Elena et les hommes (1956)

Ελληνικός τίτλος: Η Έλενα και οι άλλοι

Κομεντί της Gaumont, σε σκηνοθεσία Ζαν Ρενουάρ, με τους Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Μελ Φερέρ, Ζαν Μαραί, Ζαν Ρισάρ, Ζυλιέτ Γκρεκό.

Βρισκόμαστε στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα στο Παρίσι, όπου η Έλενα, μια ανέμελη πολωνή πριγκίπισσα, κυκλοφορεί στα σαλόνια της καλής κοινωνίας ως γούρι των ανδρών που την περιστοιχίζουν. Με την οικογένειά της να έχει μείνει σχεδόν απένταρη, ένας καλός γάμος θα αποτελούσε σωτηρία του καλού τους ονόματος. Μόνο που παρ' ό,τι έχει αρραβωνιαστεί έναν ηλικιωμένο οικογενειακό φίλο, η Έλενα γνωρίζει έναν γοητευτικό άντρα στη γιορτή της 14ης Ιουλίου, τον Κόμη του Σεβινκούρ, με τον οποίο υπάρχει ακαταμάχητη έλξη. Όταν, όμως, εκείνος τη συστήνει στον Στρατηγό Ρολάν, στου οποίου την υπηρεσία βρίσκεται, τότε και αυτός δεν κρύβει καθόλου το ενδιαφέρον του για την Έλενα, που βρίσκεται ξαφνικά με τρεις άντρες που την ποθούν. Για να γίνουν ακόμα πιο πολύπλοκα τα πράγματα, οι σύμβουλοι του Στρατηγού βλέπουν στην Έλενα τον ιδανικό άνθρωπο που μπορεί να τον επηρεάσει ώστε να ανατρέψει τη Κυβέρνηση και να πάρει αυτός την εξουσία.

Με χρώματα και διάθεση Τεχνικολόρ, ο Ρενουάρ στήνει ένα ανθρώπινο γαϊτανάκι από αυτά που ήξερε πολύ καλά να στήνει, με σκοπό και πάλι να ειρωνευτεί τη γαλλική αριστοκρατία και τις ίντριγκες στα σαλόνια και τις κρεβατοκάμαρες που καθόριζαν τις τύχες του λαού και της χώρας. Στα χνάρια που άφησε "Ο κανόνας του παιχνιδιού", μολονότι πιο ελαφρόμυαλη αλλά την ίδια στιγμή και πιο κυνική, η "Έλενα" παρακολουθεί αδιάκριτα αυτό το διαρκές φλερτ πίσω από κλειστές πόρτες και τη δίψα για εξουσία που αυτό ξυπνούσε, ακροβατώντας μεταξύ της αισθηματικής κομεντί και της φάρσας, κριτικάροντας τα πολιτικά δρώμενα της εποχής (ο χαρακτήρας του Στρατηγού Ρολάν αναφέρεται σαφώς πλην εμμέσως στον Στρατηγό Μπουλανζέ τον οποίο κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι τη δόξα και την ισχύ του, παρακινούσαν σε πραξικόπημα). Βέβαια, το στοίχημα δείχνει να χάνεται μετά περίπου το πρώτο μισό, όταν όλο αυτό το γαϊτανάκι συνεχίζει να γυρίζει γύρω από τον άξονά του χωρίς να πηγαίνει πουθενά αλλού, οπότε ο ενθουσιασμός αρχίζει να τρεμοσβήνει. Παραμένει, όμως, η Ίνγκριντ Μπέργκαν, ολόλαμπρη στην οθόνη, να μαγεύει τον θεατή όπως και τους άντρες που πέφτουν σαν μύγες στην παγίδα της γοητείας της. Υπέροχα φωτογραφημένη από τον Κλωντ Ρενουάρ (που είναι ο ανιψιός του σκηνοθέτη) και με απόλυτη επίγνωση της κινηματογραφικής της δύναμης και λάμψης, ηλεκτρίζει την οθόνη και παίρνει στα δύσκολα την ταινία επάνω της, γοητεύοντας με το χαμόγελο και την πριγκιπική ανεμελιά της το κοινό, που έτσι ξεχνά τις σεναριακές επαναλήψεις και την "κούραση" της ταινίας στο δεύτερο μισό, και της παραδίδεται άνευ όρων.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε το γαλλόφωνο σινεμά, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ. Για περισσότερες κομεντί, κλικ εδώ.