Nieve negra (2017)


Ελληνικός τίτλος: Μαύρο χιόνι

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Μάρτιν Χοντάρα, με τους Ρικάρντο Νταρίν, Λεονάρντο Σμπαράλια, Λάια Κόστα.

Ο Σαλβαδόρ κουβαλάει μια ζωή επάνω του την κατηγορία ότι σκότωσε τον αδελφό του. Απομονωμένος από την υπόλοιπη οικογένεια μα και σχεδόν από ολόκληρο τον κόσμο, σήμερα μένει μόνος του στο πατρικό τους, στην Παταγονία, στη μέση του πουθενά. Όμως ο θάνατος του πατέρα τους αναγκάζει τον Σαλβαδόρ να ξαναβρεθεί με τον αδελφό του τον Μάρκος και την έγκυο γυναίκα του τη Λάουρα, που ταξιδεύουν μέχρι εκεί για θέματα της διαθήκης. Καθώς τα τρία παιδιά είναι οι μοναδικοί κληρονόμοι, ο Μάρκος και η Λάουρα πρέπει να πείσουν τον Σαλβαδόρ να υπογράψει και αυτός ώστε να πουλήσουν τη γη τους και να μπορέσουν να μοιραστούν τα χρήματα. Υπό το βάρος του παρελθόντος τους και με την άρνηση του Σαλβαδόρ να συναινέσει στην πώληση, η συνάντηση ξεκινά άσχημα για να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο στη συνέχεια.

Το κλειστοφοβικό κλίμα της απομόνωσης στο έρημο τοπίο, οι άγριες μνήμες από το σκοτεινό παρελθόν, η ενοχή του θανάτου και η απόσταση -υπό κάθε έννοια- ανάμεσα στα αδέλφια θέτουν τις βάσεις για μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία που πολλές φορές αγγίζει τα όρια του θρίλερ. Όμως οι καλές προθέσεις και η πολλά υποσχόμενη κεντρική ιδέα δεν αρκούν από μόνες τους, ακόμα κι αν υποστηρίζονται από πολύ καλούς ηθοποιούς -που ας μην γελιόμαστε, αυτοί είναι που σώζουν την ταινία. Κατά τα άλλα, οι διάλογοι δεν μας μαθαίνουν τίποτα που δεν ξέρουμε ενώ ίσα-ίσα δεν εξυπηρετούν ώστε να μάθουμε κάτι περισσότερο για τους ήρωες, ενώ οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές του φινάλε, μολονότι ανεβάζουν καλοδεχούμενα τους ρυθμούς στην ταινία, θυσιάζουν κάθε ίχνος αληθοφάνειας. Αν ήταν ψυχόδραμα θα χρειαζόταν περισσότερο βάθος και ουσία στους χαρακτήρες και στους διαλόγους, ενώ αν ήταν θρίλερ θα έπρεπε να είχε πατήσει πολύ νωρίτερα γκάζι ώστε να οδηγηθεί πιο πιστευτά προς την έκρηξη του φινάλε. Τώρα μοιάζουν όλα μετέωρα και μένει απλά η αίσθηση του μυστηρίου, η ματιά του Νταρίν και τα υπέροχα πλάνα του διευθυντή φωτογραφίας Αρνάου Βαλς Κολομέρ. Δεν περνάς άσχημα με το "Μαύρο χιόνι" ούτε σε απογοητεύει, απλά δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που το ίδιο θέτει.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)