It's a sin (2021)

Δραματική μίνι-σειρά του Channel 4, δημιουργία του Ράσελ Τ. Ντέηβις, σε σκηνοθεσία Πήτερ Χόαρ, με τους Όλι Αλεξάντερ, Ναθάνιελ Κέρτις, Ομάρι Ντάγκλας, Λύντια Γουέστ, Κάλουμ Σκοτ Χάουελς, Κήλυ Χως, Σων Ντούλυ.

Τέσσερα gay αγόρια και μια νεαρή κοπέλα γνωρίζονται στο Λονδίνο του 1981 και δημιουργούν μεταξύ τους μια φιλία απίστευτα δυνατή, εν μέσω της κατάρας του AIDS που έκανε τότε εφιαλτικά την εμφάνισή του.

Σπάνια μια τηλεοπτική σειρά μπορεί να πει τόσα πολλά και τόσα σημαντικά, μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Μέσα σε μόλις 5 επεισόδια των 45' λεπτών, το "It's a sin" γίνεται ιστορία φιλίας, χρονικό της εμφάνισης του AIDS, ιστορική καταγραφή της κοινωνίας μιας χώρας, ωδή στην απώλεια και όλο μαζί μια τεράστια αγκαλιά αγάπης. Και επειδή εν αρχή ην ο Λόγος, τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε εάν δεν υπήρχε το εξαιρετικό σενάριο του πολυγραφότατου και ταλαντούχου Ράσελ Τ. Ντέηβις, του οποίου πολύ πρόσφατα απολαύσαμε το επίσης εξαιρετικό "A Very English Scandal". Με το εμβληματικό πλέον "Queer as Folk" στο βιογραφικό του, o Ντέηβις έχει αποδείξει πως γνωρίζει άριστα την gay κοινότητα της χώρας αλλά και το κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο που την περιβάλλει. Την ίδια στιγμή όμως γνωρίζει άριστα και από τηλεόραση και κατορθώνει ο λόγος του να είναι περιεκτικός, ανάγλυφος, πλήρης συναισθημάτων και εν τέλει συναρπαστικός. 

Και κάπως έτσι έρχεται η σκηνοθεσία του Πήτερ Χόαρ (με credits που περιλαμβάνουν ουκ ολίγες σειρές δράσης, κόμικ και φαντασίας) και δίνει περίσσια ζωή στο κείμενο, αντιμετωπίζοντάς το με τη γλαφυρότητα της ποπ κουλτούρας και τη δυναμική που απαιτούν τα γκάζια των νεαρών πρωταγωνιστών του, ξέροντας όμως πώς να πατήσει απότομα φρένο όταν το δράμα το απαιτεί. Εν μέσω μιας εξαιρετικής σκηνογραφίας που ζωντανεύει τα '80s έτσι όπως ήταν και όχι όπως θέλουμε να τα θυμόμαστε, με μουσικές, κοστούμια και κομμώσεις που ξεχειλίζουν από αυθεντικότητα (με την βοήθεια της φωτογραφίας και της χρωματικής παλέτας), ένα καστ από υπέροχες φάτσες και μεγάλα ταλέντα αναζητούν τον έρωτα, την ταυτότητα, τη θέση τους και την επιτυχία στον κόσμο αυτό, πίνουν, γελάνε, αγαπιούνται, πηδιούνται, χωρίζουν, ξαναερωτεύονται, φοβούνται, αγαπάνε και πεθαίνουν, σε ένα γαϊτανάκι από σκηνές ύψιστου δραματουργικού μεγαλείου και υψηλότατης κινηματογραφικής αισθητικής. Και μολονότι αναρωτιέσαι τον λόγο που επέλεξαν την υπέροχη Κήλυ Χως για τον πολύ σύντομο ρόλο της μητέρας του φιλάρεσκου και φιλόδοξου Ρίτσι, έρχεται το τελευταίο, σπαρακτικό επεισόδιο και αντιλαμβάνεσαι το γιατί αυτή σε αυτόν τον ρόλο, σε εκείνη τη σκηνή στην παραλία, την οποία με δυσκολία παρακολουθείς γιατί τα μάτια σου έχουν πλημμυρίσει δάκρυα. Δεν θυμάμαι άλλη σκηνή να αποτελεί ταυτόχρονα ύμνο αγάπης και δικαιοσύνης και ταυτόχρονα ένα αυθόρμητο "άντε γαμήσου" που βγαίνει σαν κραυγή από τα βάθη της ψυχής.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.