Chaharshanbeh, 19 Ordibehesht (2015)
Ελληνικός τίτλος: Μια Τετάρτη του Μαΐου
Δραματική ταινία της Noori σε σκηνοθεσία Βαχίντ Ζαλιλβάντ, με τους Νίκι Καρίμι, Αμίρ Αγκάι, Σαχάρ Αχμαντπούρ, Μιλάντ Γιαζντανί.
Μια Τετάρτη του Μαΐου, πλήθη κόσμου συγκεντρώνονται έξω από το κτίριο που αναφέρεται στην αγγελία μιας εφημερίδας, σύμφωνα με την οποία κάποιος άγνωστος φιλάνθρωπος θα δώσει 30 εκατ. Τομάν σε όποιον κριθεί ότι τα έχει περισσότερο ανάγκη. Καθώς οι συγκεντρώσεις πλήθους σε ανοιχτούς χώρους απαγορεύονται στο Ιράν, αναγκάζεται να επέμβει η Αστυνομία, ενώ δύο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, που έσπευσαν κι αυτές να διεκδικήσουν τα χρήματα θα διασταυρώσουν τους δρόμους τους με αυτόν του αυτόκλητου ευεργέτη.
Κάτι παραπάνω από €6.000. Αυτό είναι το ποσό για το οποίο συνωστίζονται τα πλήθη έξω από τη διεύθυνση που ανέφερε η αγγελία, κι ας ακούγονται στην ταινία εκατομμύρια. Ένα νόμισμα που έχει ξεπέσει παρέα με την αξιοπρέπεια μιας ολόκληρης κοινωνίας που πνίγεται στους κανόνες και στα "πρέπει", την εκβιάζει ο εγωισμός και την καθοδηγύν οι τύψεις, οκτώ άνθρωποι, τρεις παράλληλες ιστορίες που συναντιούνται στη διεύθυνση της αγγελίας, μαζί με εκατοντάδες άλλους ταλαιπωρημένους από τη ζωή και την πραγματικότητά τους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να αφήσουν αυτον τον άγνωστο να κοστολογήσει τη δυστυχία τους. Ταινία του Βαχίντ Ζαλιλβάντ είχαμε πρωτοδεί στην Ελλάδα το 2018 και ήταν η αριστουργηματική "Περίπτωση συνείδησης". Τώρα, χάρη και πάλι στις διαρκείς αναζητήσεις της Ama Films, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και την πρώτη ταινία του σκηνοθέτη, γυρισμένη το 2015, με την οποία μάλιστα είχε απσπάσει και το Βραβείο FIPRESCI στη Βενετία. Συγκλονιστικής ειλικρίνειας και σπαρακτικής ανθρωπιάς ταινία, αυτή η "Τετάρτη του Μαΐου" είναι μια καθοριστικά διεισδυτική ματιά στις συνοικίες της Τεχεράνης, εκεί όπου η ανθρωπιά μοιάζει να έχει αντικατασταθεί με την τυφλή υπακοή σε νόρμες κοινωνικές και κανόνες θρησκευτικούς. Η βία και η απαιτούμενη υποταγή μέσα στην ίδια την οικογένεια, η αδιαφορία του πλησίον, η ένδεια, η εγκατάλειψη του αστικού τοπίου και ο διαρκής φόβος της αδικίας κοντράρονται με αυτά τα ψήγματα ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας που μπορούν να εξασφαλίσουν αυτές οι έξι χιλιάδες Ευρώ.
Βαθιά ειλικρινές και με αξιοζήλευτα αποθέματα ανθρωπιάς το σενάριο, μεταφράζεται σε σινεμά ασφυκτικών κοντινών που κάνουν τα βλέματα από την οθόνη να διεπερνουν την αίθουσα και εκκωφαντικών κραυγών βίας ή απόγνωσης. Εξαιρετικοί (όπως πάντα άλλωστε στο σινεμά του Ιράν) οι ηθοποιοί, επιτυγχάνουν να δώσουν όλο το βάθος στους χαρακτήρες που υποδύονται και να κουβαλήσουν με κάθε λέξη και κάθε σύσπαση του προσώπου, το βάρος μιας ολόκληρης ζωής και τον πόνο για το μέλλον που έπεται. Σπαρακτικό το φινάλε, σε κάνει να το κρατάς μέσα σου και ίσως και να θέλεις να σκεφτείς μερικά πράγματα προτού συνεχίσεις με τα δικά σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου