Mountain (2017)
Ελληνικός (τηλεοπτικός) τίτλος: Η μαγεία του βουνού
Ντοκυμανταίρ σε σκηνοθεσία Τζένιφερ Πήντομ, με αφηγητή τον Γουίλλεμ Νταφόε.
Οι πιο επιβλητικές βουνοκορφές του κόσμου έχουν υπάρξει μέσα στα χρόνια τόποι κατοικίας των θεών, άπιαστο μυστήριο και σημαδούρες που έδειχναν τον δρόμο προς τα ουράνια. Σήμερα, με την έλξη τους στον άνθρωπο το ίδιο ισχυρή, αποτελούν διεκδίκηση επιτυχίας, διάκρισης, τόλμης, ρίσκου και συνομιλίας με το μοιραίο. "Πώς αλλιώς μπορείς να καταλάβεις ότι ζεις εάν δεν συνειδητοποιήσεις πως εκείνη ακριβώς την ίδια στιγμή θα μπορούσες και να πεθάνεις;" αναρωτιέται ο Γουίλλεμ Νταφόε που μας ταξιδεύει με την φωνή του στις πιο εντυπωσιακές πλαγιές και κορυφές που προκαλούν το δέος, διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο "Όρη του μυαλού" του Ρόμπερτ Μάκφαρλέην.
Ενδιαφέρον, άκρως εντυπωσιακό οπτικά μα άνισο στο σύνολό του ντοκυμανταίρ που παντρεύει εικόνες που πραγματικά κόβουν την ανάσα, με τη μουσική και τον (αδύναμο) λόγο. Συμπαραγωγή της Ορχήστρας Δωματίου της Αυστραλίας, η ταινία κυλά εν μέρει ως "ήχος και φως" (οι νεότεροι που δεν ξέρετε τι είναι, γκουγκλίστε το) αρθρώνοντας και ένα επιφανειακό σχόλιο για την εκμετάλλευση του ορεινού τοπίου από τα κέντρα χειμερινού αθλητισμού και περιπετειώδους απόδρασης, χωρίς όμως να επικεντρώνει σε ανθρώπους και ιστορίες και χωρίς ο λόγος του να αποκαλύπτει κάτι ουσιώδες. Επηρεασμένο σε σημεία από το "Κογιάανιτσκάκι", προκαλεί θαυμασμό με το μεγαλείο της εικόνας, αλλά και από την άγνοια κινδύνου ορισμένων (ανόητα) τολμηρών που αποφάσισαν ο καθένας για τους δικούς τους λόγους να κατακτήσουν κάθε σπιθαμή, με κάθε διαφορετικό τρόπο. Άριστο το δέσιμο εικόνας, μουσικής και λόγου (ακόμα κι αν αυτός περιορίζεται σε τσιτάτα), ειλικρινείς οι προθέσεις, όμορφο και υψηλής αισθητικής το όλον, όμως θα το βοηθούσε ένα πιο ολοκληρωμένο σενάριο.
Πέντε συνολικά υποψηφιότητες και τρεις διακρίσεις (Φωτογραφίας, Ήχου και Μουσικής για ντοκυμανταίρ) στα Βραβεία της Αυστραλιανής Ακαδημίας Κινηματογραφικών και Τηλεοπτικών Τεχνών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου