Ο φόβος (1966) (Α/Μ)

Δραματική ταινία της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης σε σκηνοθεσία Κώστα Μανουσάκη, με τους Ανέστη Βλάχο, Μαίρη Χρονοπούλου, Έλλη Φωτίου, Έλενα Ναθαναήλ, Αλέξη Δαμιανό, Σπύρο Φωκά.

Ο μοναχικός και αποτραβηγμένος γιος μιας οικογένειας αρχόντων κάπου στην επαρχία, ξεσπά τη σεξουαλική επιθυμία και τη βία του στην κωφάλαλη ψυχοκόρη του σπιτιού, την οποία βιάζει και σκοτώνει άθελά του. Στον πανικό της στιγμής, κρύβει το πτώμα της στον αχυρώνα, όπου το ανακαλύπτει ο πατέρας του που στη συνέχεια τον βοηθά να το πετάξουν στον βυθό της λίμνης. Με το χωριό να νομίζει πως η αθώα κοπέλα έχει αγιάσει, την κόρη της οικογένειας, η οποία επέστρεψε στο χωριό ύστερα από τις σπουδές της, να ετοιμάζεται να παντρευτεί τον αγαπημένο της και τον αδελφό της να βυθίζεται όλο και περισσότερο στις τύψεις, την τρέλα και τον φόβο, το σπιτικό τους σκοτεινιάζει από τις αλήθειες που ξεσπούν και από την αόρατη παρουσία της κοπέλας που τους στοιχειώνει αποζητώντας τη λύτρωση.

Εξαιρετική ταινία, από αυτές που τόλμησαν να ξεφύγουν από την πεπατημένη όπως άλλωστε τόλμησε και άλλες φορές ο δημιουργός της, ο Κώστας Μανουσάκης, που επιστρέφει ξανά στα χωράφια και στα πάθη της επαρχίας, μετά τον "Έρωτα στους αμμόλοφους". Αυτή τη φορά, όμως το πράττει με τις πλάτες μιας μεγάλης εταιρείας παραγωγής και ένα επιτελείο εξαιρετικών συντελεστών. Πέρα από το μοναδικά διαλεγμένο καστ που προσφέρει υπέροχες ερμηνείες (κόντρα όμως στο ύφος και στη μανιέρα του σινεμά της εποχής), η ταινία χαίρει της εξαιρετικής φωτογραφίας του Νίκου Γαρδέλη και της συναρπαστικής μουσικής του Γιάννη Μαρκόπουλου που μοιάζει να μας βυθίζει όλο και περισσότερα στο ταραγμένο μυαλό του δολοφόνου. Υπόδειγμα κάδρων, μοντάζ και κινηματογραφικής έκφρασης μπροστά στον φακό, με κοντινά που μοιάζουν αλλόκοσμα αλλά και που βουτάνε βαθιά στην αλήθεια της στιγμής τους, με έναν Ανέστη Βλάχο υποδειγματικό, στην καλύτερη ίσως κινηματογραφική του εμφάνιση, να είναι ξεναγός μας σε αυτό το διεστραμμένο ταξίδι πόθου, βίας και φόβου και με ένα φινάλε εξαιρετικά γραμμένο και εκτελεσμένο, ο "Φόβος" είναι ξεχωριστό δείγμα ενός σινεμά που θα μπορούσαμε να έχουμε, αλλά εν τέλει το αφήσαμε να ψυχορραγήσει. Η Μαίρη Χρονοπούλου αποδεικνύει ακόμα μια φορά πως είναι μία από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς.

Η ταινία είχε φτάσει μέχρι το Φεστιβάλ Βερολίνου όπου ήταν υποψήφια για Χρυσή Άρκτο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.