Les misérables (2019)
Ελληνικός τίτλος: Οι άθλιοι
Δραματική περιπέτεια της Wild Bunch σε σκηνοθεσία Λατζ Λυ, με τους Νταμιέν Μποννάρ, Αλεξίς Μανεντί, Τζεμπρίλ Ζονγκά.
Ο Αστυνόμος Στεφάν Ρουίζ ξεκινά δουλειά στο αστυνομικό τμήμα του Μονφερμέιγ, άρτι αφιχθείς στο Παρίσι, όπου ζήτησε να μετατεθεί ώστε να βλέπει συχνά τον γιο του που ζει με τη μητέρα του. Αναλαμβάνει την πρωινή περιπολία αυτού του δύσκολου προαστίου, μαζί με τους "παλιούς" Κρις και Γκουαντά, που γνωρίζουν τα κατατόπια, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, ώστε να μπορούν να ελίσσονται με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Αυτή η πρώτη μέρα όμως θα αποδειχθεί εφιάλτης, αφού τα γεγονότα που πυροδοτεί ένα πιτσιρίκι όταν κλέβει ένα λιονταράκι από ένα περιπλανώμενο τσίρκο τσιγγάνων δεν μπορεί να τα προβλέψει κανένας.
Όταν ξέρεις το θέμα σου, όταν ξέρεις από σινεμά και όταν έχεις κατασταλάξει στην οπτική σου, τότε βγάζεις ταινίες υπέροχες σαν αυτήν εδώ. "Οι Άθλιοι", πρώτο πόνημα μεγάλου μήκους στη μυθοπλασία του μικρομηκά και πρωτίστως ντοκυμαντερά Λατζ Λυ είναι μια κραυγή ειλικρίνειας και ψυχραιμίας, δοσμένη με κινηματογραφικό πάθος και δυναμισμό και συνάμα με ουσιαστική αποστασιοποίηση απέναντι στην αντικειμενική αλήθεια αυτών που αφηγείται. Ενδεχομένως να είναι οι ρίζες του στο σινεμά τεκμηρίωσης που του επιτρέπουν να μην εμπλέκεται συναισθηματικά και να καταγράφει την αλήθεια, όπως σίγουρα είναι και τα χρόνια που μεγάλωσε στο συγκεκριμένο προάστιο (εκεί που τριγύριζε και ο Αγιάννης, των άλλων "Αθλίων") που του επιτρέπουν να γνωρίζει την πραγματικότητα και να τη μεταφέρει αυτούσια στην οθόνη. Χωρίς να αναθεματίζει και χωρίς να απευθύνεται καταγγελτικά στο θυμικό των θεατών, η ταινία παίρνει θέση έναντι της αλήθειας της χωρίς να σηκώνει δάχτυλο ενώ τολμά να απεικονίσει και να ονοματίσει μια πραγματικότητα που πονά και που πολλάκις έχει γίνει εύκολη βορά των κατ' επάγγελμα αλληλέγγυων.
Με ένα εξαιρετικό τρίο πρωταγωνιστών στον ρόλο των αστυνομικών που περιπολούν, αλλά και έναν απίστευτης υποκριτικής καθοδήγησης μικρόκοσμο που απαρτίζει τους πρωταγωνιστές αυτής της πόλης μέσα στην πόλη, ο Λατζ Λυ κλιμακώνει την αγωνία χωρίς ακόμα να έχει συμβεί το παραμικρό και σε κρατά προσηλωμένο από τα πρώτα κιόλας λεπτά, εφόσον γνωρίζεις πως το κακό θα συμβεί -απλά δεν ξέρεις από ποιον, πώς και γιατί. Μέσα σε ένα κλίμα εφήμερης ευθυμίας και ενωτικής εθνικής υπηρηφάνειας (η Γαλλία έχει κερδίσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 2018), η καθημερινότητα έρχεται να επιβάλει το δικό της χτύπημα και να συνθλίψει αυτό που ο σκόρερ Κιλιάν Εμπαπέ είχε κατορθώσει λίγες ώρες πριν. Φωτογραφία, μουσική, μοντάζ και ήχος ανταποκρίνονται στην αγριάδα του τοπίου και την οργή των ηρώων. Το τελευταίο πλάνο συνταράσσει.
Υποψήφια για Όσκαρ και BAFTA Ξενόγλωσσης Ταινίας, Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στις Κάννες, Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας, Μοντάζ και Κοινού (υποψήφια σε 8 ακόμα κατηγορίες).
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Αν αγαπάτε το γαλλόφωνο σινεμά, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου