Maintenant ou jamais (2014)

Δραματική ταινία της Nord-Ouest, σε σκηνοθεσία Σερζ Φρυντμάν, με τους Λεϊλά Μπεκτί, Νικολά Ντυβωσέλ, Αρτύρ Ντυπόν. 

Τα πάντα φαντάζουν ειδυλλιακά για τη Ζυλιέτ και τον Σαρλί. Παντρεμένοι, ερωτευμένοι, με δύο μικρά αγόρια και έτοιμοι να μετακομίσουν στο σπίτι που αγόρασαν σε ένα πανέμορφο προάστιο, εγκαταλείποντας το πολύβουο Παρίσι, οι δυο τους απολαμβάνουν τη ζωή και κάνουν σχέδια για το μέλλον. Μόνο που μέσα σε μια στιγμή τα πάντα αλλάζουν. Ο Σαρλί απολύεται από την τράπεζα που δούλευε, τα λεφτά από το επίδομα ανεργίας και τα μαθήματα πιάνου που παραδίδει η Ζυλιέτ δεν αρκούν για να πληρώσουν τις δόσεις του στεγαστικού, το σπίτι κινδυνεύει να βγει σε πλειστηριασμό και σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά, ένας άγνωστος τής αρπάζει την τσάντα στον δρόμο. Όσο ο Σαρλί προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, διατηρώντας μια αξιοπρεπή αισιοδοξία, η Ζυλιέτ βυθίζεται στην απόγνωση, βλέποντας τα όνειρά της να γκρεμίζονται. Έτσι, όταν η αστυνομία την καλεί να αναγνωρίσει τον τσαντάκια που είχαν συλλάβει, εκείνη, μολονότι τον θυμάται, δεν το λέει στους αστυνομικούς, αλλά τον περιμένει έξω από το τμήμα για να του κάνει μια αλλόκοτη πρόταση: να ληστέψουν τα ΑΤΜ στην τράπεζα όπου δούλευε ο άντρας της. 

Αν μη τι άλλο είναι πρωτότυπη η ιστορία του φιλμ, το οποίο σε κερδίζει εξ αρχής με τους γρήγορους ρυθμούς του και τη ρεαλιστική του ματιά. Ο Σερζ Φρυντμάν, που υπογράφει και το σενάριο, μας βυθίζει αποτελεσματικά στον μικρόκοσμο της Ζυλιέτ και του Σαρλί, με την εισαγωγική αλληλουχία των σκηνών που μας δίνουν όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες, μεταφέροντας αυτήν την άκρατη αισιοδοξία των δύο πρωταγωνιστών όσο ετοιμάζονται για τη νέα τους ζωή. Και ξαφνικά, όλα γκρεμίζονται. Και καταλαβαίνεις από το πρόσωπο της Λεϊλά Μπεκτί, όταν ο σύζυγός της της ανακοινώνει από το τηλέφωνο την απόλυσή του, πως όλη αυτή η εισαγωγική ευτυχία εξανεμίστηκε. Είναι τόσο καλή στον ρόλο της η Μπεκτί. Χωρίς αβανταδόρικες ατάκες, χωρίς αυτό που θα λέγαμε "μεγάλη σκηνή", μπαίνει στο πετσί της Ζυλιέτ και νιώθει όλα αυτά τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και τις αγωνίες, λειτουργώντας παράλληλα και ως σημείο αναφοράς ολόκληρης της ταινίας, αφού μέσα από αυτήν παρακολουθούμε την εξέλιξη. Πεισματικά αρνούμενη αυτό που ο άντρας της θεωρεί τετελεσμένο, η Ζυλιέτ ελπίζει πως όλα μπορούν να αλλάξουν -με οποιονδήποτε τρόπο και τίμημα. 

Και η λύση βρίσκεται σε αυτόν τον άγνωστο που της έκλεψε την τσάντα, τον οποίο εκβιάζει να τη βοηθήσει στο απονενοημένο σχέδιο της, για να μην τον καταδώσει στην αστυνομία, καθώς ήταν αποφυλακισμένος με αναστολή. Εκεί προς στιγμήν τα χάνει λίγο η ταινία, καθώς βρίσκεις κάπως ξαφνικό το σχέδιο αυτό, αφού τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει για τις προθέσεις της Ζυλιέτ. Όμως, το ξεπερνάς, πιο πολύ χάρη στην εκπεφρασμένη έως τότε άρνησή της να αποδεχθεί πως το σπίτι και η νέα της ζωή είχαν χαθεί. Και το αποδέχεσαι, έστω και με κάποιον δισταγμό -τον ίδιο δισταγμό που δείχνει και ο Νικολά Ντυβωσέλ στον ρόλο του συνεργού της. Είναι φάτσα αυτό το παλικάρι, και μάλιστα μεγάλη. Παρουσιαστικό, στήσιμο, φωνή και βλέμμα είναι πλασμένα για το σινεμά και τον κάνουν να ξεχωρίζει, ακόμα κι αν μέχρι στιγμής δεν έχει αξιωθεί να ερμηνεύσει έναν πραγματικά μεγάλο ρόλο. Κάθε φορά που τον βλέπω μου θυμίζει σε αντιστοιχία τον Τομ Χάρντυ, μην με ρωτήσετε γιατί. Εκφραστικός και κυρίαρχος, με αυτά τα μάτια που δεν ξέρεις αν θέλουν να σε αγαπήσουν ή να σε σκοτώσουν, ο Ντυβωσέλ στην ταινία έρχεται και συμπληρώνει τη Ζυλιέτ της Μπεκτί και οι μεταξύ τους σκηνές είναι απογειωτικές, ακόμα κι αν θα ήθελαν λίγη περισσότερη δουλειά. Όπως, λίγη δουλίτσα παραπάνω θα ήθελε και η σκηνή της ληστείας, ως κορύφωση του φιλμ. Ευτυχώς, όμως, τη σώζουν το βλέμμα του Ντυβωσέλ και το παίξιμο της Μπεκτί. 

Κοινωνικός σχολιασμός, αστυνομική περιπέτεια και συναισθηματικό δράμα, το "Τώρα ή Ποτέ" όπως μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος, έχει τις αδυναμίες του αλλά σε κερδίζει. Είναι οι ρυθμοί του κι αυτά τα ασφυκτικά κοντινά που εντείνουν τον ρεαλισμό, είναι το σφιχτό μοντάζ (Σελέν Κελεπικί) που δίνει το τέμπο, είναι και η μελωδική μουσική του Λωράν Περέζ που ανεβάζει το συναίσθημα, είναι και το σύγχρονο θέμα της που κάνει την ταινία τόσο επίκαιρη. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι οι δύο πρωταγωνιστές της.