The Living Daylights (1987)
Ελληνικός τίτλος: Τζέημς Μποντ, πράκτωρ 007 -Με το δάκτυλο στη σκανδάλη
Κατασκοπική περιπέτεια της MGM/UA σε σκηνοθεσία Τζων Γκλεν, με τους Τίμοθυ Ντάλτον, Μάρυαμ Ντ' Άμπο, Γερόεν Κράμπε, Τζο Ντον Μπέηκερ, Τζων Ράις-Ντέηβις, Aντρέας Βίσνιουσκι, Τζων Τέρρυ, Ρόμπερτ Μπράουν, Κάρολιν Μπλις, Ντέσμοντ Λιούελυν.
Ο Τζέημς Μποντ αναλαμβάνει να βοηθήσει στην αποστασία του στρατηγού της KGB Γκεόργκι Κόσκωφ, ο οποίος έχει ζητήσει συγκεκριμένα τη συμμετοχή του. Τη στιγμή που ο Κόσκωφ ξεφεύγει από τους δικούς του με κατεύθυνση το ξενοδοχείο όπου βρίσκονται οι βρετανοί πράκτορες, μια γυναίκα ετοιμάζεται να τον πυροβολήσει από το παράθυρο της Όπερας, όμως ο Μποντ προτιμά να την τραυματίσει παρά να τη σκοτώσει όπως ορίζει το πρωτόκολλο. Παρά τις τριβές που προκαλεί η πρωτοβουλία του αυτή, το ένστικτό του δικαιώνεται όταν αποκαλύπτεται πως ο Κόσκωφ είχε ξεγελάσει και τη Δύση και την ΕΣΣΔ με σκοπό να εξυπηρετήσει την προσωπική του ατζέντα.
Νέος πρωταγωνιστής, νέα εποχή για τον Τζέημς Μποντ, που μετά τα χρόνια του Ρότζερ Μουρ περνά σε μια περίοδο ενηλικίωσης, που μολονότι δεν την καταλαβαίναμε ως τέτοια τότε, τελικά οδήγησε σταδιακά στην ωριμότητα των ταινιών του Ντάνιελ Κραιγκ. Ο Τίμοθυ Ντάλτον ως φυζίκ και άποψη βοήθησε πολύ προς αυτήν την κατεύθυνση ενώ μόνο τυχαία δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την πολύ πιο ενεργή -από αυτήν την ταινία και μετά- συμμετοχή της Μπάρμπαρα Μπρόκολι, κόρης του Άλμπερτ, από τη θέση της συνεργάτιδος παραγωγού. Ο μπαμπάς εξακολουθούσε να είναι ο απόλυτος άρχων, όμως οι επιρροές της θυγατέρας άρχιζαν να είναι ορατές. Ο δε Τίμοθυ Ντάλτον παρά τρίχα να μην παίξει ποτέ τον ρόλο του 007, καθώς υπήρξε μία στιγμή στο διάστημα της προετοιμασίας της παραγωγής που είχε τελικά επιλεγεί ο Πηρς Μπρόσναν, ο οποίος όμως τελικά δεν αποδεσμεύθηκε έγκαιρα από το δίκτυο NBC για το σήριαλ στο οποίο πρωταγωνιστούσε τότε.
Την ίδια στιγμή, σενάριο και σκηνοθεσία έχουν επιστρέψει στα βασικά, με τα ανούσια αστεία και την άνευ λόγου αυτοσαρκαστική διάθεση να ανήκουν ολοκληρωτικά στο παρελθόν. Η ιστορία είναι εντελώς ρεαλιστική και σύγχρονη της εποχής και των ανησυχιών της, ενώ τα εφφέ και τα γκάτζετ περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα ώστε να συνεπικουρούν και να προωθούν τη δράση χωρίς να φαντάζουν ξένα στη ροή της αφήγησης. Ο ίδιος ο Τίμοθυ Ντάλτον δε αναδεικνύεται σε έναν πολλά υποσχόμενο 007, με μια εμφάνιση κομψή αλλά και αρρενωπή που θύμιζε περισσότερο τα αρχικά χρόνια του Κόννερυ και με μια ερμηνεία προσγειωμένη μεν αλλά με μπόλικο δυναμισμό. Πέραν του νέου προσώπου του 007 και μετά τον Ρόμπερτ Μπράουν που είχε ήδη αναλάβει τον ρόλο του Μ, η ταινία μάς συστήνει και τη νέα Μάνυπένυ στο πρόσωπο της Κάρολιν Μπλις, ενώ ακόμα μία πρωτιά αποτελεί το άκουσμα δύο τραγουδιών -το κλασσικό στους τίτλους έναρξης από τους A-ha αλλά και ένα δεύτερο στους τίτλους τέλους από τους Pretenders.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου