The Twilight Zone (Σαιζόν 1,2 -2019-2020)
Σειρά φαντασίας του CBS, δημιουργία των Σάιμον Κίνμπεργκ, Τζόρνταν Πηλ, Μάρκο Ραζμίρεζ.
Μια εμβληματική σειρά της αμερικανικής τηλεόρασης που παιζόταν για πέντε σαιζόν από το 1959 έως το 1964, επιστρέφει με την υπογραφή, μεταξύ άλλων, του Τζόρνταν Πηλ, δημιουργού των ταινιών "Τρέξε!" και "Εμείς", ο οποίος μάλιστα προλογίζει το κάθε επεισόδιο. Στα χαρτιά όλο αυτό φάνταζε πολλά υποσχόμενο, στην πραγματικότητα όμως μάλλον απογοήτευσε. Και ναι, σίγουρα το hype που δημιουργεί η ιδέα και μόνο του εγχειρήματος ανεβάζει τον πήχυ των προσδοκιών στα ύψη. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε απλά με το τι περιμέναμε, αλλά με το τι είδαμε. Κι αυτό που είδαμε ήταν λίγο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Τα αντικειμενικά προβλήματα αυτής της τρίτης αναβίωσης (είχαν μεσολαβήσει άλλες δύο, το 1985 και το 2002) είναι τρία: ο αριθμός των επεισοδίων, η διάρκειά τους και κυρίως το προφανές της κάθε ιστορίας. Ο Πηλ επιβεβαιώνει αυτό που ήταν ορατό και στις δύο προηγούμενες ταινίες του, ότι δηλαδή χρησιμοποιεί τον τρόμο ή το φανταστικό ως όχημα για να να κάνει κοινωνικό σχόλιο, κάτι το οποίο είναι αναμφισβήτητα καλοδεχούμενο. Εξαρτάται όμως από το πώς το χειρίζεσαι. Στις δύο ταινίες του ήταν προφανές το σχόλιο, ορατό ακόμα και στον πιο άσχετο. Στη "Ζώνη του Λυκόφωτος" όμως το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι είναι το προφανές. Η επιτυχία και ο μύθος ολόκληρης της σειράς -τόσο της αρχικής όσο και των άλλων δύο που ακολούθησαν- βασίζεται στο απρόσμενο, στο αλλόκοτο και στην ανατροπή. Εδώ τα πάντα έμοιαζαν αναμενόμενα και το όποιο υπερφυσικό στοιχείο πήγαζε ακριβώς από τον κοινωνικό σχολιασμό. Οπότε, αντίο έκπληξη, αντίο ανατροπή.
Και ερχόμαστε στο δεύτερο λάθος της σειράς: στη διάρκεια του κάθε επεισοδίου. Γιατί 60 λεπτά; Όλες οι προηγούμενες εκδοχές είχαν ημίωρα επεισόδια και όχι τυχαία. Δεν έπρεπε να σου δώσουν την ευκαιρία να σκεφτείς πολλά-πολλά, έπρεπε να σε εντυπωσιάσουν γρήγορα, να σου ανατρέψουν κάθε αίσθηση ρεαλισμού και να κλείσουν αναπάντεχα. Μόνο στην τέταρτη σαιζόν της αρχικής σειράς είχαν επιχειρήσει ωριαία επεισόδια, αντελήφθησαν το λάθος τους και στην πέμπτη περίοδο που ακολούθησε επέστρεψαν στο ημίωρο φορμάτ. Τα 60 λεπτά μοιάζουν ατελείωτα σε ένα σήριαλ τέτοιου είδους, αφού σου δίνουν όλον τον χρόνο να σκεφτείς και να χωνέψεις αυτό που βλέπεις άρα και να βγάλεις συμπεράσματα. Πόσα αναπάντεχα πράγματα μπορείς να σκεφτείς για να καλύψεις 60 ολόκληρα λεπτά; Όπως αποδείχτηκε, όχι πολλά.
Κάποια επεισόδια ήταν σαφώς καλύτερα από κάποια άλλα, αλλά -και ερχόμαστε στο τρίτο πρόβλημα- όλα κι όλα 10 ήταν. Θα μου πείτε, εδώ δεν βγήκαν καλά τα 10, εσύ θέλεις και περισσότερα; Και θα απαντήσω παραθέτοντας το φορμάτ της σειράς: πολλές, μικρές ιστορίες που ανατρέπουν δεδομένα μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας προκαλώντας πάντα έκπληξη. Αυτό το wow factor που λέγαμε και στα Κάτω Πατήσια. Και ήταν ακριβώς αυτά τα πολλά, μικρά επεισόδια που έχουν αφήσει αυτήν την άριστη ανάμνηση μέσα στα χρόνια, ακόμα κι αν δεν ήταν όλα καλά. Όμως, όταν είσαι σε μεζεδοπωλείο και δοκιμάζεις μικρές μπουκιές από διάφορα μεζεδάκια, θυμάσαι γενικά πως πέρασες καλά. Όταν όμως φας δέκα μέτρια κυρίως πιάτα, η τελική εντύπωση είναι άλλη. Ας ελπίσουμε ο δεύτερος κύκλος της σειράς να είναι καλύτερος.
Και τελικά, ήταν καλύτερος. Πολλά από τα σημεία που είχαμε επισημάνει στο κείμενο για την περίοδο που μεταδόθηκε το 2019 ελήφθησαν πολύ σοβαρά στα υπ' όψιν, όχι επειδή τα είπα εγώ -μην τρελαθούμε κιόλας- αλλά επειδή είχαν επισημανθεί από πολλούς. Κατ' αρχάς τα επεισόδια (μολονότι πάλι μόλις 10) μίκρυναν αισθητά σε διάρκεια και εκτός κάποιων 40λεπτων, στην πλειοψηφία τους ήταν ημίωρα. Η ιδέα πίσω από το κάθε επεισόδιο είχε πράγματι ενδιαφέρον και πρωτοτυπία, θύμιζε σε πολλά την τρέλα και την αλλοκοτιά της πρωτότυπης σειράς, ενώ την αναδείκνυαν το σενάριο, η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες. Το κυριότερο δε ήταν πως οι ιστορίες έπαψαν να είναι εμφανώς διδακτικές ή αλληγορικές, γεγονός που επέτρεψε σε κάποιες από αυτές να ξεφύγουν πραγματικά πέρα από τα όρια και να προκαλέσουν τρόμο και δέος. Ενδιαφέρουσες ήταν επίσης οι εμφανίσεις γνωστών ηθοποιών στο κάθε επεισόδιο, γεγονός που του προσέδιδε ένα έξτρα ειδικό βάρος που ευτυχώς αυτή τη φορά είχε υπόβαθρο και σε όσα εξιστορούνταν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου