Duelles (2018)


Ελληνικός τίτλος: Μητρικό ένστικτο

Ψυχολογικό θρίλερ της Haut et Court, σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Μασέ-Ντεπάς, με τους Βέερλε Μπαίτενς, Ανν Κέσενς, Μεχντί Νεμπού, Άριε Βέρτχάλτερ, Ζυλ Λεφέμπρ.

Δύο αντρόγυνα με τα παιδιά τους ζουν δίπλα-δίπλα σε ένα ειδυλλιακό προάστιο. Φίλοι χρόνια, με τους γιους τους να μεγαλώνουν μαζί σαν αδέλφια, οι δύο αυτές οικογένειες μοιάζουν περισσότερο με συγγενείς παρά με γείτονες. Έως ότου ένα τραγικό συμβάν θα κλονίσει τη ζωή τους συθέμελα. Ο γιος της οικογένειας Ζενιό θα χάσει τη ζωή του πέφτοντας από το παράθυρο και η θλίψη της απώλειας θα οδηγήσει τους ανέμελους αυτούς ανθρώπους στη θλίψη, τις τύψεις, τη σύγχυση και την παράνοια.

Ατοποθέτητο στον χρόνο και στον τόπο δραματικό θρίλερ που παίζει με τις ενδείξεις ώστε να δημιουργήσει υποψίες και ανασφάλεια. Την ίδια στιγμή κλείνει το μάτι και στο σινεμά του Χίτσκοκ αλλά περισσότερο ως φόρο τιμής και σινεφίλ αναφορά παρά ως προδιάθεση μεγαλομανίας -ευτυχώς δηλαδή. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ολιβιέ Μασέ-Ντεπάς (στην Ελλάδα τον ξέρουμε από την "Παράνομη" του 2010) στήνει έναν ενδιαφέροντα αφηγηματικό καμβά με ξεκάθαρη εξέλιξη και προθέσεις, που επιτρέπει και στους ηθοποιούς του (πολύ καλές οι δύο κυρίες που πρωταγωνιστούν) να εξελίξουν αντίστοιχα τους ρόλους τους ενόσω η ιστορία και η αγωνία κορυφώνονται. Γαλλόφωνη βέλγικη παραγωγή μεν, αλλά γυρισμένη σε ένα άχρονο περιβάλλον (που παραπέμπει στα χρόνια του 60 χωρίς ποτέ να δηλώνεται ξεκάθαρα) και σε ένα προάστιο που θα μπορούσε να είναι ένα από αυτά τα ειδυλλιακά και εφιαλτικά ταυτόχρονα που συναντάμε σε πολλά αντίστοιχα αμερικανικά φιλμ, η ταινία μοιάζει να βγήκε σαν από στούντιο του Χόλλυγουντ εκείνης της εποχής, χωρίς όμως να γίνεται εμμονική με το στυλ και το ύφος. Τα χρησιμοποιεί απλά ως εικαστική παλέτα (φωτογραφία, σκηνικά και μουσική. όλα κομψά και λειτουργικά) για να αφηγηθεί την ιστορία της, η οποία είναι καλογραμμένη, χωρίς περιττές ανατροπές και εξυπνακίστικα μπερδέματα, παίζοντας με τις υποψίες της πρωταγωνίστριας αλλά και του θεατή. Στενόχωρο ουσιαστικά, αλλά με περίσσιο ενδιαφέρον, κατορθώνει να σε συνεπάρει στον κόσμο του και να σε βυθίσει στην τραγωδία των ηρώων του.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)