Έρωτας στους αμμόλοφους (1958) (Α/Μ)

Δραματική ταινία του Κώστα Μανουσάκη, με τους Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ανδρέα Μπάρκουλη, Γιάννη Αργύρη.

Ένας κατάδικος δραπετεύει από τη φυλακή, όμως το καράβι του ναυαγεί και ο ίδιος ξεβράζεται σε μια ερημική ακτή. Ντύνεται με τα ρούχα ενός σκιάχτρου και ψάχνει να βρει καταφύγιο, όταν συναντά μια κοπέλλα κάπως αλαφροΐσκιωτη που μόλις τον βλέπει θαρρεί πως το σκιάχτρο ζωντάνεψε και πως ο άντρας που στέκει μπροστά της είναι ο άγνωστος πρίγκηπας των ονείρων της που θα την πάρει από εκείνον τον έρημο τόπο. Τον πηγαίνει στο σπίτι της, όπου μένει με τον αυταρχικό πατέρα της, ο οποίος μολονότι καταλαβαίνει με ποιον έχει να κάνει, δέχεται να τον φιλοξενήσει ώστε να έχει δυο χέρια ακόμα να τον βοηθούν στο κτήμα. Μόνο που η στάση του αλλάζει όταν συνειδητοποιεί πως η κόρη του είναι ερωτευμένη με αυτόν τον άντρα και θα πως έφευγε μαζί του με την πρώτη ευκαιρία.

Σε ένα άλλο σύμπαν, εναλλακτικό, θα μιλούσαμε ενδεχομένως για την πρώτη ταινία της ελληνικής νουβέλ βαγκ, φευγάτη, χεροκάμωτη και αλλόκοτη καθώς είναι, μακριά από κάθε νόρμα και συνθήκη του ελληνικού σινεμά της εποχής. Οι προθέσεις, όμως, όποιες κι αν ήταν αυτές, δεν αρκούν με αποτέλεσμα να έχουμε μια ταινία του τρελού, από κάθε άποψη. Από την ονειρική σεκάνς στον αλά Σταχτοπούτα πριγκηπικό χορό, μέχρι την πεποίθηση της ηρωίδας πως ο άντρας που στέκει μπροστά της είναι το σκιάχτρο που ζωντάνεψε και τις υπόνοιες της αιμομικτικής σχέσης με τον πατέρα της, τα πάντα θυμίζουν ταινία χειροποίητη για προσωπική χρήση, με άξονες, μοντάζ, ηχοληψία και φωτογραφία να πάσχουν ανεπανόρθωτα από την παντελή έλλειψη χρημάτων και βασικών κινηματογραφικών κανόνων (ακόμα και οι σκηνές της νύχτας είναι γυρισμένες καταμεσήμερο). Σαφέστατα αντιλαμβάνεσαι τι θα ήθελε να πει ο ποιητής, με την κεντρική ιδέα (βασισμένη στο διήγημα "Οι νεροκαλαμιές του Γιώργου Μαρμαρίδη) να προσφέρει ικανή ίντριγκα, για την υλοποίηση της οποίας όμως απαιτούνται σενάριο, τόλμη και σκηνοθεσία. Διαβάζω στη διαφήμιση της ταινίας στις εφημερίδες της εποχής διαμαρτυρία του δημιουργού που δεν έβρισκε αίθουσες να την προβάλουν, ενώ τα τζιμάνια που έχουν σήμερα την εκμετάλλευσή της έχουν φτιάξει εκ του μηδενός τους τίτλους έναρξης μοντάροντας αποσπάσματα της ταινίας που όμως είναι αρκετά για να καταλάβεις όλα όσα ακολουθήσουν. Δεν κάνω πλάκα, βλέπεις τους τίτλους έναρξης και δεν χρειάζεται να δεις την ταινία, αφού έχεις δει τα πάντα.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.