The natural (1984)

Ελληνικός τίτλος: Ο καλύτερος

Δραματική ταινία της Tristar σε σκηνοθεσία Μπάρυ Λέβινσον, με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Ρόμπερτ Ντυβάλ, Γκλεν Κλόουζ, Κιμ Μπάσινγκερ, Γουίλφορντ Μπρίμλεϋ, Μπάρμπαρα Χέρσεϋ.

Ο Ρόυ Χομπς στα 19 του χρόνια είναι ένα εκ φύσεως αστέρι του μπέιζμπολ. Παρακινημένος από τον πατέρα του που τον έχασε όταν ήταν ακόμα μικρός, ο Ρόυ είχε αφιερώσει τη ζωή του στο παιχνίδι, με ένα ρόπαλο που είχε φτιάξει ο ίδιος από το ξύλο ενός δέντρου που έσκισε στα δύο ο κεραυνός, Η πολλά υποσχόμενη καριέρα του όμως δεν θα ξεκινήσει ποτέ. Λίγες ώρες αφότου έχει φτάσει στο Σικάγο για τα δοκιμαστικά του με μια μεγάλη ομάδα, πέφτει θύμα μιας παρανοϊκής δολοφόνου που πυροβολούσε ταλαντούχους αθλητές. Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια μετά, βρίσκεται ξανά σε γήπεδο, μέλος της ομάδας των Πειρατών, των οποίων ο προπονητής αρνείται να τον βάλει στο παιχνίδι, θεωρώντας τον πολύ μεγάλο και άπειρο. 

Πρόκειται ίσως για μία από τις καλύτερες αθλητικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ και μάλιστα από αυτές που μπορείς να παρακολουθήσεις χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα από μπέιζμπολ. Αγιογραφία του κεντρικού ήρωα αλλά καλοδεχούμενη αφού μόνο εάν αποδεχθείς την αγνότητα του χαρακτήρα του τότε αποδέχεσαι τη σύμβαση της ιστορίας και γίνεσαι κοινωνός αυτής της ξεχωριστής ζωής. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ λάμπει στην οθόνη ως all time american golden boy σε μια ερμηνεία μετρημένη, εσωτερική και φροντισμένη που προσγειώνει την "αγιογραφία" σε καθημερινά επίπεδα. Βοηθούν και οι διάλογοι που δεν γίνονται ποτέ τους μεγαλόστομοι -ίσα-ίσα που διακρίνονται από έναν μινιμαλισμό που εξυπηρετεί την ιστορία. Αν υπάρχει ένα κενό στο σενάριο είναι η άγνοια όλων μας για το μεσολάβησε κατά τα 16 χρόνια της απουσίας του και κυρίως οι λόγοι που τον έκαναν να ξεκόψει από τους πάντες και τα πάντα. Όμως έρχεται η επανασύνδεση με το παρελθόν μέσα από αυτήν την εξαιρετική σκηνή με την Γκλεν Κλόουζ (παίζει υπέροχα), την παλιά του αγαπημένη όταν ήταν μικρός, όταν συνειδητοποιεί πόσο χαμένος ήταν μακριά από το σπίτι του. Σίφουνας ο Ρόμπερτ Ντυβάλ στον ρόλο του δημοσιογράφου που δρα ως ψυχρός εκτελεστής, πατρική φιγούρα ο Γουίλφορντ Μπρίμλεϋ στον ρόλο του προπονητή των "Πειρατών", σε μια ταινία που ούτως ή άλλως σε πατεράδες και γιους αναφέρεται κατά έναν τρόπο. Υπέροχη η φωτογραφία του Κάλεμπ Ντεσανέλ που αναδεικνύει συναίσθημα μέσα από τις σκιές και φωτίζει τα πάντα με μια vintage χολυγουντιανή αίγλη, ενώ η μελωδική φανφάρα του Ράντυ Νιούμαν μένει για πάντα στο μυαλό από την πρώτη νότα της. Η ταινία ήταν υποψήφια για 4 Όσκαρ, ενώ έχει καταγραφεί στην κινηματογραφική ιστορία ως η πρώτη παραγωγή της νεοσύστατης τότε Tristar Pictures, αδελφάκι της Columbia που τότε ήταν θυγατρική της Coca Cola.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.