Colette (2018)

Δραματική ταινία της Bold, σε σκηνοθεσία Γουώς Γουέστμορλαντ, με τους Κίρα Νάιτλυ, Ντόμινικ Γουέστ, Φιόνα Σω, Ρόμπερτ Πιου.

Μετά τον γάμο της με τον επιτυχημένο συγγραφέα Ανρύ Γκωτιέ-Βιλάρ, γνωστό ως "Γουίλυ", η νεαρή Γκαμπριέλ Κoλέτ βρίσκεται από το πατρικό της στη γαλλική επαρχία στο πολύβουο και αρτιστίκ Παρίσι, εν μέσω διανοούμενων, ποιητών και καλλιτεχνών. Με έμφυτο ταλέντο στην πένα, σύντομα γίνεται ακόμη ένας συγγραφέας φάντασμα του συζύγου της, ο οποίος υπέγραφε μυθιστορήματα που στην ουσία έγραφαν άλλοι που τους είχε στη δούλεψή του. Όταν, όμως, κυκλοφορεί ένα κατά βάση αυτοβιογραφικό της μυθιστόρημα για την επαρχιωτοπούλα Κλωντίν, οι ζωές του Γουίλλυ και της Γκαμπριέλ θα αλλάξουν ριζικά. Η επιτυχία του μυθιστορήματος δημιουργεί την ανάγκη για περισσότερες περιπέτειες της Κλωντίν, οπότε η Γκαμπριέλ γράφει και άλλα βιβλία, την ίδια στιγμή που η ηρωίδα της γίνεται θεατρική παράσταση και κινηματογραφική ταινία, ενώ γίνεται πρότυπο μόδας και συμπεριφοράς. Όμως, όσο η επιτυχία της Κλωντίν μεγαλώνει, τόσο η νεαρή Γκαμπριέλ αναζητά τρόπο να υπογράψει η ίδια το έργο της, όχι τόσο από προσωπική φιλοδοξία, όσο από τη βαθιά της ανάγκη για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία.

Αβανταδόρικη η ζωή της Κολέτ, μέσα στην ίντριγκα και στη δημιουργική επανάσταση, κόντρα στην κοινωνική ορθότητα της εποχής, προσφέρεται για κινηματογραφική βιογραφία, ειδικά όταν τον ρόλο της επαναστάτριας συγγραφέως επωμίζεται η βασίλισσα των ταινιών εποχής, Κίρα Νάιτλυ. Η κοπέλα έχει και ταλέντο και στόφα σταρ, οπότε ό,τι και να της δώσουν να παίξει το κάνει δικό της και κυριαρχεί στην οθόνη. Ειδικά σε ταινίες όπως η "Κολέτ", όπου η κεντρική ηρωίδα είναι θύελλα από μόνη της, η Νάιτλυ εφορμά και καταλαμβάνει την πάντα. Δεν κάνει καμία ανατροπή, είναι η αλήθεια, τη μανιέρα της τρόπον τινά ακολουθεί, αλλά το κάνει τόσο έμφυτα, τόσο ιδιαίτερα που βγαίνει στην οθόνη και λάμπει και σε κάνει να θες κι άλλο. Φαίνεται πως κι ο σκηνοθέτης (δικό του κατά το ήμισυ είναι και το "Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει" που χάρισε Όσκαρ Α' Γυναικείου στην Τζούλιαν Μουρ) μαγεύτηκε από την πρωταγωνίστριά του και την άφησε να ακολουθήσει το ένστικτό της. 

Κι εκεί αρχίζει το ένα αλλά ουσιαστικό λάθος της ταινίας: ενδεχομένως το ένστικτο της Κίρα Νάιτλυ να την οδήγησε σε βρετανική ταινία εποχής, ουδείς όμως την ενημέρωσε πως η ηρωίδα που υποδύεται είναι Γαλλίδα. Μάλλον κανείς δεν ενημέρωσε κανέναν πως η ταινία αφορά ζωές Γάλλων και πως διαδραματίζεται επί γαλλικού εδάφους. Έτσι, ολόκληρο το φιλμ έχει -από αμέλεια; από επιλογή; κατά λάθος;- βρετανικό ύφος και στυλ, λες και παρακολουθείς βιογραφία εποχής στο BBC. Και δεν είναι θέμα σύμβασης που οφείλεις να αποδεχθείς, επειδή η ταινία είναι αγγλόφωνη. Είναι λάθος όλο το στήσιμο, αφού επ' ουδενί δεν αντιλαμβάνεσαι, ούτε "βλέπεις" Γαλλία και Παρίσι. Πιο πιθανό είναι να δεις το Μπιγκ Μπεν να σκάει μύτη στη γωνία, παρά το Λούβρο. Θα μου πείτε, "και είναι πρόβλημα αυτό που υποβαθμίζει την αφήγηση της ταινίας;" Και ναι και όχι, είναι η απάντηση. Από τη μία, σενάριο και ερμηνείες οδηγούν πολύ όμορφα και με αξιοπρέπεια την ταινία προς τα εμπρός, από την άλλη, όμως, χάνει το ιστορικό και γεωγραφικό της εκτόπισμα, κι αυτό είναι θέμα σε μια βιογραφία. Πέραν αυτού, και με την ακαδημαϊκή της ματιά στην αφήγηση, η "Κολέτ" παρακολουθείται με ενδιαφέρον, έχει όμορφες στιγμές, ένα πολύ καλό καστ στο σύνολό της και μπορεί να υπερηφανεύεται ως μία ολοκληρωμένη (μολονότι εκλαϊκευμένη) και συναρπαστική στο είδος της αναπαράσταση της ζωής μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.