Downton Abbey (2019)


Ελληνικός τίτλος: Ο Πύργος του Downton

Δραματική ταινία εποχής των Universal/Focus, σε σκηνοθεσία Μάικλ Ένγκλερ, με τους Μισέλ Ντόκερυ, Ελίζαμπεθ ΜακΓκόβερν, Χιου Μπόνβιλ, Τζιμ Κάρτερ, Άλλεν Λητς, Κέβιν Ντόυλ, Μάγκι Σμιθ, Λώρα Καρμάικλ, Τζοάν Φρόγκατ, Ιμέλντα Στόντον, Ρόμπερτ-Τζέημς Κόλιερ, Μάθιου Γκουντ.

Και ξαφνικά, πανικός επικρατεί στον Πύργο του Downton όταν ανακοινώνεται πως το βασιλικό ζεύγος θα διανυκτερεύσει εκεί στο πλαίσιο της περιοδείας του στην επαρχία. Προετοιμασίες, άγχη, αναστάτωση αλλά και εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του προσωπικού του Πύργου και των απεσταλμένων των Ανακτόρων που θέλουν να τους παραμερίσουν για να αναλάβουν εκείνοι τα πάντα κατά την παραμονή των Βασιλέων. Στο μεταξύ, οι επισκέπτες και τα γεγονότα που συνοδεύουν τη βασιλική επίσκεψη αναμοχλεύουν τη δυναμική στην ευρύτερη οικογένεια, ενώ δίνεται η ευκαιρία να αναθεωρηθούν απόψεις και σχέσεις.

Άλλη μία ταινία που είχε διχάσει με το που ανακοινώθηκε, ενώ ομολογώ πως είχε προβληματίσει και εμένα, περισσότερο σχετικά με τα όρια κινηματογράφου και τηλεόρασης, σε αυτές τις εποχές όπου τα σύνορα έχουν γίνει πλέον δυσδιάκριτα. Γιατί εδώ, δεν μιλάμε απλά για τη μεταφορά ενός τηλεοπτικού σήριαλ στο σινεμά, αλλά στην ουσία -φαινομενικά τουλάχιστον- για ένα ακόμη επεισόδιο της σειράς που απλά θα παιζόταν στο σινεμά. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το τελικό σκορ διαμορφώνεται ως 1-0 υπέρ του κινηματογράφου. Και εξηγούμαι: ο κινηματογραφικός Πύργος του Downton είναι μια αυτόνομη κινηματογραφική ταινία. Το σενάριο που υπογράφει -φυσικά- ο δημιουργός και της σειράς, Τζούλιαν Φέλλοους, είναι έτσι έξυπνα γραμμένο που ακόμα και αν δεν έχεις δει ούτε μισό επεισόδιο από τη σειρά, να μην σε αφορά καθόλου και να μπορείς να παρακολουθήσεις πολύ ευχάριστα την ταινία, χωρίς κενά και χωρίς απορίες. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, αφού ως ταινία καλούμαστε να τη δούμε και να την κρίνουμε.Κι επειδή το σενάριο είναι η αρχή των πάντων, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία με πολυπληθές καστ, άρα και πολυάριθμους χαρακτήρες, εκ των οποίων επιλέγονται συγκεκριμένοι επί των οποίων η ιστορία και η κάμερα εστιάζουν. Έξυπνος άνθρωπος ο Φέλλοους και ταλαντούχος, δεν πέφτει στην παγίδα να μας συστήσει τους πάντες εις βάθος, απλά αφηγείται την ιστορία συγκεκριμένων προσώπων -πάντοτε με αφορμή τη βασιλική επίσκεψη- τα οποία και αγκαλιάζει, προσφέροντάς τους και ουσιαστική λύτρωση (κλείνοντας εντέχνως το μάτι και στους θεατές της σειράς, αφού κατ'΄ουσίαν ταχτοποιεί τους πιο ταλαιπωρημένους). 

Και ως παραγωγή, η ταινία νικά την τηλεόραση. Τα πάντα είναι εκεί, με την ίδια φροντίδα στη λεπτομέρεια και το ίδιο καλό γούστο, αλλά πλέον έχουν υπερ-μεγεθυνθεί για χάρη της μεγάλης οθόνης. Έτσι, τα ίδια φαινομενικά σκηνικά δείχνουν πιο μεγάλα, πιο πλούσια, πιο εντυπωσιακά και ως αποτέλεσμα 100% κινηματογραφικά. Μάλιστα, το ίδιο το μουσικό θέμα-σήμα κατατεθέν, έχει ενορχηστρωθεί με τέτοια μαεστρία που αποκτά μεγαλύτερο συγκινησιακό βάρος και η έξυπνη χρήση του στους τίτλους έναρξης προκαλεί ρίγη (στους φίλους της σειράς που το γνωρίζουν ήδη). Η δε φωτογραφία απογειώνει το τοπίο και τον ίδιο τον Πύργο που δείχνει να αποκτά ζωή και ιστορία σε κάθε πλάνο του (προσέξτε τις μικρές φθορές στις λεπτομέρειες). Ως αποτέλεσμα, έχουμε, λοιπόν, μια αξιοπρεπέστατη και πλουσιότατη ταινία εποχής (εντάξει, ίσως όχι από τις κορυφαίες, αλλά δεν είπε ποτέ κανείς πως θα ήταν και η καλύτερη από καταβολής κόσμου), με ίντριγκες, χιούμορ, υπέροχες ερμηνείες, ωραίες αφορμές για να ειπωθούν σημαντικά πράγματα, συσκευασμένη σε μια πλούσια και υπερ-πολυτελή παραγωγή που ταυτόχρονα γίνεται φιλική στο μάτι και οικεία, χωρίς να ξενίζει και χωρίς να προκαλεί φθόνο. Συστήνεται ανεπιφύλακτα στους φίλους του είδους που αποζητούν μια ποιοτική ψυχαγωγία με βρετανική σφραγίδα υπεροχής. Απλά, για να επιστρέψω στη νίκη του σινεμά επί της τηλεόρασης, οι φανατικοί του σήριαλ ίσως νιώσουν μια μικρή απογοήτευση καθώς δεν θα δουν τις εξελίξεις που ενδεχομένως περίμεναν σε σχέση με την ακολουθία της σειράς. Κάτι τέτοιο, όμως, θα αφορούσε κάποιο έκτακτο επεισόδιο ή έναν νέο κύκλο στην τηλεόραση και ουδόλως τον κινηματογράφο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)