Ad Astra (2019)

Δράμα επιστημονικής φαντασίας της Fox, σε σκηνοθεσία Τζέημς Γκρέυ, με τον Μπραντ Πιτ και τους Τόμμυ Λη Τζόουνς, Ρουθ Νέγκα, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Λιβ Τάυλερ.

Βρισκόμαστε στο εγγύς μέλλον. Ένας αστροναύτης ετοιμάζεται για μια ακόμα ημέρα ρουτίνας στη διαστημική κεραία που υψώνεται επιβλητικά, χιλιόμετρα επάνω από το έδαφος, μέχρι τα όρια της ατμόσφαιρας. Αφοσιωμένος, έμπιστος, ψύχραιμος και οργανωμένος στα όρια του ρομπότ, ο Ρόυ ΜακΜπράιντ είναι υπόδειγμα στρατιώτη και εργαζομένου, καμάρι της SpaceCom και γιος ήρωα. Ο πατέρας του είχε ξεκινήσει πριν από χρόνια να ηγείται της διαστημικής αποστολής Λίμα, που σκοπό της είχε να φτάσει έως τα πέρατα του Ποσειδώνα, στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος, ώστε να ερευνήσει την πιθανότητα εξωγήινης ζωής. Αυτό που ξεκινάει ως ημέρα ρουτίνας, όμως, για τον αφοσιωμένο αστροναύτη, εξελίσσεται σε τραγωδία, καθώς μια μυστηριώδης υπέρταση χτυπά τη Γη με αποτέλεσμα να προκληθούν χιλιάδες θάνατοι και ανυπολόγιστες καταστροφές. Με την πηγή των κυμάτων να εντοπίζεται στον Ποσειδώνα, στελέχη της SpaceCom ενημερώνουν τον Ρόυ πως ο πατέρας του δεν είχε σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της αποστολής 16 χρόνια πριν και πως είναι σχεδόν σίγουροι ότι εκείνος ευθύνεται για το κύματα που απειλούν τη Γη. Του αναθέτουν, λοιπόν, να μεταβεί στον Άρη, το ύστατο σημείο όπου υπάρχουν ακόμα ανεπηρέαστα από το "Κύμα" σημεία εκπομπής, και να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τον πατέρα του ώστε να τον μεταπείσει από οτιδήποτε είναι αυτό που σχεδιάζει.

One man show του Μπραντ Πιτ είναι αυτό το ταξίδι "προς τα άστρα" (όπως μεταφράζεται ο λατινικός τίτλος), καθώς ολόκληρη η ταινία είναι επάνω του, με την κάμερα να ζουμάρει σχεδόν πάντοτε στο πρόσωπό του. Σπουδή στη μοναξιά περισσότερο παρά τυπική sci-fi περιπέτεια, το Ad Astra είναι ένα ενήλικο φιλμ, σοβαρών προθέσεων τις οποίες στην πλειοψηφία τους δεν προδίδει ποτέ. Είναι η αναζήτηση εκείνων των "άλλων" που στήνει τον καμβά της ιστορίας, ώστε να σιγουρευτούμε πως δεν είμαστε μόνοι. Είτε είναι η αναζήτηση του πατέρα που χάθηκε νωρίς, είτε η αναζήτηση του συντρόφου, είτε η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, το ταξίδι της ανθρωπότητας επάνω σε αυτόν τον πλανήτη και πέρα από αυτόν είχε να κάνει πάντοτε με το βλέμμα που έστρεφε προς τα άστρα. Αυτό, λοιπόν, είναι το θέμα μας στην ταινία, αυτό το ταξίδι πραγματοποιεί και ο ήρωάς μας, ένας υπέροχος Μπραντ Πιτ, που μεταμορφώνεται σταδιακά από στρατιώτη σε πολίτη, από ρομπότ σε άνθρωπο, από στεγνό υπόδειγμα υπακοής σε πλάσμα με αισθήματα που επιτέλους αποδέχεται πως δεν θέλει να είναι μόνος. Γιατί μόνος ήταν σε όλη του τη ζωή, βάζοντας το καθήκον επάνω από τον άνθρωπο. 

Μόνος του, όμως, είναι και στην ταινία. Οι β' ρόλοι δεν τον υποστηρίζουν στον βαθμό που θα έπρεπε, αφού το σενάριο πέφτει σε δύο σφάλματα. Μολονότι ορθώς επικεντρώνει στον χαρακτήρα που υποδύεται ο Πιτ, δεν φροντίζει αντίστοιχα να δώσει υπόσταση σε αυτούς που κατά περιόδους συναντά στο ταξίδι του, οι οποίοι παρουσιάζονται προσχηματικοί, δίνοντας απλά πάσες. Για να καταλάβετε -και επειδή δεν θέλω να προδώσω λεπτομέρειες- έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στον -ελάχιστο και μέσα από βίντεο και αναμνήσεις- ρόλο της τέως συντρόφου του (που υποδύεται η Λιβ Τάυλερ) παρά σε άλλους πιο ουσιαστικούς. Αυτό, λοιπόν, εννοώ όταν λέω ότι ο Πιτ μένει μόνος του, αν και το σώζει υπέροχα. Το δεύτερο πρόβλημα του σεναρίου είναι μια φλυαρία στους μονολόγους, οι οποίοι κάποιες φορές είναι περιττοί. Αντιλαμβάνεσαι, όμως, το άγχος της παραγωγής να μην γίνει ξαφνικά η ταινία δύσπεπτο δράμα δωματίου για λίγους, αλλά προσιτή στους πολλούς. Όπως και να έχει, πάντως, είναι ένα καλό φιλμ, όπου έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην εικόνα του αλλά και στον ήχο του που αποκτά οντότητα ξεχωριστή στην αφήγηση. Έτσι, πάντοτε με μεγάλο όπλο της τον Μπραντ Πιτ, σε παρασύρει στο σύμπαν της, σε βουλιάζει στη μοναξιά της και σε κάνει στο τέλος να σκεφτείς διαφορετικά την επόμενη φορά που θα στρέψεις το βλέμμα σου ad astra.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.