Hikari (2017)

Ελληνικός τίτλος: Τυφλή αγάπη

Δραματική ταινία της Mk2, σε σκηνοθεσία Ναόμι Καβάσε, με τους Μασατόσι Ναγκάσε, Αγιάμε Μιζάκι, Τατσούγια Φούτζι.

Μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται ως κειμενογράφος σε εταιρεία που ειδικεύεται στις ηχητικές περιγραφές ταινιών για θεατές με προβλήματα όρασης, παλεύει να αποδώσει το συναίσθημα ενός δραματικού, ποιητικού φιλμ, αντιμετωπίζοντας την κριτική του πάνελ στο οποίο κάνει τη δοκιμαστική ανάγνωση. Πότε φλύαρο, πότε υπερβολικά λιτό, πότε αδικαιολόγητα περιγραφικό, το κείμενό της αλλάζει διαρκώς και μαζί του η θεώρηση της ίδιας της κοπέλας για τη ζωή, την απώλεια και την εικόνα. Την ίδια στιγμή, κεντρίζει το ενδιαφέρον της ένα μέλος του πάνελ, ένας αυστηρός στην κριτική του φωτογράφος που όμως έχει απολέσει το μεγαλύτερο μέρος της όρασής του. Τώρα, αυτοί οι δύο άνθρωποι θα πρέπει να συναντηθούν κάπου ανάμεσα στο σκοτάδι και τον λόγο ώστε να βιώσουν το πραγματικό νόημα της κοινής τους ύπαρξης και όλων αυτών που τους φέρνουν πιο κοντά.

Ποιητική, εικαστικής ομορφιάς και φιλοσοφικής θεώρησης ταινία που αποζητά το ταίριασμα της εικόνας με τον λόγο ώστε να γεννήσει συναίσθημα σε έναν τόπο αρμονικό. Είναι εξαιρετικό το εύρημα της εταιρείας που περιγράφει με λόγια τις εικόνες μιας ταινίας για όσους δεν μπορούν να τη δουν, καθώς μέσω αυτού του ευρήματος ενδεχομένως να μελετάται και η αρμονική ή μη σχέση του λόγου και της εικόνας στο σινεμά. Εξίσου ευρηματική όσο και ποιητικά τραγική είναι η συνύπαρξη μιας νέας και ευγενικής κοπέλας που πολεμά να αποδώσει την εικόνα με λέξεις, απέναντι από έναν φωτογράφο που το σκοτάδι της όρασής του δεν του επιτρέπει πλέον να συλλάβει εικόνες με τη φωτογραφική του μηχανή που έχει πάντα μαζί του. Μόνο που το σενάριο (της ίδιας της σκηνοθέτιδος) δεν ανταποκρίνεται στο μεγαλείο της ιδέας και πέφτει εν μέρει στην παγίδια να φλυαρεί περισσότερο από όσο πρέπει και από ένα σημείο και μετά -πολύ γλυκά και με περίσσια τρυφεράδα και ομορφιά, ομολογουμένως- να επαναλαμβάνεται. Παρ' όλα αυτά, έχει έναν εσωτερικό ρυθμό -σαν έμμετρο ποίημα- που με τον υπνωτιστικό του τρόπο κάνει τον χρόνο να κυλά, με τη βοήθεια της υπέροχης φωτογραφίας, αλλά και της μελωδικής μουσικής του Ιμπραήμ Μααλούφ. Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.