειακή επιλογή για όλους, αφού τα παιδιά  θα εντυπωσιαστούν ενώ οι μεγάλοι δεν θα πλήξουν ούτε λεπτό -το αντίθετο μάλιστα. Είμαι σίγουρος, πως αν ο ίδιος ο Γουώλτ Ντίσνεϋ μπορούσε να γυρίσει στα χρόνια του την ταινία με αυτόν τον τρόπο, έτσι ακριβώς θα τη γύριζε.